Briljant plan van opkomend CDA politicus
, door
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Verhagen: angst voor buitenlanders begrijpelijk en terecht
, door
Vice-premier Maxime Verhagen (CDA) doet vanavond een gooi naar de Titel Vreemdelingenhater van het Jaar. In een vanavond uit te spreken partijtoespraak -die het NRC in handen kreeg- noemt Verhagen vrees voor buitenlanders ‘begrijpelijk en terecht’. Hiermee omarmt Verhagen het gedachtengoed van de PVV niet alleen, nee hij draagt het met verve uit. Uiteraard allemaal om de misstanden in de samenleving op te lossen. Maar de vraag is wel of je dat doet door als vice-premier zover mee te gaan in het polariserende wij-zij denken? De opstelling van de sterke man van het CDA past in een Europese trend onder politieke leiders uit het voormalige establishment om weg te stappen achter immigranten, moslims en asielzoekers in de hoop verloren stemmen terug te winnen. Verhagen geeft dat ook ruiterlijk toe in zijn speech. Bron: NRC.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Ouwehand
, door
Hier wederom een gastbijdrage van Marcel Otto. Past goed in de hier gevoerde discussies over onverdoofd (ritueel) slachten, waar de Tweede Kamer ook vandaag weer over vergadert.
Wat een verademing om gisteravond tijdens het uurtje zedenprediken van de heren Knevel en Van den Brink te kijken naar Esther Ouwehand, nummer 2 van de Partij voor de Dieren. Wars van politiek gekonkel leek ze, onverstoorbaar ging ze recht op haar doel af zonder daarbij overigens af te stappen van een algemene vorm van beschaving. En onvermoeibaar legde ze nog maar eens uit waarom er een einde moet komen aan de rituele slacht.
Achter haar woorden laaide het vuur van haar overtuiging, maar ze liet niet toe dat deze emotionele razernij haar betoog overheerste. Beschaafd en intelligent legde ze haar argumenten op tafel zonder zich te bedienen van de retorische trucjes van haar opponent, een dertien-in-een-dozijn-politicus van het CDA, van wie ik de naam al niet meer weet.
Overduidelijk was dat deze man zich puur liet drijven door pragmatische partijpolitiek. Wat kon hem het schelen hoe dieren aan hun eind worden gebracht. Ja, dat zei hij niet. Hij zei erg begaan te zijn met die wezens, wandelende apparaten die zo verdomd lekker smaken als ze eenmaal op je bord zijn beland.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Tweespalt | De draai van het CDA
, door
Ik zei het een aantal postjes hiervoor al: ICT en CDA is geen goede combinatie. Eens geschreven blijft geschreven. Wel lastig als je ineens fors gaat ingrijpen in het Persoonsgebonden Budget (PGB). De tip kregen we van Jeroen Dommisse.
De PGB voor en na de verkiezingen (druk voor vergroting)
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Praivisie versus sijbersekjoeritie
, door
Een CDA’er die iets over ICT roept is zoiets als een SGP’er met een mening over vrouwenmode: de kans is klein dat er wat zinnigs uit komt. Zo ook met het laatste proefballonnetje van CDA-Kamerlid Raymond Knops. Tegenover Security.nl houdt hij een pleidooi voor een discussie over Privacy versus Veiligheid.
Volgens hem dreigen er Diehard 4.0-achtige toestanden als we cyberwarfe- en cybercrime niet snel een halt toeroepen. Dat kan alleen door het anoniem surfen aan banden te leggen. Normaal gesproken laat je zo’n broddeltekst van je afglijden, maar ja, het CDA heeft nog steeds regeringsverantwoordelijkheid, dus dan toch maar even wat tegengas geven.
Ten eerste zijn cyberwarfare en -crime de nieuwe troetelspeeltjes van politici. Oud-generaal Wesley Clark schreef er een boek over en sindsdien dwepen Amerikaanse politici en de regering-Obama met het onderwerp. Dat Clark en alle andere onheilsprofeten hun boodschap van een cyberarmageddon nogal overdrijven (omdat ze voor bedrijven werken die daar flink aan kunnen verdienen) is in de Amerikaanse pers al uitgebreid blootgelegd (en Sargief). In Europa en Nederland is die boodschap nog niet helemaal doorgekomen.
