Familiedynastie nog steeds in de gunst van Europa

In Azerbeidzjan blijft de familie Alijev aan de macht. Ondanks het gebrek aan persvrijheid en herhaalde twijfels over het verloop van de verkiezingen krijgt het land nog steeds steun van de EU. President Ilham Alijev kan aan zijn vierde termijn beginnen als president van Azerbeidzjan. Hij won deze week de verkiezingen in de rijke oliestaat aan de Kaspische zee met overmacht. Volgens de exitpolls kan de 56-jarige leider rekenen op 80 tot 85 procent van de stemmen. Ilham volgde in 2003 zijn vader Geidar op, die tien jaar aan de macht was nadat de voormalige sovjetrepubliek zelfstandig was geworden. Geidar Aliyev was een voormalige KGB-agent die door Leonid Brezjnev in 1969 werd benoemd tot zetbaas van Moskou in Azerbeidzjan en het in 1982 schopte tot vice-premier van de Sovjetunie. In 1987 werd hij door Gorbatsjov vanwege corruptie opzij geschoven, waarna hij de in die jaren bekende draai maakte van communist tot kapitalistisch zakenman. De 'erfopvolging' in 2003 ondervond al veel internationale kritiek vanwege de vele onregelmatigheden waaronder de verkiezingen plaatsvinden. De oppositie organiseerde massademonstraties die met veel geweld uiteen werden geslagen. Ilham Alijev won vervolgens ook de verkiezingen in 2008 en 2013 en benoemde daarna zijn vrouw Mehriban Alijewa tot vice-president. Aan de verkiezing deden dit jaar zeven andere kandidaten mee. Critici betwijfelen of het echte tegenstanders waren van Alijev. Op één na prezen ze tijdens de campagne in de tv-debatten allen diens regering. De oppositie heeft de verkiezingen geboycot. 'Alle verkiezingen zijn tot nu toe vervalst', zegt Natig Schafarli een van de oppositieleiders, 'de kieswet wordt op grove wijze geschonden.'  OVSE-waarnemers spreken - ook nu weer- van serieuze onregelmatigheden en een gebrek aan reële competitie. Europarlementslid Schaake (D66) noemt de verkiezingen een schijnvertoning. 'De onderhandelingen met Azerbeidzjan moeten worden opgeschort. Alleen zo kunnen we duidelijke consequenties verbinden aan de acties van Alijev. Het is ondenkbaar dat met dit regime een strategische overeenkomst wordt gesloten. Opschorting is ook direct een duidelijk signaal dat mensenrechten voor Europa bovenaan staan.' Bij de vorige verkiezingen in oktober 2013 waren er gelijksoortige geluiden. Opmerkelijk was dat de Centrale Kiesraad de overwinning van Alijev toen al aankondigde voordat de verkiezingen waren gehouden.

Quote du Jour | Geen westerse wapens

… De vergelijking tussen Gaza en Nagorno-Karabach gaat bijvoorbeeld niet op, niet alleen vanwege het verschil in schaal en aantallen doden, maar ook omdat Israël westerse wapens krijgt en Azerbeidzjan niet. De verontwaardiging over het eerste is dus logischerwijs groter. …

In een verder overigens uitstekende column over de hypocrisie van de VVD, slaat Floor Rusman hier toch de plank flink mis. In de periode van 2011 tot 2020 gaf Azerbeidzjan ongeveer vier keer zo veel uit aan wapens dan Armenië. Van die uitgaven werd iets meer dan een kwart uitgegeven bij Israelische wapenfabrikanten. Gezien de flinke belangstelling en (concrete orders) voor Israelische wapens vanuit de EU, kun je moeilijk beweren dat het hier niet om westerse wapens gaat.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Christian Rüfli (cc)

Rusland breekt met de Raad van Europa

Het conflict tussen Rusland en de andere 46 leden van de Raad van Europa gaat naar een climax.

Rusland acht zich niet gebonden aan uitspraken van het Europese Hof voor de Mensenrechten in Straatsburg als het land niet mag meedoen met de selectie van nieuwe rechters. Die rechters worden benoemd door de Parlementaire Assemblee van de Raad (PACE). En die heeft de delegatie van Rusland in 2014 het stemrecht ontnomen na de annexatie van de Krim.

In juli meldden de Russen al dat de financiële contributie aan de RvE voor 2017 niet wordt overgemaakt. Er is een ‘ongebreidelde campagne’ gaande tegen de Russische parlementariërs in de Assemblee, aldus hun verklaring. Er wordt pas weer geld overgemaakt wanneer de ‘rechten van de Russische delegatie weer in ere zijn hersteld’.

