COLUMN - Geen idee of ze er nog zijn, mijn pinnetjes van de avondvierdaagse. Ik weet niet eens hoe vaak ik heb gelopen. Een keer? Twee keer? Nog meer? We liepen met een grote groep achter onze juf aan, ‘een potje met vet’ zingend en we hadden allemaal komkommer, wortel, peperkoek en een minirolletje Kingpepermunt in onze jaszak. Er was er altijd een bij met een zak vol snoep. Daar probeerde iedereen naast te lopen, hij of zij mocht eens wat verliezen. Ik kan me nog een aardige mevrouw herinneren die de deur voor me opendeed omdat ik dreigde te stikken in zo’n Kingpepermuntje. Ik ging alleen naar binnen, zij deed de deur even dicht anders tochtte het zo en gaf me een glas water. Daarna liet ze me weer los en rende ik terug naar de groep.
Vanavond loop ik weer. Vier avonden vijf kilometer. Ieder kind moet worden geëscorteerd door een volwassenen. Was vroeger de juf voldoende, dat is allang niet meer zo. Er lopen evenveel volwassenen mee als kinderen. Dat leidt ertoe dat je uren doet over vijf kilometer. Al die scholen, al die kinderen en dan ook nog al die volwassenen. Lekker doorlopen is er niet bij. Schuifel de schuifel…
De gezonde groente is vervangen door lekkere dingen. Snaaiwaar. Mijn oudste vroeg om kauwgum, dus wil de jongste dat ook. Een grote pot, zodat ze uit kunnen delen. Het is een levendige ruilhandel tijdens de wandel. Er zijn kinderen bij met komkommer en radijsjes. Niet veel meer hoor. Zij ruilen knikkers en ander speelgoed tegen minimarsjes, allemaal keurig achter de rug van paps of mams. Ik zorg dat ik wat extra meeneem. Voor het kind dat een uur met een treurig koppie op een wortel loopt te kauwen. Stuk peperkoek, dropje of tumtummetjes. De laatste avond krijgen ze van school een waterijsje. De ouders ook. Boffen.
Ik denk niet dat er nog kinderen aan gaan bellen bij vreemde huizen en dan solo naar binnen mogen lopen omdat ze een plas moeten. Want stel je voor wat er achter zo’n deur allemaal plaats zou kunnen vinden. Vier ouders gaan waarschijnlijk voor de wc-deur staan posten, zorgen dat er niets met een van de schaapjes gebeurt. Er zou eens iemand met zijn vieze tengels aan zo’n kind kunnen gaan zitten. De horror!
Ik voelde me vroeger vrij tijdens het lopen. Even iets totaal anders, ’s avonds nog laat buiten, zonder het wakend oog van mijn ouders. Het gaf een stoer gevoel dat je op de laatste avond het grote plein opliep en dat je daar je ouders trof die je een boeket blauwe lelies en gele anjers in je handen duwden. Lelijkere bossen zijn er niet, maar ze horen wel bij deze tocht. De jongens krijgen vanavond precies zo’n bosje. De kinderen van deze generatie gaan met hun vader of moeder hand in hand de eindstreep over. Ik neem gepaste afstand de komende avonden, heb ik besloten. Ouders van vriendjes en vriendinnetjes lopen mee, overal zijn wakende ogen. Vroeger was het juist leuk om af te zakken naar de laatste lopers om dan flink belletje te trekken of wat rottigheid uit te halen. Dat gaat onze kinderen niet meer lukken en dat is best jammer.
Reacties (6)
Vroeger was alles beter.
Vroegah, toen ze poep nog met lange oe schreven.
Vroegah, toen seks nog vies was en de lucht schoon.
Vroegah, toen de mannen nog van staal waren en de boten van hout.
Vroegah, toen schafte je met 1 hand, dan kon je met de andere hand nog wat stenen sjouwen.
Door benzinegebrek achter een vangrail moeten wachten met je kroost is het einde van de wereld. Mensen die graag hun kids in de gaten houden als ze achter de voordeur van een vreemde verdwijnen moeten niet zo moeilijk doen?
Je realiteitszin Juliette, die kan nog wel wat werk gebruiken.
Vroegah, toen het nog 3 uur duurde om van Londen naar New York te vliegen….
Bij kleine kinderen is dat inderdaad zo, dan moeten er ouders mee. En na één avond rennen ze vrolijk rond en leer je de overige ouders kennen. Als ze in hogere groepen zitten banjeren ze rond en zie je ze aan het begin, en daarna weer thuis. En als er ongelukjes gebeuren zijn er altijd bewoners die met een glaasje water, een pleister, of een toilet schade beperken. Net als vroeger.
Goed artikel.
Heel treffend vooral. Het viel mij namelijk ook al op dat er zo ontiegelijk veel ouders meelopen vandaag de dag zeg. En dan ook nog door die lelijke volkswijk van mij. En dan die bergen snoep die ze mee hebben… Ga gewoon met wat kinderen het weiland in en eindig bij een speeltuintje oid….. met een paar docenten. Poepen/plassen die je maar achter een boompje. De avondvoerdaagse is het toonbeeld van betutteling geworden.