Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Detailpolitiek (15): Vegetarische lunch
Een tijdje geleden kwam de VPRO in het nieuws, omdat in de kantine van de omroep werd aangekondigd dat er een week geen vlees en vis zou worden geserveerd. Dit zou het draagvlak onder de medewerkers voor het vegetarisch menu moeten doen toenemen. De VPRO lijkt nu navolging te krijgen van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (ELI). Het ministerie doet volgens de Telegraaf mee aan de EatGreendag waarbij er een dag in de week een vegetarische lunch wordt geserveerd.
En nu is Karen Gerbrands van de PVV boos, want mensen moeten toch zelf bepalen of ze vlees eten? Zij vraagt zich af wie met dit plan heeft ingestemd en of er meer overheidsinstanties zijn die hieraan meedoen. En als de minister het met haar eens is, waarom vindt die EatGreendag dan toch plaats? Wil de minister dit niet onmiddellijk afschaffen? Er is nota bene ooit een motie van Marianne Thieme afgewezen die vroeg minder vlees te consumeren als inzet voor de klimaatonderhandelingen!
Meer vragen dan tien wijzen kunnen beantwoorden
In deze serie hebben we al eerder gezien dat voor Kamervragen geldt: een gek kan meer vragen stellen dan tien wijzen kunnen beantwoorden. Wat wil Gerbrands nu eigenlijk precies weten, wat is haar veronderstelling over de taak van een Kamerlid en wat is het effect van haar actie?
Quote van de Dag: het grootste slachtoffer
[qvdd]
Bibliotheken zijn het grootste slachtoffer van de bezuinigingswoede in Nederlandse gemeenten. Bijna 70 procent van alle gemeenten bezuinigt op kunst en cultuur. En de bibliotheek „staat op nummer één”, aldus een recent onderzoek in opdracht van staatssecretaris Zijlstra. (Cultuur, VVD).
NRC (9 april, geen link, alleen op dode bomen en i-pads) over de bezuinigingen op de bibliotheken, juist nu het bezoekersaantal weer toeneemt. Ook in andere kranten werd hierover al eerder bericht.
Niet alleen wordt de rekening voor het redden van de banken gestuurd naar de zwaksten in de samenleving, maar ook bibliotheken betalen het gelag. Blijkbaar is het zo belangrijk dat de schulden snel worden afbetaald dat wij zelfs onze toekomst er voor over hebben. Bibliotheken spelen misschien een bescheiden rol in de kenniseconomie, maar blijkbaar is de financiële situatie zo urgent dat we ons zelfs dat niet meer kunnen permitteren. “Het vet moet weggesneden worden”, zoals Joep Schrijvers het vorig jaar al formuleerde. En ik kan hem alleen maar gelijk geven: om echt goed te kunnen concurreren met India en China, zijn deze bezuinigingen nog maar het begin.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Hero Brinkman: Ik lieg/loog niet over drankprobleem
Hero Brinkman: Ik lieg/loog niet over drankprobleem
enne PVV na val kabinet wel democratisch
Detailpolitiek (14): Tweets over lesuitval
In de moderne politiek wordt het steeds belangrijker gevonden dat burgers direct contact kunnen opnemen met hun volksvertegenwoordigers. De Tweede Kamer, Provinciale Staten of Gemeenteraad weten immers niet altijd goed wat er in de samenleving leeft, en hebben inbreng van burgers nodig om te weten welke thema’s belangrijk zijn en wat daaraan gedaan moet worden. Sociale media zouden essentieel zijn om al die wensen en ideeën van burgers door te geven.
Uit onderzoek van mij en Maurits Kreijveld blijkt dat al die burgerinbreng vaak leidt tot niets. De kwaliteit van de inbreng is laag, de meeste voorstellen en ideeën zijn onbeargumenteerd of op voorhand onmogelijk, of ze passen niet bij de politieke partij aan wie ze geadresseerd zijn. Burgers lopen dus een grote kans op een teleurstelling: ze denken invloed te kunnen hebben op het beleid, maar in de praktijk is hun email, tweet of krabbel allang weer vergeten.
Gebruik maken van burgerinbreng
Ons onderzoek liet ook zien dat politici alleen in uitzonderingsgevallen gebruik maken van deze input van burgers. De meeste politici konden niet aangeven wanneer dit was, en ook burgers hadden vaak geen idee wat er precies met hun reactie was gebeurd.
Deze week was er een concreet voorbeeld. Metin Celik van de PvdA stelde Kamervragen aan de minister van onderwijs over de onvrede op twee Amsterdamse ROC’s. Via Twitter, email en andere contacten had Celik informatie gekregen dat leerlingen van ROC van Amsterdam en ROC ASA klachten hebben over structurele lesuitval en slechte stagebegeleiding. Celik wilde weten wat de minister eraan gaat doen. Het is toch de taak van de overheid de kwaliteit te waarborgen?
