In tegenstelling tot wat Buma denkt zijn wij geen eilandbewoners. Stap over op een eerlijk buitenlandbeleid. MH17, Israël, de IS. De zomer is zo heet geweest dat zelfs de CDA'ers wakker geschrokken zijn. Het artikel waarin Buma zijn gedachten hierover uiteen zet heet tenminste: "Word eindelijk wakker voor de dreiging van buitenaf". Het werd tijd, Buma. Handeldrijven met schurkenstaten werd tot nu toe verdedigd met het argument dat de boefjes zich dan vanzelf netter zouden gaan gedragen. Goede vrienden en zo. Bewindslieden van met name het CDA hebben die vuile handel het meest gepromoot. Balkenende zat bij Poetin tot in de endeldarm. Oorlog in Irak, vond hij ook schitterend. Om over de steun aan Israël dat zijn reet afveegt met VN-resoluties maar te zwijgen. Of dat argument van vriendschappelijke invloed tevoorschijn werd getoverd uit gewetenloos opportunisme of pure naïviteit laten we maar even onbesproken. Maar kunnen we nu eindelijk een keer concluderen dat deze strategie compleet mislukt blijkt te zijn, Buma?
John Brennan (de baas van de CIA) begaat een thoughtcrime en geeft eindelijk toe wat iedereen allang begreep:
sometimes our engagement and direct involvement will stimulate and spur additional threats to our national security interests.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De lidstaten van de Europese Unie moeten op één lijn een krachtiger energiebeleid voeren om de levering van olie & gas te diversifiëren en een vrije markt te verzekeren. In die strekking staat vandaag een essay van Ministers Verhagen van buitenlandse zaken en van der Hoeven van economische zaken in het financieele dagblad. In hun oproep stellen de bewindslieden dat energie een groot geopolitiek spel is. Daarin staat steeds meer het belang van afzonderlijke naties voorop wat het fundament van de wereldeconomie, de vrije markt, zou bedreigen.
De realiteit begint in te zinken bij de Nederlandse politiek dat er een wedloop gaande is om gas- en oliestromen. Die wordt gevoerd vanuit consumerende landen om energielevering te verzekeren, en vanuit producerende landen met genationaliseerde energiemaatschappijen om de winst te maximaliseren. In dit probleem kiezen de ministers ervoor om de nadruk te leggen op “het bevorderen van marktwerking, rechtsbescherming en de diversificatie van bronnen”. Die insteek zal weinig vruchten afwerpen omdat de EU zeer weinig mogelijkheden heeft om wat aan de energiewedloop te doen. De inzet op het voorzetten van onze verslaving aan olie- en gas binnen de EU met meer en meer import is de verkeerde.
Zo heeft de politieke elite in de meeste olie & gaslanden teveel baat bij bilaterale energiehandel. Daar is veel meer politiek & economisch voordeel voor henzelf uit te halen. Afrikaanse landen zullen geneigd zijn handel te drijven met China omdat dat land puur zakelijk te werk gaat. Ze oefent geen tot weinig druk uit om de problematiek van corruptie en mensenrechten aan te pakken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
“They also call it the neo-Ottoman foreign policy which is supposed to be much more proactive generally as a global player” (Deutsche Welle)
Senem Aydın Duezgit politicoloog aan de Bilgi Universiteit in Instanbul plakt een naamkaartje op het nieuwe Turkse buitenlandbeleid: “neo-ottomaans”. Een tweede Turkse wetenschapper haast zich om te zeggen dat men voorzichtig moet zijn met dat label want het kan de verkeerde associaties oproepen. Hij doelt ongetwijfeld op die van een groot expanderend rijk en de belegering van Wenen: koren op de molen van de Europese xenofoben. Het moderne Turkije is mondain en niet geïnteresseerd in landje-pik maar in handel.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
