Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Bert Brussen: een case tegen de kill switch
Gisteren kregen we een voorproefje van wat er straks misschien mogelijk zal zijn als het OM de macht krijgt om sites zonder tussenkomst van de rechter op zwart te zetten. Bert Brussen, voltijd journalistieke internet-etter pur sang, kreeg de organisatie op zijn dak. Eerst even wat context. In maart constateerde Brussen dat een twitteraar genaamd MoManagerMo de volgende frisse tweet had geplaatst: “Rijkelijke beloning voor diegene die Wilders z’n keel doorsnijdt. Liefst van rechts naar links, maar van links naar rechts is ook ok.”
Brussen plaatste een screenshot van die tweet op zijn site onder de kop “Wilders met de dood bedreigen doe je zo“. Toegegeven, er is wat weinig context rondom het plaatje, maar als je een paar seconden nadenkt en kijkt op zijn site kan je niet anders dan concluderen dat Brussen tegen de leus ageert en hem niet onderschrijft.
Het OM dacht daar echter anders over, en sommeerde Brussen de gewraakte tweet van zijn site te halen. Het herhalen van een bedreiging is immers ook een bedreiging. Brussen weigerde, aangezien hij het nieuws vond. Na nog een sommatie van het OM en wederom een weigering wordt hij nu ontboden op het bureau om als verdachte gehoord te worden in een bedreigingszaak. Het OM wil hem dus gaan vervolgen wegens het bedreigen van Wilders.
Over de grenzen van satire
Driek Oplopers, columnist van FOK.nl wordt niet vervolgd voor zijn bedreiging twee jaar geleden aan het adres van Femke Halsema wegens haar optreden in de kwestie-Duyvendak. De Officier van Justitie heeft de zaak geseponeerd. Oplopers (ps. voor Rikus Spithorst) had in augustus 2008 geschreven dat hij het zou toejuichen als iemand het huis van Halsema in de brand zou steken.
Halsema had Duyvendak volgens hem verdedigd na zijn onthulling van de diefstal in de jaren tachtig van plannen voor meer kerncentrales gevolgd door de publicatie van de huisadressen van betrokken ambtenaren. Bij een van die ambtenaren was een brandbom door het raam gegooid. Duyvendak betuigde in 2008 zijn spijt over deze affaire. Halsema zou hem ‘buitengewoon integer’ genoemd hebben. En dat schoot Spithorst in het verkeerde keelgat, waarna hij in zijn column meende haar een koekje van het Duyvendak-deeg te mogen geven.
Op de overwinningsroes van Oplopers en zijn fans is nog wel wat aan te merken, maar eerst even iets over het OM. In zijn reactie op de seponering schrijft Oplopers dat hij pas onlangs op de hoogte is gesteld van het besluit van het OM. Hij moest er zelf om vragen. Communicatiefoutje. Een heel vervelend foutje. Een schrijver of tekenaar tegen wie aangifte wordt gedaan bungelt in zekere zin. Alles wat hij of zij na die aangifte maakt zal bewust of onbewust worden bekeken door de ogen van de onbekende censor. Kan dit nog of ga ik te ver? Het OM stimuleert zelfcensuur als er niet snel een heldere uitspraak komt. Het jarenlang op de plank laten liggen van zaken, zoals ook het geval is bij de tekenaar Gregorius Nekschot, is op zichzelf een bedreiging van de vrijheid van meningsuiting.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hoe ‘bedreigd’ is Piet Kaashoek eigenlijk?
Docent Piet Kaashoek van de Fontys Hogeschool Journalistiek in Tilburg, is met de dood bedreigd door een 19-jarige student. Kaashoek (“taalkundige, publicist, neerlandicus, columnist”, maar helaas geen begenadigd webeditor, getuige zijn site) googlede zichzelf en ontdekte op een site voor gamers de volgende tekst van ene Kwark: “Kent iemand trouwens Piet Kaashoek? Dood hem, mensen. Ouwe met pornosnor, kale hoofd en één übercharisma. Geeft mij onvoldoende voor toets.”
Volgens de Journalist kwam Kaashoek achter de ware identiteit van de student dankzij het speurwerk van zijn zoon die werkt voor een ‘onderzoeks- en adviesbureau dat werkt op het gebied van innovatie’, whatever that might be. Nu ken ik de geschiedenis tussen de student en de heer Kaashoek niet, en gamen heb ik nooit begrepen, laat staan internetfora over gamen. Maar in hoeverre is de term ‘doodsbedreiging’ van toepassing?
De beste man werkt al sedert 1981 op de journalistiekopleiding in Tilburg. Dertig jaar later en hij wekt de indruk niet helemaal de waarde in te schatten van internetfora over gamen, krabbels op Hyves, berichten op Facebook, comments op blogs. Natuurlijk, posters verwarren nogal eens de publieke met de private ruimte en de goede met de slechte smaak. Maar kan je de kreet van de 19-jarige direct vertalen naar een doodsbedreiging? Als we op alle grove verwensingen op het net af moesten gaan was half politiek Den Haag al afgeslacht. En een moord hebben we helaas nooit kunnen voorkomen dankzij mails en verklaringen op websites van daders. Maar de zin “Dood hem”, die is ingebed tussen de woorden “ouwe met pornosnor”, is die niet van een andere orde?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.