Een definitief afscheid van Rusland van de Raad van Europa komt steeds dichterbij. Dat betekent dat het Hof in Straatsburg zich ook niet meer zal kunnen uitspreken over mensenrechten in Rusland. En dat zal een nieuwe slag betekenen voor alle Russen die ‘Straatsburg’ goed kunnen gebruiken voor de strijd om de toepassing van mensenrechten in hun land.

De Council of Europe/Raad van Europa (CvE/RvE) is een samenwerkingsorgaan van alle Europese landen (plus Turkije en nog enkele staten aan de rand van Europa en minus Wit-Rusland en Vaticaanstad ) op het gebied van mensenrechten en de bevordering van de rechtsstaat en de democratie. De belangrijkste instelling is het Europese Hof van Mensenrechten in Straatsburg waar iedere ingezetene van de lidstaten die meent dat hij of zij in eigen land geen recht wordt gedaan, een beroep kan doen op het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). De RvE is in 1949 opgericht en bestond lange tijd alleen uit westerse landen. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie hebben de voormalige oostblokstaten zich in snel tempo aangesloten. Rusland werd in 1996 lid.

Foto: foto: http://www.startimes.com copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Opstand in Armenië

ELDERS - Een protest van Armeniërs tegen verhoogde elektriciteitsprijzen is dinsdag in alle vroegte hardhandig de kop in gedrukt.

In Jerevan, de hoofdstad van Armenië, demonstreerden begin deze week duizenden mensen tegen het plan van de regering om de elektriciteitsprijzen te verhogen met 17-22%. Maandagavond eindigde de demonstratie met een blokkade op een grote doorgangsweg voor het presidentieel paleis waar enkele honderden demonstranten bleven overnachten. Dinsdagmorgen vroeg maakte de politie met veel geweld een einde aan de blokkade.  Meer dan 200 mensen zijn gearresteerd. Zeven betogers en elf agenten raakten gewond. De politie pakte ook journalisten op en vernielde een camera die live verslag deed van de demonstratie. Volgens een woordvoerder van de politie was de demonstratie onwettig en weigerden de demonstranten in te gaan op het aanbod van de president voor een gesprek. De vice-voorzitter van het parlement Sharmanazov betreurt dit. Hij meent dat de politie correct optrad en dat de arrestatie van journalisten het gevolg was van het feit dat zij zich niet onpartijdig opstelden. Ook een aanbod voor een andere plaats om het protest voort te zetten is door de demonstranten afgewezen. Woensag kregen de demonstranten steun van een keur van notabelen waaronder de minister van onderwijs, verschillende parlementsleden, intellectuelen, vertegenwoordigers uit de show business, juristen, journalisten en geestelijken. Zij vormden een muur  tussen de demonstranten en de politie. De demonstranten zaten donderdag nog steeds op straat. De politie heeft beloofd niet in te grijpen zolang het protest vreedzaam zou verlopen.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vredesplan voor Nagorno Karabach

Verroeste tank in Nagorno Karabach (Foto: Flickr/Radio Nederland Wereldomroep)

Armenië en Azerbeidzjan zijn dicht bij een vredesplan voor Nagorno Karabach, de regio in Azerbeidzjan met een meerderheid aan Armeniërs, die in 1991 na een korte oorlog door Armenië bezet werd. Een deel van het gebied gaat terug naar de Azeri’s, de rest krijgt een provisionele regering en de relaties tussen beide Kaukasische landen worden genormaliseerd.

Het plan hing al een poosje in de lucht. De Russen hadden vorig jaar druk op de ketel gezet, ogenschijnlijk om zichzelf weer wat meer als vredesminnende natie te profileren na de oorlog in Georgië. De presidenten van de beide landen ontmoetten elkaar in Moskou en beloofden te gaan onderhandelen.

Opmerkelijk is dat de Turken nu het laatste verzoenende zetje lijken te hebben gegeven. Turkije sloot zijn grens met Armenië uit protest tegen de inval in Nagorno Karabach (en vanwege de onmin over de al dan niet genocide van 1915). Ook de verhouding tussen Turkije en Armenië zou in de loop van dit jaar genormaliseerd moeten worden. Als Armenië en Azerbeidzjan nu ook wat aan mensenrechten gaan doen, is het helemaal goed nieuws voor de plaatselijke bevolking.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.