Feestje voor de meerderheid

‘Er is geen pride week voor hetero’s, net als er geen voedselbank voor rijke mensen is.’ Die grap deed afgelopen week de ronde op Twitter, nadat een club alt-righters verklaarde een ‘eigen’ festival te willen organiseren om heteroseksualiteit te vieren. De grap legde de kortzichtigheid van elke hetero die zich beklaagt omdat-ie zich ‘achtergesteld’ waant ten opzichte van potten en flikkers, genadeloos bloot. Wat mij betreft viert iedereen die dat zo uitkomt zijn of haar heteroseksualiteit, maar heus: hetero zijn verdient geen slingers of praalwagens. Alles om ons heen wasemt uit hoe vanzelfsprekend en gewenst heteroseksualiteit is, terwijl homoseksualiteit nog altijd explicatie vereist, en uit-de-kast komen. Maar vooral: vaak met angst gepaard gaat. Welk meisje is ooit benauwd geweest om haar klasgenoten te vertellen dat ze op jongens valt, welk heterostel ooit bang geweest in elkaar geramd te worden zuiver omdat ze openlijk hand in hand liepen, welke jongen ooit uit huis gezet omdat-ie zei met een meisje te willen trouwen?

Foto: J.W Photographic Collection. (cc)

De kikker gekust

COLUMN - Na de verkiezing van Donald Trump is er veel over de opkomst van alt-right gesproken. VPRO’s Tegenlicht deed dat zondagavond ook, met de documentaire ‘Trump, trollen & Thierry’. Hun aankeiler:

“Online vindt een ware cultuuroorlog plaats. [We zien] een luidruchtige groep, veelal jonge mannen, die zich tegen het establishment keert. In hun ogen zijn dat de gevestigde media en progressieve politici. Met een eigen jargon en mediakanalen spreken de vertegenwoordigers van deze internetcultuur zich al grappend, provocerend, treiterend en trollend uit, om zich zo af te zetten tegen de gevestigde orde en daarmee de vrijheid van meningsuiting veilig te stellen.”

Helaas nam Mea Dols de Jong, maakster van de documentaire, die overtuigingen en zelftyperingen als uitgangspunt, zonder daar vraagtekens bij te zetten. Het waren vooral feministen, moslims, migranten, links, zwarten en homoseksuelen die het moesten ontgelden: zij waren kennelijk allemaal lid van de gevestigde orde, ‘normies’ in het jargon, uit op het inperken van vrijheid en cultuur.

Menig feminist, flikker, migrant en activist zal zich driewerf achter de oren hebben gekrabd. Hoorden ze dat goed? Establishment, zij? Dat was nieuws! Want de laatste keer dat ik statistiek erop nasloeg, waren al die groepen nog schromelijk ondervertegenwoordigd in board rooms, regeringen, commissies, raden van bestuur en andere machtige organen, en waren hun opvattingen er bepaald geen gemeengoed.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: rdesign812 (cc)

De professor en zijn privilege

OPINIE - De Canadese hoogleraar psychologie Jordan Peterson is de eregast vanavond van ‘De Nederlandse Leeuw’, in Rijswijk, tijdens een bijeenkomst over immigratie. In een interview in de Volkskrant deze morgen komt dat onderwerp totaal niet voor. Wat we lezen, zijn de persoonlijke frustraties van een academicus die door academia werd uitgekotst.

Peterson trok de aandacht van zijn collega’s toen hij anderhalf jaar geleden een aantal filmpjes op YouTube plaatste waarin hij lekker te keer ging tegen bepaalde studies. Sindsdien is hij een van de lievelingen van de altright beweging, al moet hij daar zelf niet veel van hebben. Volgens Peterson, aldus het Volkskrant-interview, heerst op de universiteiten een ‘rancuneuze’ identiteitspolitiek die de blanken verwijt dat ze bevoorrecht zijn. Hij noemt die opvatting ‘extreemlinks’ en ‘neomarxisme’. En hij waarschuwt: ‘Een op de vijf hoogleraren in Noord Amerika noemt zichzelf marxist.’

