Politieke steun voor voortzetting van de missie in Uruzgan bestond allang niet meer bij Kamer, Kabinet en bevolking. Toch zet Verhagen zijn strategie stug door, en breekt zo indirect het Kabinet. Een hypothetische reconstructie van de machinaties van Verhagen, de enige echte sleutelfiguur in dit dossier. Begin 2007 wordt Maxime Verhagen Minister van Buitenlandse Zaken in Kabinet Balkenende IV. Kleine geste van Balkenende voor zijn trouwste adjudant. Carrièrejager Verhagen is eindelijk waar hij wil zijn: in het midden van de internationale politiek. Wellicht zit er ook nog een tussenstation als leider van het CDA in het verschiet, want de glans van Balkenende is al tanende. Met die ervaring op zak is een hoge post bij bijvoorbeeld de NAVO niet ondenkbaar. Klein probleem: om de Amerikanen te vriend te houden zal Nederland wel troepen moeten leveren in Afghanistan. Nederland, als een van de eerste landen grootschalig actief in Afghanistan, zit namelijk niet te wachten op een eeuwige oorlog. De steun van de bevolking daalt gestaag sinds 2006. En niet alleen de PvdA, maar ook bijvoorbeeld de VVD gaat alleen akkoord met de eerste verlenging als het dan toch echt afgelopen is. Verhagen lijkt daar in 2007 nog omonwonden aan tegemoet te komen. Read my lips: in 2010 komt onze taskforce naar huis. Balkenende laat zich in gelijksoortige bewoordingen uit. Maar onderwijl praat Verhagen op Balkenende in. Als wij ooit nog op ontbijt willen worden uitgenodigd in het Witte Huis moeten we toch echt troepen leveren.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Omdat het kabinet nog steeds niet gevallen is en het gisteren bijna amusant was om te zien hoe er met woorden gespeeld werd, hier een overzicht van de relevante uitspraken in deze zaak sinds 2007.
Het is misschien wat taaie kost en wat ongeordend. Maar als u de moeite neemt om er doorheen te lezen, ziet u vanzelf dat het in ieder geval nooit de bedoeling is geweest duidelijk te zijn. De zorgvuldige formuleringen zorgden ervoor dat de meeste mensen dachten dat het na 2010 afgelopen zou zijn, terwijl dat nooit zo gezegd is. Het ging over Uruzgan, niet Afghanistan en het ging over “lead nation” en niet over inzet in het algemeen. Zelfs de motie van CU/PvdA waar Hamer gisteren op hamerde, gaat niet over Afghanistan maar Uruzgan. En zo dekte iedereen zich vanaf het begin in. Veel leesgenot.
Af en toe zijn er woorden vet gemaakt door mij (behalve als het namen betreft). Zo staat het dus niet in de notulen van de Tweede Kamer.
18 september 2007: Brief van ministers Verhagen, van Middelkoop en Koenders:
“Inmiddels is van de Navo een verzoek ontvangen om ook na augustus 2008 actief te blijven in Uruzgan. Op basis van dit verzoek, en op basis van het feit dat Nederland deel uitmaakt van de Navo, onderzoekt de regering ook zelf de mogelijkheden en wenselijkheid om na 1 augustus, al dan niet in gewijzigde vorm, een bijdrage te leveren aan de ISAF-missie”
17 december 2007: Debat in de Tweede Kamer
van Gennip (CDA):
“De CDA-fractie vindt dat glashelder moet zijn dat de NAVO verantwoordelijk is voor het vinden van opvolging voor de Nederlandse troepen in Uruzgan na 2010.”
“De CDA-fractie vindt dat het de gehele NAVO in 2010 verantwoordelijk is voor het vinden van opvolgers voor Uruzgan na 2010. Tijdens haar bezoek aan de SG van de NAVO op 10 december jongstleden heeft zij dat heel duidelijk gesteld. De SG heeft toen gezegd dat hij er akte van nam en dat hij in de planning van de «force generation», het oproepen van troepen, rekening houdt met het besluit van Nederland om na december 2010 uit Uruzgan te vertrekken.”
