Kijk zo hoort het nou als je een grensconflict hebt: je gaat naar het International Court of Justice (ICJ) in Den Haag. Niger en Burkina Faso kondigden hun gang gisteren aan. Beide partijen, straatarme landen met krakkemikkige democratieën, zijn daar meer bij gebaat dan bij een oorlog. Het ICJ loste vier jaar geleden al een dispuut tussen Niger en Benin op. Burkina Faso en Niger steggelen al lang over hun 650 kilometer lange grens, maar de spanning liep de laatste jaren op. Begin dit jaar dreigde het even flink uit de hand te lopen, toen politici in het grensgebied beschuldigingen uitten over wederzijdse misdragingen. Lokaal bestond echter ook de wil om het probleem vreedzaam op te lossen. Het lijkt erop dat dit ervoor gezorgd heeft dat de nationale regeringen zich nu tot het ICJ wenden. Bij een zaak voor het ICJ moeten beide partijen zich vooraf binden aan de uitkomst. Dat is gebeurd. In het geval van Niger en Benin had het hof drie jaar nodig om tot een uitspraak te komen. Het lastige is vooral dat het om voormalige Franse koloniën gaat, zodat er weinig historisch materiaal over de juiste grens bestaat. Maar de gang naar het hof van beide landen is vooral een lichtpunt voor Afrika, waar wapens nog altijd de meest geëigende manier zijn om conflicten op te lossen.
“There were two more guys of my age. They were also training to be suicide bombers. If we refused they would tie our hands behind our backs, blindfold us and start beating us.”
Een veertienjarige jongen vertelt aan de BBC over de manier waarop de Taliban rekruteert in Afghanistan.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Desinvestering. Oud NAVO-hopman Jaap de Hoop Scheffer [url=http://www.nu.nl/binnenland/2118152/vertrek-uruzgan-desinvestering.html]gebruikte die term gisteren[/url] over het vertrek van Nederlandse troepen uit Afghanistan. Weggaan zou een desinvestering zijn die dermate groot is dat ik de ratio daarvan niet zou inzien”, aldus de voormalige CDA-politicus.
Die opmerking plaatste mij voor twee vragen. In de eerste plaats, wat betekent het woord desinvestering? Ik kende het woord niet, en dat is voor een snob als ik altijd vervelend toe te geven. Gelukkig blijkt het uit het bedrijfsleven afkomstig: verkoop of sluiting van een bedrijfsonderdeel.
Dat beantwoorde de vraag wat het betekende, maar nog niet waarom het op onze aanwezigheid in Afghanistan van toepassing zou zijn. Gelukkig stuitte ik in mijn zoektocht naar [url=http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article994487.ece/Desinvestering]dit intrigrende stuk[/url] van wijlen H.J. Schoo uit 2005. Schoo schrijft daarin over de Nederlandse terugtrekking uit Irak, en over hoe de verminderde status die ons dat geeft bij de Amerikanen, wat volgens een “onomwonden machiavellistische interpretatie” als een desinvestering kan worden gezien. We waren ten slotte naar Irak gegaan om diezelfde Amerikanen te paaien.
De Hoop Scheffer lijkt op hetzelfde te doelen, omdat hij ook zegt dat een vertek “internationaal slecht begrepen” zou worden. Dat impliceert dat meedoen aan NAVO-operaties in de eerste plaats een populariteitskwestie is, wat me een ietwat gammele basis lijkt voor een militaire interventie. Over een “opbouwmissie” hoor je trouwens nooit meer iemand.
Al een jaar of vijftig wordt Turkije de worst van Europese toetreding voorgehouden. Dat was altijd een lekker makkelijke belofte: de Turken voldeden toch voor geen meter aan de criteria. Maar sinds het land onder premier Tayyip Erdogan ineens serieus werk lijkt te maken van een poging tot toetreding, slaat de schrik Europeanen om het hart. De onderhandelingen duren voort, maar de Turken hebben een stortvloed van Europese scepsis over zich heen gekregen.
Dus vragen de Turken zich inmiddels af of de Europeanen hun vrienden wel zijn, bericht de Volkskrant vanochtend. Turkije heeft de afgelopen maanden ruzie gemaakt met Israel, toenadering gezocht tot Rusland, vrede gemaakt met Armenië, het opgenomen voor Iran en de banden met Syrië aangehaald.
