Column: “Bijstandsmoeder”
, door
Conclusie: het is voor een bijstandsmoeder zelden lonend om te gaan werken.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Opvoeden is bijzaak
, door
Die bijstandsmoeders toch. De VVD lijkt zich niet te kunnen vinden in de plannen van het kabinet om alleenstaande bijstandsmoeders met kleine kinderen te ontslaan van de sollicitatieplicht. Nee, men ziet hier juist een potentiële ongeschoolde, onwillige bron in om voor onze ouderen te zorgen. Laat het maar aan de VVD over met een voorstel tot gedwongen arbeid (of was dat nu dwangarbeid?) te komen om mensen zonder gedegen opleiding voor onze oude medemens te zorgen. Maar daar wilde ik het niet over hebben…
Waar ik mij meer zorgen over maak is dat dit slechts een van de vele zaken is die aantonen hoe wij in Nederland over kinderen en opvoeden denken. Het opvoeden van kinderen is ondergeschikt aan een baan hebben. Nu snap ik wel dat de VVD pleit voor “arbeid macht frei“, maar dan moeten we ons niet verbazen dat er een hele generatie kinderen onopgevoed opgroeit. Scholen en kinderdagverblijven voeden onze kinderen nu op. Hoewel de bijstandsmoeder met een stage alleen tijdens schooltijd moet beginnen is het idee dat zij uiteindelijk voltijd gaat werken. Kan het kind meteen de veel duurdere kinderopvang in (en met een beetje geluk ook de jeugddetentie als deze ontspoort). Een strak plan natuurlijk om op kosten te bezuinigen! Maar oh ja, daar wou ik het niet over hebben.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
‘VVD en PvdA voeren oorlog tegen bijstandsgerechtigden, terwijl subsidies bedrijven en welgestelden de belastingbetaler veel meer kosten’
, door
Maatschappijhistoricus Zihni Özdil haalt de gesel van de feiten en de cijfers over wijze waarop politici bijstandsgerechtigden en nazaten van immigranten in het verdomhoekje plaatsen, terwijl de kosten die de belastingbetaler aan hen kwijt is in het niet vallen bij de kosten aan subsidies voor bedrijven en huizenbezitters.
Deze stuitende selectieve verontwaardiging is een inherent kenmerk van de neoliberale religie. Het is ook altijd vrijwel onmogelijk, om mensen die deze religie aanhangen, te overtuigen op basis van feiten en argumenten.
Daarvoor is het tenslotte een religie.
Het kwalijkste is dat deze neoliberalen, en hun priesters in het publieke debat, ook nog eens succesvol zijn in het intellectueel vergiftigen van de bevolking.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.