Standard Operating Procedure

Errol Morris is een wereldvermaard documentairemaker, met films over Stephen Hawking, Robert McNamara en Donald Rumsfeld, de holocaustontkennende executietechneut Fred Leuchter en een vermeende SM-verkrachteres van een Mormoonse missionaris. Wat ik niet wist was dat Morris in 2008 ook een twee uur durende documentaire had gemaakt over het verhaal achter de beruchte Abu Ghraib-foto's. In gesprekken met een aantal van de voornaamste betrokkenen, waaronder Lynndie England, wordt duidelijk hoe de behandeling van de gevangenen in Abu Ghraib zo snel zo uit de hand konden lopen. Het loont met het oog op komende Bevrijdingsdag wel de moeite Standard Operating Procedure eens te bekijken; met name omdat er Nederlandse columnisten bestaan die martelen een prima idee vinden.

Door:

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

De man achter de Iraakse martelcentra

Wie dacht dat Abu Ghraib de enige gevangenis was in Irak, waar de Amerikanen gevangenen martelden, is nogal naïef.

Onderzoek van de Guardian en de BBC naar aanleiding van bepaalde documenten die in de openbaarheid gebracht werden door Wikileaks, laat zien dat onder de supervisie van Donald Rumsfeld doelbewust een netwerk van martelcentra werd opgezet om informatie in te winnen over de soennitische opstand.

Rumsfeld stelde daar een militair ondervrager voor aan met ruime ervaring: kolonel James Steele, die in Salvador in de jaren tachtig ‘adviseur’ was voor de Contra’s en de doodseskaders mee hielp opzetten.

De kolonel wierf in Irak mensen uit de sji’itische milities en Saddams Republikeinse Garde voor zijn speciale politiecommando, de Wolfsbrigade, en overzag persoonlijk de opzet van martelcentra, trainde hen in het winnen van informatie, overzag de uitvoering en analyseerde de resultaten.

Steele werkte nauw samen met kolonel James H. Coffman (lid van de Centrale Overgangsraad) die direct aan generaal Petraeus rapporteerde.

En zo wordt er weer een nieuwe, smerige bladzijde toegevoegd aan de lange geschiedenis van het Amerikaans imperialisme.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.