Los van de vraag of Turkije op korte termijn voldoet aan de criteria voor toetreding: wanneer je al vijftig jaar aan het lijntje gehouden wordt en het naar je gevoel nooit goed kunt doen, dan gooi je een keer je kont tegen de krib. Als Europa Turkije in de richting van Rusland en Iran ziet afdrijven, dan heeft het dat helemaal aan zichzelf te danken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Als oud-president Tabaré Vázquez had mogen meedoen aan de presidentsverkiezingen in Uruguay eergisteren, was hij waarschijnlijk herkozen, maar hij brak met de recente Zuid-Amerikaanse traditie om de grondwet in zijn eigen voordeel te wijzigen, dus hij mocht niet meedoen. Nu wordt zijn partijgenoot José Mujica de nieuwe president, zij het dat daar nog een tweede ronde aan te pas moet komen.
Mujica is een voormalige guerillacommandant die onder de dictatuur (1973-1984) veertien jaar vastzat. Dat verleden speelt nog levensgroot in het land. In de week voor de verkiezingen oordeelde het hooggerechtshof van Uruguay dat de amnestie voor mensenrechtenschenders onder de dictatuur illegaal was. Prompt mocht Gregorio Alvarez, de laatste dictator, voor vijfentwintig jaar achter de tralies.
Het linkse Breed Front, waar Vázquez en Mujica toe behoren, flirt af en toe met Venezuela en Cuba, maar vaart ondertussen een centrumlinkse koers in het kielzog van de Braziliaanse president Lula: een markteconomie met een strenger belastingbeleid voor de maatschappelijke toplaag ten faveure van vele sociale programma’s voor de onderlaag. Daar zal met een voormalige extreem-linkse guerilla vermoedelijk weinig aan veranderen.
Na maandag bij de start van zijn proces afwezig te zijn geweest, laat de van oorlogsmisdaden verdachte Radovan Karadzic ook vandaag weer verstek gaan. De zaak tegen de ‘Slager van Bosnië’ is van vitaal belang. Niet alleen voor de slachtoffers van de misdaden waarvan Karadzic verdacht wordt, waaronder de familieleden van omgekomen jongens en mannen uit Srebrenica, maar ook voor het Joegoslavië-Tribunaal zelf. Het is de “grootste, meest gecompliceerde, belangrijkste en gevoeligste zaak die ooit voor dit tribunaal is gebracht,” aldus Karadzic zelf.
Het probleem waarvoor het Tribunaal zich door het niet verschijnen van Karadzic gesteld ziet, is dat er in het geheel geen procedures bestaan voor een situatie waarin de verdachte weigert bij de rechtszitting aanwezig te zijn. Karadzic is zeer gehaaid en bovendien wordt hij ondersteund door een team van experts. Het lijkt dus een van tevoren bedacht plan. Het is bovendien een nieuwe en blijkbaar onverwachte strategie. Waar Milosevic het Tribunaal weigerde te erkennen, wil Karadzic wel meewerken en heeft hij zich naar eigen zeggen vol overgave gestort op zijn eigen verdediging. Maar omdat hij zich optimaal wil voorbereiden, moet hij zoveel lezen dat hij veel meer tijd nodig heeft dan hij nu tot zijn beschikking heeft gekregen. Het is een slimme truc om het proces te traineren. Een truc waar het Tribunaal tot nu toe weinig tegenover heeft kunnen stellen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Laten we geen dag verliezen: we moeten ons voorbereiden op oorlog, want dat is de verantwoordelijkheid van iedereen.”
Hugo Chavez vraagt zeer dringend aandacht voor zijn fittie met Colombia. Aanleiding is de opening van Amerikaanse bases in Chavez’ buurland, die volgens hem bedoeld zijn om een inval in Venezuela te faciliteren.
“Winnen zonder verkiezingen is een staatsgreep.”
Een adviseur van de ex-presidentskandidaat Abdullah Abdullah haalt uit naar Karzai, die na zijn opgeven direct tot president van Afghanistan is uitgeroepen. Abdullah trok zich terug omdat hij niet gelooft in een eerlijk verloop van de verkiezingen.
“One of the most compelling arguments against more troops rests on this stunning trade-off: For the cost of a single additional soldier stationed in Afghanistan for one year, we could build roughly 20 schools there.”
New York Times columnist Nicholas Kristoff pleit voor een mega-investering in het Afghaanse onderwijs.