Quote van de Dag: Iran’s elected leader

"He's the elected leader." Woordvoerder van het Witte Huis Gibbs geeft antwoord op de vraag of Ahmadinejad de legitieme president is van Iran. In een ceremonie werd de voor Ahmadinejad gunstige (maar op zijn minst twijfelachtige) verkiezingsuitslag door Khatami bevestigd. De uitslag werd de afgelopen maand gevolgd door rellen die in een revolutie leken te ontaarden. Honderd oppositieleden die zich uitspraken tegen de uitslag staan nu terecht. Als kers op de explosieve taart is er het nucleaire programma van Iran, waarover in Times werd gezegd dat Iran binnen een jaar een kernwapen kan hebben. De enige voorwaarde is een hoofdknik van Khamenei.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Revolutie Iran verbaast niet

Voormalig president Khatami steunt Mousavi tijdens een bijeenkomst (Foto: Flickr/eshare)

In een beschouwing van de revolutie in Iran en de communicatie over de revolutie via de vele sociale platformen, beschrijft Jaron Gilinsky van het weblog MediaShift hoe de Israëli’s hierop reageerden. Gilinsky is een Amerikaanse freelance journalist die woont en werkt in Jeruzalem.

Het viel Gilinsky op dat Israëli’s verwonderd reageerden op de aanhang voor Mousavi, ontegenzeggelijk de gematigde kandidaat in het Islamitische land. Volgens hem dachten veel Israëli’s voor aanvang van de revolutie vooral als volgt over Iran:

“Iran = Ahmadinejad = Crazy = Holocaust Denier = Hamas and Hezbollah Financier = Finger on Red Button = Nuclear Armageddon = Mommy, I’m Scared = Vote for a Right Wing Government to Assuage Fears”


De revolutie en ontsluiting van de schokkende beelden en informatie via sociale media, opende de ogen echter van veel inwoners van Israël. Dat er ook mensen in Iran waren die vóór meer vrouwenrechten en vrijheid waren, dat wisten ze niet. Dat die Iraniërs daarnaast ook nog eens in opstand kwamen, dat zorgde voor extra veel verwondering. Het heersende beeld van Iran werd vakkundig bijgesteld tijdens de revolutie.

Homogene bevolking
Wat wil je ook als er jarenlang een beeld is gevormd van Iran als een politiek-islamitische staat met een homogene bevolking. Een gevaarlijk oorlogszuchtige, bloeddorstige groep baardmannen die homo’s en afvalligen ophingen. Allah en Mohammed heersten er en de enige mensen die kritiek hadden op het Iraanse beleid, die leefden in het buitenland (bijvoorbeeld de Nederlander Afshin Ellian).

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

QvdD: Stolen without even a pretense of plausibility

“None of this is even remotely credible; the election was stolen without even a pretense of plausibility.”

Midden-Oostenexpert Suzanne Maloney schrijft dat de Iraanse verkiezingen zijn gemanipuleerd zonder ook maar de schijn van eerlijkheid te willen ophouden. Zo verloor de Azerbeijaanse Iraniër Musavi volgende de officiële cijfers dik in de provinciës waar de Azeri’s wonen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.