“Wij zijn er zelf bij en kunnen dus zeggen: 2010 is het einde van deze militaire missie in Uruzgan; NAVO, houd daar rekening mee.”
“Ik heb geconstateerd dat het kabinet het dit keer op een andere manier in de artikel 100-brief heeft opgenomen. Het heeft gesteld: «Dit keer begrenzen wij de Nederlandse inspanning eenzijdig. Wij maken niet opnieuw een afspraak met de NAVO, maar begrenzen het eenzijdig. Wij kunnen en willen het niet langer doen dan tot 2010.» Dat lijkt mij verstandig.”
De laatste in een bijna eindeloze rij echtelijke twisten tussen de PvdA en het CDA leidt vandaag tot een spoeddebat (gepland voor 16.15 uur), mogelijk met grote gevolgen. Want hoewel het kabinet Balkenende-IV van uitstel en afstel zijn kerncompetenties heeft gemaakt, lijkt het erop dat de stevige stellingname van Wouter Bos en zijn partij over de Afghanistan-missie het nu toch echt onmogelijk maakt dat CDA, Christenunie en de PvdA nog langer samen door een deur kunnen.
De PvdA ziet zich met zijn standpunt gesteund door 66% van de Nederlandse bevolking, volgens een NRC/Synovate-peiling, maar de helft van de ondervraagden vindt het geen crisis waard.
Mocht u tot de andere helft behoren en Balkenende graag in de komende dagen zien afreizen naar Lech, toom uw enthousiasme dan nog een beetje in; het kabinet is immers tijdens meer crises in staat gebleken de duur van het reeds lang levensmoeie bestaan te rekken met commissies, onderzoeken en de beoefening van hogere semantiek, vaak mogelijk gemaakt door een signature PvdA-draai waar Shaun White nog jaloers op zou zijn.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Nederlandse exit uit Uruzgan is een moeizame vertoning. Echter wat betreft de exitstrategie van de PvdA uit het Kabinet, lijkt deze partij snel haar berekeningen te hebben gemaakt. De PvdA tracht een breuk te forceren, maar natuurlijk wel zodanig dat de CDA daarbij averij oploopt; vaak geldt namelijk ‘de breker betaalt’. De PvdA grijpt deze verlengingsdiscussie aan om te laten zien een krachtige en integere partij te zijn, daarmee hoopt de PvdA opgelopen imagoschade in een keer van zich af te schudden. Wat deze PvdA-calculaties ongetwijfeld ook beïnvloedt is de schade die Balkenende heeft opgelopen door het Irak-rapport en zijn onhandige en stuntelige gemanoeuvreer dat daarop volgde, en de berekening van de PvdA dat de regeerperiode de eigen electorale kansen verder negatief beïnvloedt.
Triest is dat het al lang niet meer over de inhoud gaat, zoals over onze veiligheid, de behartiging van Nederlandse belangen, de bevordering van de internationale rechtsorde en internationale solidariteit. En het belangrijkste heb ik nog niet genoemd: de inzet – met alle risico’s van dien – van Nederlandse militairen.
Bos verklaarde gisteren tijdens een PvdA-bijeenkomst in Utrecht dat Uruzgan vrijdag van tafel moet, maar dat inzet van militairen, F-16’s en trainers elders in Afghanistan wel degelijk bespreekbaar is. Punt is echter – maar voor de PvdA klaarblijkelijk van geen belang – dat Nederlandse militairen vertrouwd zijn met Uruzgan en haar de bevolking, daar diverse opbouwprojecten uitvoert, en dat daardoor inzet in Uruzgan ook meer veiligheid voor de eigen militairen betekent. Als militairen worden ingezet, doe het dan in Uruzgan. De Pvda laat zich weer van haar machtspolitieke kant gelden, en daarbij lijkt geen prijs te hoog.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Gaat u er maar weer goed voor zitten, tijd voor een spoeddebat. Dit kabinet sleept zich van de ene crisis naar de anderen, en dat terwijl het crisis is.
Valt het of valt het mee? Dat is de vraag.
Hieronder even een beknopte samenvatting van 8 jaar JP.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.