Ten tweede pleit Knops voor een discussie die al jaren geleden beslecht is. Privacy versus veiligheid is een tegenstelling die alleen waarde heeft voor mensen die geen flauw benul hebben van wat beide zijn. Wat bedoelt Knops eigenlijk als hij het heeft over privacy? Waarschijnlijk ziet hij privacy als ‘iets te verbergen’ hebben. Maar dat is een nogal beperkte en ouderwetse opvatting van dit veelzijdige en onhandige begrip. Privacy heeft in de eerste plaats vooral betrekking op informatierechten en handelt over vragen als hoe zorg je ervoor dat informatie in de juiste context wordt beoordeeld en gebruikt? Hoe zorg je voor een transparante en eerlijke verwerking van persoonsgegevens? En vooral, hoe zorg je dat datasubjecten grip houden op wat er met hun gegevens gebeurt?
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Tijden van toenemende euroangst
, door
[qvdd]
“Het debat [over de EU-begroting] was symptomatisch voor een vraag die Nederlandse politici zich de komende jaren vaker zullen moeten stellen: hoe ga je, in tijden van toenemende euroangst onder je eigen bevolking, om met de Europese Unie? Het openlijk belijden van sympathie voor die Unie is een zekere manier om de sympathie van je eigen kiezers te verliezen. Zeker voor partijen aan conservatieve kant van het politieke spectrum, zoals PVV, CDA, VVD, SP en de PvdA.
Tegelijkertijd is een goed werkende Unie essentieel om de huidige problemen het hoofd te bieden, betoogde Kamerlid Henk Jan Ormel (CDA): financiële crisis, klimaatverandering, volksverhuizingen, dreigende energietekorten, voedsel- en waterschaarste, opkomst van Azië. „Het is maar goed dat het schip van Nederland in konvooi vaart en daar niet in zijn eentje ronddobbert.” (NRC, vrijdag 27 mei 2011. p26-27)
Ik ben het helemaal met Henk Jan Ormel eens, maar waarom gaat de discussie daar helemaal niet over?
De problemen met Europa zijn geen foutje maar “by design”. De manier waarop men in de jaren negentig een eenheid van Europa probeerde te maken is typisch voor die tijd. Er werd niet nagedacht over wat eenheid betekent maar liet de markt het (denk) werk doen. Of, beter geformuleerd: eerst maken we één Europese markt met één munt dan volgt de politiek vanzelf wel. Het is een schoolvoorbeeld van neoliberaal technocratisch denken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Quote van de Dag: Geen liefde, maar noodzaak
, door
[qvdd]
“Deze coalitie is er omdat geen andere goed te vormen was en al helemaal niet eentje waarmee je het kernprobleem van Nederland kon oplossen, namelijk het huishoudboekje op orde krijgen. Wat mij betreft is deze coalitie met CDA en PVV pure noodzaak. Geen liefde, maar noodzaak.”
Vertrekkend kamerlid Atzo Nicolai is van mening dat de huidige coalitie noodzakelijk is, want andere partijen zouden het huishoudboekje niet op orde kunnen krijgen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Factcheck: ‘Roemer beste fractievoorzitter’
, door
De Volkskrant meldt dat de ‘gemiddelde Nederlander’ [sic] Roemer een 5,8 geeft voor zijn werk als fractievoorzitter in een peiling van Maurice de Hond. Hij scoort daarmee het beste van alle fractievoorzitters. Dat Roemer het goed doet bij de mensen, zal voor velen geen verrassing zijn: hij slaagt erin om het gedachtegoed van zijn partij op een eenvoudige, maar effectieve wijze naar voren te brengen. Probleem van de conclusies van de Volkskrant is echter, dat Maurice de Hond helemaal geen onderzoek heeft gedaan naar het oordeel van mensen over het werk van de fractievoorzitters.
Eens in de zoveel tijd vraagt Peil.NL zijn panelleden naar hun vertrouwen in politici. Mensen kunnen dat vertrouwen aangeven op een schaal van 10 (Heel erg hoog) tot 1 (Heel erg laag)*. Er wordt dus niet gevraagd naar een beoordeling van de manier waarop de fractievoorzitters hun werk doen, zoals de Volkskrant suggereert. Hoewel vertrouwen in een politicus ongetwijfeld gerelateerd is aan de manier waarop hij zijn functie vervult, zijn dit twee verschillende zaken. Je kunt bijvoorbeeld best waardering hebben voor de manier waarop Van der Staaij (SGP) zijn functie uitoefent, zonder dat je een groot vertrouwen in de man hebt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.