IOC in Buenos Aires en onveilig Venezuela

Simon van Woerden heeft Buenos Aires ingeruild voor New York, en eindigt daarmee zijn bijdrage aan de serie Elders in de Wereld: Zuid-Amerika. Vanaf vandaag neemt Remi Lehmann het stokje over. Venezuela is naar Nederlandse maatstaven nooit een veilig land geweest . Meestal zijn de slachtoffers van het geweld echter inwoners van de talloze sloppenwijken die het land kent. Dit was het de Nederlandse toerist Robert Sterrenburg, die met zijn boot al enige tijd op voormalig toeristenparadijs Isla Margarita verbleef. Toen hij zich verzette tegen de overvallers, werd hij meerdere malen beschoten. Hij overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. De afgelopen veertien jaar heeft Venezuela te maken gehad met een ware geweldsexplosie: In een land van krap 26 miljoen inwoners worden ruim 19.000 moorden per jaar gepleegd. Al-Jazeera nodigde verschillende experts uit om de geweldsgolf te verklaren.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Politiek-nationalistische graffiti aan Avenida de Mayo (Flickr.com/WallyG)

Zuid-Amerika: dictator, straatkunst en woestijnvliegen

ELDERS - Deze week uit het Latijnse continent: een historische uitspraak in het proces tegen Guatemala’s ex-dictator, aandacht voor straatkunst in Buenos Aires en Red Bull vraagt met een stunt aandacht voor Nazca-geogliefen.

Schuldig aan genocide en misdaden tegen de menselijkheid: tachtig jaar cel. Dat was het oordeel van de rechtbank die afgelopen week tot een uitspraak kwam in de zaak tegen de Guatemalteekse ex-dictator José Efraín Ríos Montt. Ríos Montt werd berecht voor zijn rol in de slachting van 1771 leden van de Ixil Maya-stam. Het proces was onder meer uniek omdat het de eerste keer is dat een genocideverdachte in eigen land wordt berecht. De ex-dictator beweerde dat er binnen de hiërarchie autonomie bestond en dat hij zodoende niet verantwoordelijk kon worden gehouden voor de daden van zijn ondergeschikten.

Vanuit Argentinië een AP stuk over straatkunst, met uitleg waarom Buenos Aires zo’n bloeiende scene kent met veel indrukwekkende, enorme schilderingen – soms op publieke gebouwen. Hoewel het stuk de nadruk legt op creatieve graffiti en de toeristische tochten die je kunt maken langs de hoogstandjes, is er minstens evenveel politieke schilderkunst te vinden in de Argentijnse hoofdstad, hoewel het epitheton ‘kunst’ misschien niet altijd van toepassing is. Slim is verder nog deze kaart waarop te zien is welke categorie graffiti op welke plek te vinden is, inclusief foto’s.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Sla vaker een kraker!

Van de week was ik getuige van de ontruiming van een kraakpand. Het betrof een pand in Almagro, een centrale, wat verarmde wijk van Buenos Aires. Kraken en ontruimen, ze waren wa van mijn netvlies verdwenen, deel geworden van een ver verleden. De televisiebeelden van de jaren tachtig staan me bij: die brandende tram (lijn 10), eindeloze rijen blauwe busjes, ronde rieten schilden, barricades en waterkanons.
“ME, weg ermee!” schreeuwden de krakers en hun sympathisanten. Als weerwoord zat op een aantal ME-busjes een sticker met de tekst “sla vaker een kraker”. De ongeregeldheden kregen de geuzennaam krakersrellen. Als er iets of iemand was dat de verzuilde, vastgeroeste en onrechtvaardige samenleving zou gaan veranderen, dan was het de kraakbeweging. En mocht dat doel te hoog gegrepen zijn, dan hielp het in elk geval tegen de woningnood. Kraakpanden werden broedplaatsen voor activisme, kunst, cultuur en theater. Een beetje kraakpand had een drukkerijtje, een podium, ateliers en een bar. Krakers waren jonge, hoger opgeleide, kansrijke en bevlogen mensen.

Het enige kraakpand van enige omvang dat ik ooit bezocht heb, was het Utrechtse pand “De Bruelende Aap” gevestigd in een kloostercomplex in het centrum van de stad. Sinds 1998 prijkt er Grand Hotel Karel V op de gevel en is het een luxe hotel. Het heeft wel wat, een kraakpand op een A-locatie. Zo voelt het immer vertrouwd op de spuistraat langs Vrankrijk te lopen en is het pand ‘Ubica’ aan de Ganzenmarkt in Utrecht misschien wel het toppunt van vrij Nederland: een vredig, dorps aandoend pleintje met de vaste ingrediënten gemeentehuis, brandweerkazerne, kroeg en … kraakpand.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Quote du Jour | Wonderen bestaan in B.A.

Dijo que lo hizo por intuición y porque le llamaba la atención que un policía “miraba para arriba” (Clarin)

Taxichauffeur Miguel (39) in Buenos Aires zag een politieagent naar boven kijken en intuïtief stapte hij uit zijn auto om te zien wat er aan de hand was. Enkele seconden later klapte een 23-jarige vrouw op het dak van zijn taxi. De vrouw overleefde op wonderbaarlijke wijze een val van de 23-ste verdieping. Ze was gesprongen van het Hotel Panamericano tegenover de beroemde Obelisk, symbool van de stad. God keek van boven toe en greep in, dat mag duidelijk zijn. Als Miguel niet was uitgestapt was hij op zeker dood geweest. Nu leven beiden nog, dankzij la mano de dios die weer eens kordaat ingreep. In het diep gelovige Argentinië heeft men geen KRO emo-tv met Yvon Jaspers nodig ala Wonderen Bestaan. Nee in Argentinië liggen de wonderen gewoon op straat.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.