avondvierdaagse Archives

Foto: Tom & Katrien (cc)

De zuurpruim en de zoetekauwtjes

4 juni 2013 , 11:00 , door Eetschrijver

OPINIE - Sommige ouders geven hun kinderen veel te vaak en veel te veel snoep, bij wijze van traktatie. Dat leidt tot traktatie-inflatie.

‘Je hebt zelf zeker geen kinderen?’ wordt je dan gevraagd. Ja, die heb ik wel, maar die zijn al veel te oud om tot de doelgroep te behoren. Aha, dan is het wel verklaarbaar dat ik zo’n ontzettende zuurpruim ben die kinderen een pleziertje op zijn tijd misgunt, bijvoorbeeld aan het eind van de Avondvierdaagse. Ik ben de enige niet.

Maar het is glad ijs, hoor, waarop je je begeeft. Niet alleen omdat, hoe je ook nuanceert, je toch meteen in de hoek van de azijnwateraars terecht komt. Maar ook omdat degenen die de discussie met je aangaan eigenlijk nooit degenen zijn die het betreft. In plaats daarvan zijn het mensen wier kinderen overwegend een gezond eetpatroon hebben en bij wie een extra verwennerijtje inderdaad precies dat is: extra, en met verkleinwoord.
Want natuurlijk mogen er kinderfeestjes zijn, en natuurlijk hoort bij kinderfeestjes iets lekkers. Probleem is dat er steeds meer traktatie-inflatie optreedt: steeds meer kinderfeestmomenten, waarbij steeds meer snoep de norm lijkt te worden. Als je alles van te voren wist, zou je een mooi fotoboek hebben kunnen maken, beginnend met de avondvierdaagsen in de jaren ’60 tot die anno nu, waarbij kinderen het snoep dat ze bij de intocht omgehangen krijgen nauwelijks kunnen torsen. En dat geldt niet voor een enkeling, maar voor een grote proportie, zo niet de overgrote meerderheid.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.