Quote van de Dag: Opgepompte onzin verkopen
[qvdd]
“Het bancaire bedrijfsmodel is door en door verrot. Banken doen niet wat ze moeten doen – huishoudens en bedrijven degelijke kredieten verstrekken – en doen wél wat ze moeten laten: elkaar opgepompte onzin verkopen waar niemand wat aan heeft. Dat was voor de crisis zo en is – helaas – nog steeds zo. De voorgestelde regulering is een lachtertje.”
Hoogleraar financiële geografie Ewald Engelen is mad as hell in De Groene Amsterdammer (alleen voor abonnees.) Hij stelt drie maatregelen voor om de gevaarlijke bankenonzin te stoppen:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De PVV en taakstraffen
Heel Nederland weet inmiddels dat Lilian Helder niet goed statistisch kan onderbouwen waarom ze tegen taakstraffen is. Naast problemen met de statistiek zal het feit dat ze als enige argument in de motie aandraagt dat “onder de Nederlandse bevolking onvoldoende draagvlak is voor de taakstraf als sanctie bij strafbare feiten” ook een rol hebben gespeeld bij haar falen de Kamer te overtuigen. Haar eigen PVV heeft als enige fractie voor gestemd. Merk op dat als de stemmers op de Schaduwkamer enigszins representatief zijn voor de Nederlandse bevolking, Helders argument over onvoldoende draagvlak niet eens klopt: ook een meerderheid van de stemmers op die site is tegen. Typisch weer een geval waarin de PVV de minderheid die ze representeert beschouwt als een meerderheid.
Omdat Helder in haar motie zo weinig argumentatie aandraagt, ben ik eens gaan zoeken waarom de PVV zo fel tegen taakstraffen is. Er is immers veel positiefs over te zeggen. De overheid schrijft zelf op haar site:
Taakstraffen hebben zowel voor de veroordeelde als voor de samenleving voordelen. De gestrafte heeft betere kansen op een succesvolle terugkeer in de maatschappij. Door de taakstraf of het leerprogramma, houdt hij contact met de maatschappij en wordt er zelfdiscipline van hem verwacht. Ook maakt de gestrafte zich nuttig voor de samenleving. Er is minder kans op criminele ‘besmetting’ van jeugd in een (jeugd)gevangenis en taakstraffen zijn goedkoper dan gevangenisstraffen.
Leer versus Bont
Het leverde veel reacties op vandaag. Een simpele tweet van mij “waarom bont zou [sic!] fout is maar leer zo wordt geaccepteerd? Laten we de opbrengst eens bekijken.
Bart3245 legde drie dingen tegelijkertijd uit in een tweet: “A) Leer is bijproduct B) Leer is soms onmisbaar, bont altijd overbodig C) [het] verschil [in de] kwal[iteit] leven van koe in N[eder]l[and] t[en] o[pzichte] v[an] vossen [of] nertsen.” De eerste verklaring werd ook door anderen aangehaald zoals RolfvanOosten, AndyPalmen, Reinouts, WandaDijkstra, ManonOnline. Het punt van onmisbaarheid versus overbodigheid komt ook terug bij Benga_Benga: “Leer komt van beesten die we ook voor levensbehoefte slachten. Nertsen bv. worden puur voor luxeproduct gedood.”
Maar houden deze argumenten stand? Laten we ze eens af lopen in omgekeerde volgorde: C) een koe heeft in Nederland een grotere kwaliteit van leven dan een nerts. Dat is maar zeer de vraag. Een koe in de bio-industrie heeft geen fijn leven. En juist de huid van een nerts verzekert hem een dierwaardig leven: als een nerts zich gestresst voelt dan beschadigt hij zich zijn huid. Juist om beschadiging van de huid te voorkomen moet het einde voor een nerts snel en stressloos zijn.
B) Vlees is een levensbehoefte en bont is een luxeproduct. Dat is natuurlijk een vrij absurde opmerking in een land waar steeds meer vegetariers en veganisten zijn die laten zien dat je zonder vlees kan leven. En in een wereld waar vlees voor velen een luxeproduct is. Als we kijken naar onze ecologische grenzen dan zou vlees ook een luxeprodut moeten zijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Quote van de Dag: Geen SP in Dongen
[qvdd]
Het onderwerp wordt binnen de SP bij voorkeur doodgezwegen. Maar raadslid zijn voor die partij betaalt gewoon echt niet goed. Dat motiveert veel mensen niet om die verantwoordelijkheid aan te gaan. Het kost veel tijd en energie. Daar willen mensen toch iets voor terugzien.
Politicoloog Marcel Boogers van de Universiteit van Tilburg legt uit dat de situatie in Dongen, waar niemand van de SP-lijst in de gemeenteraad plaats wil nemen, symptomatisch is voor de partij. De SP heeft in Dongen nu vier onbemande zetels.