Daar overdrijft hij, helaas. Dat cijfer geldt alleen voor de social sciences (meting 2006). Wie naar álle hoogleraren kijkt, blijft steken bij een miniem percentage. En dan is het is maar de vraag wat de geënquêteerden daarmee bedoelden.  Dat ‘ik ben marxist’ zal vooral bedoeld zijn om aandacht te trekken of te shockeren, want in de VS is ‘marxist’ net zo erg als ‘socialist’ en seriemoordenaar. Zo ook bij Peterson, die net doet alsof hij een diep inzicht heeft ontwikkeld: ‘Ik vind het marxisme een moorddadige ideologie’. En hij trekt de brede verfkwast gelijk maar effe door: ‘Er is geen verschil tussen hun identiteitspolitiek en de ideologie achter de gebeurtenissen in de Sovjet-Unie in de jaren twintig van de vorige eeuw.’ Toe maar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Discriminatie met Theo Hiddema

OPINIE - Vorige week was het in de Tweede Kamer tijd voor het debat over ‘Discriminatie en racisme’.  Omdat er net verkiezingen zijn geweest, kwamen er diverse nieuwe Kamerleden aan het woord, zo was er ook ruimte voor een maiden speech door Theo Hiddema van Forum voor Democratie (FvD). Aangezien de alt-right-beweging FvD een leuk clubje vindt, ben ik wel benieuwd naar de FvD-standpunten hierover in de praktijk en heb de speech bekeken.

Rapportages

Theo begint goed: wie discrimineert is sneu, maar hij realiseert zich ook dat daarmee geen zinnig beleid wordt gemaakt. En zo komen we terecht bij de rapporten van de diverse instanties.

Deze ‘rapporten suggereren een groot probleem’, maar ‘er is niet aan waarheidsvinding gedaan’ en ‘geen rechter kan hier iets mee.’ Hij vervolgt: ‘is er soms sprake van lange tenen? Je weet het niet. Is er sprake van plaagziek gedrag? Je weet het niet. Zijn er melders die in hun eigen falen de schuld geven aan discriminatie en racisme? Geen idee.’

Theo Hiddema vindt de rapportages duidelijk onder de maat. Hij zet vraagtekens bij de beweegredenen van de melders, bij de hoeveelheid van de meldingen en bij kwaliteit van de bureaus. Dat er volgens de bureaus onder-gerapporteerd wordt, vindt hij vreemd maar onderzoek naar deze onder-rapportage wijst hij resoluut van de hand.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Eskimo’s

Elsevier had een reportage uit alt-rightkringen hier te lande. De meesten van hen verwachten binnen afzienbare tijd een burgeroorlog, noteerde de journalist. Een bloederige opstand van het volk tegen de vreemdelingen en vaderlandse landverraders. Ik vond dat nogal onheilspellend klinken. Zelfs hardcore salafisten spreken zich doorgaans voorzichtiger uit over hun intenties.

Maar het meest curieus vond ik de passage waarin een van de zelfbenoemde nazi’s volstrekt serieus uitlegde dat de Eskimo’s het toch ook niet zouden pikken als er vreemdelingen naar hun land kwamen en gelijke rechten opeisten. Canada bestaat niet in de alt-right werkelijkheid. Helaas bestaat hun bloeddorst wel in de mijne.

Pepe the Frog is dood

De maker van ‘Pepe the Frog’ is het beu dat zijn groene karakter is gekaapt door de Amerikaanse alt-right beweging. Matt Furie publiceert een laatste strip waarin Pepe in z’n doodskist ligt.

Furie and Fantagraphics denounced the “alt-right’s” use of Pepe. “It’s completely insane that Pepe has been labeled a symbol of hate,” he wrote in an essay for Time magazine. “It’s a nightmare, and the only thing I can do is see this as an opportunity to speak out against hate.”

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.