Vuile koehandel tussen VS en de Saoedi’s

Een gastbijdrage van Pepe Escobar. Dit stuk verscheen oorspronkelijk op de Asia Times Online. 'Jullie vallen binnen in Bahrein; wij pakken Muammar Gaddafi in Libië.' Dit, in het kort, is de essentie van een deal die is bereikt tussen de regering van Barack Obama en het Huis van Saoed. Twee diplomatieke bronnen bij de Verenigde Naties bevestigen onafhankelijk van elkaar dat Washington, via minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton, het startsein gaf aan Saoedi-Arabië om Bahrein binnen te vallen en de pro-democratische beweging bij hun buurman te verpletteren, in ruil voor een “ja” door de Arabische Liga voor een no-fly-zone boven Libië – de belangrijkste grond die leidde tot de VN-Veiligheidsraad Resolutie van de Raad 1973. De onthulling kwam van twee verschillende diplomaten, de één Europeaan en de ander lid van de BRIC-groep, en ze werd afzonderlijk gemaakt tegenover een Amerikaanse wetenschapper en Asia Times Online. In lijn met het diplomatiek protocol, kunnen hun namen niet bekend worden gemaakt. Eén van de diplomaten zei: “Dit is de reden waarom we resolutie 1973 niet konden steunen. We betoogden dat Libië, Bahrein en Jemen vergelijkbare casussen waren, en we hebben opgeroepen tot een missie om uit te zoeken wat er feitelijk aan de hand is. We handhaven onze officiële positie dat de resolutie niet duidelijk is, en uitgelegd kan worden op een oorlogszuchtige manier.”

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Juan Cole | Open brief aan Links over Libië (2)

Een gastbijdrage van Juan Cole. Dit is het tweede deel van zijn ‘Open brief aan Links over Libië’ (lees het eerste deel hier). Het werd met toestemming overgenomen van zijn weblog: Informed Comment.

De interventie in Libië is uitgevoerd op een legale wijze. Ze werd uitgelokt door een stemming van de Arabische Liga, inclusief de zojuist bevrijde Egyptische en Tunesische overheden. Ze werd aangemoedigd door een resolutie van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, de goudstandaard voor militaire interventie.

(In tegenstelling tot wat sommigen hebben beweerd, ontnemen de onthoudingen van Rusland en China de resolutie haar legitimiteit of wetsgeldigheid niet; slechts een veto zou dat hebben kunnen doen. Evenzo kun je vandaag gearresteerd worden op grond van een wet die in het Amerikaanse congres is aangenomen, ook als sommige leden zich onthouden hebben van stemming.)

Tegenargumenten

De critici geven verschillende redenen om het ingrijpen te verwerpen, waaronder:

  • Absoluut pacifisme (het gebruik van geweld is altijd verkeerd)
  • INVISIBLE_TEXT
  • Absoluut anti-imperialisme (alle interventies overal ter wereld door buitenstaanders zijn verkeerd).
  • INVISIBLE_TEXT
  • Anti-militair pragmatisme: het geloof dat maatschappelijk probleem nimmer effectief opgelost kunnen worden door gebruik van militair geweld.
  • INVISIBLE_TEXT

    Absolute pacifisten zijn zeldzaam. Ik zal hun bestaan dus eenvoudig erkennen en verder gaan. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de keuze voor vrede in wereldwijde beleidsvoering. Het zou standaard de uitgangspositie moeten zijn. Maar de keuze voor vrede wordt in mijn beleving overtroefd door de mogelijkheid om een grote oorlogsmisdaad een halt toe te roepen.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Juan Cole | Open brief aan Links over Libië (1)

    Een gastbijdrage van Juan Cole. Dit stuk werd met toestemming overgenomen van zijn weblog: Informed Comment.

    Zoals ik verwachtte, herovert de Libische bevrijdingsbeweging terrein, nu Qadaffi’s voordeel in pantservoertuigen en zware wapens wordt geneutraliseerd door de luchtcampagne van de VN-alliantie.

    In de nacht van zaterdag op zondag namen bevrijders cruciale oliesteden als Ajdabiya en Brega (Marsa al-Burayqa) wederom in, en leken vastberaden om verder westwaards op te rukken. Deze gezwinde opmars is deels vrijwel zeker mogelijk gemaakt door de haat jegens Qaddaffi onder de meerderheid van de bevolking in deze steden. Het Buraiqa Bassin bevat veel van Libië’s olierijkdom, en de Overgangsregering in Benghazi zal spoedig weer tachtig procent van deze grondstof beheersen, een voordeel in hun strijd tegen Qadaffi.

    Ik moedig de bevrijdingsbeweging onbeschroomd aan, en ik ben blij dat de interventie door de UNSC werd goedgekeurd en heeft voorkomen dat ze werd vermorzeld.

    Ik herinner me nog goed hoe teleurgesteld ik als tiener was dat de tanks van de Sovjets toegelaten werden de Praagse Lente neer te slaan en het socialisme met een menselijk gelaat uit te vagen. Onze multilaterale wereld bevat echter meer plekken voor succesvolle verandering en trotsering van totalitarisme dan de oude bipolaire wereld van de Koude Oorlog, waarin de VS en de USSR dergelijke kwesties veelal overlieten aan elkaars invloedssfeer.

    Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

    De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

    In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

    Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

    Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

    Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

    Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

    Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

    Steun ons!

    De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

    Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

    Vorige Volgende