Ook in India lijkt de zorg over de klimaatproblematiek aangeslagen te zijn. De Indiase minister president Manmohan Sing presenteerde een aantal dagen geleden een eerste concept klimaatplan, waarin de aanplant van bomen centraal zou staan op een totaal landoppervlak van 15 miljoen hectare. Het 'groene' India moet efficienter omgaan met energie. De regering moet volgens Sing maatregelen nemen om de negatieve effecten van de opwarming van de aarde voor de Indiers te beperken. Terwijl de gletsjers in de Himalaya steeds verder smelten komt het terugbrengen van de CO2-uitstoot nog niet in de Indiase plannen voor, misschien ook wel begrijpelijk, want de Indiase regering wil haar snel-groeiende economie nog wel de ruimte geven. Overigens hebben de plannen de steun van de gemiddelde Indier: uit recent onderzoek blijkt dat de burgers van India zich meer dan enig ander land zorge maken over klimaatverandering, tegelijkertijd heerst er optimisme over het vinden van oplossingen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Het was u vast niet ontgaan vandaag, het rommelt binnen de SP. Kort samengevat ging het om het volgende. Düzgün Yildirim is met voorkeurstemmen in de Eerste Kamer gekozen. Het partijbestuur, gesteund door de partijraad (alle voorzitters) hebben aangegeven dat hij zijn zetel moet opgeven. In de Tribune (het lijfblad van de SP) zou een kritisch artikel (VK dank) verschijnen over het gebrek aan open, democratisch intern overleg in deze kwestie. Het artikel mag niet verschijnen en de hoofdredacteur staat op non-actief. De onrust verspreidt zich verder in de partij waardoor bijvoorbeeld afdeling Emmen haar site op zwart heeft gezet.
Het omgaan met tegengeluiden binnen de SP levert vaker spanning op. De partij haalt een deel van haar kracht uit de directe sturing die bij een kleine groep ligt. Dat schept duidelijkheid en maakt het mogelijk snel te schakelen.
Maar de SP is geen bedrijf. De SP is een politieke partij en de wereld is niet zwart-wit. Conflicten over de wijze van sturen en het gebrek aan echte democratie in de partij komen om de twee jaar naar boven. Met name als er weer een groot congres is waar ineens afwijkende voorstellen naar voren gebracht worden. Dan wordt er, ook in de aanloop, stevig druk uitgevoerd om toch vooral de lijn van de partijtop te volgen. Dit is overigens niet vreemd voor een politieke partij in Nederland, hooguit de mate waarin.
Ook de partijraad is een weinig democratisch orgaan waar regelmatig ingegrepen wordt wanneer andere inzichten op tafel komen of wanneer afdelingen aangeven niet mee te willen in de zoveelste actie. De partijraad is bedoeld om iedereen met de neuzen dezelfde kant op weer het land in te laten gaan.
Ook online is het omgaan met kritische geluiden lastig gebleken.
De partij is inmiddels zo groot dat ze zich serieus moet afvragen of deze jaren ’70 kadaverdiscipline nog wel te handhaven is. Teveel goede leden zouden dan nog wel eens kunnen afhaken ook al zijn ze het inhoudelijk eens met de lijn.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Aangenaam, ik ben de Killer Das. Losgelaten door de Britse troepen in Basra om zoveel mogelijk Irakese burgers te terroriseren. Ik moord en plunder en ben praktisch onoverwinnelijk. Zelfs Al-Jazeera neemt mij serieus en alle complottheoretici willen met me dansen. Of ben toch maar gewoon een Komkommer Das…?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.