RECENSIE - Van een Twentse schooljuf die haar kinderen een onversneden clichéhomo wil tonen en Jezus en Judas als homopaar, tot heerlijke musicalliedjes over genderneutrale toiletten en acceptatie; de Alex Klaasen Revue komt compleet en vooral vrolijk uit de kast.
Dit is de kapstok die Klaasen aan Showponies 2 geeft: hij wil opnieuw uit de kast komen, maar nu met een fijn feestje, want de eerste coming out herinnert hij zich als een worsteling: op de achterbank bij paps en mams, die hij met een smoes vroeg hem van Oirschot naar zijn studiestad Amsterdam te brengen. Nadat hij er niet in slaagde tijdens de voorafgaande kerst uit de kast te komen, vanwege de ‘schok voor oma’. En – zoals gebruikelijk – was het voor de ouders allerminst een verrassing. Alex leest vervolgens nog een brief van z’n vader voor als reactie, perfect maar stijfjes formulerend welke weg Alex zal moeten en mogen gaan.
Waaruit opnieuw blijkt dat ouders niet schrikken van de afwijkende geaardheid van kinderen, maar veeleer vrezen voor de kwetsbaarheid van hun kind. Die bij Alex Klaasen evident is, als kunstenaar en homo. En terecht, toont Klaasen ook in Showponies 2. In z’n roze broekpak etaleert Klaasen de hele avond het lijf, dat je in gedachten met gym op school van de evenwichtsbalk ziet lazeren waarna de andere jongens hem uitlachen.
Hij droomt van het tegendeel, met het nummer ‘Alex Klaasen de musical’ als een niet geleid leven waarin hij succes op succes stapelt, met ‘de meisjes’ maar ook als voetbaltalent dat door Ajax wordt gescout. Eindigend in ‘de kist’ als kast.
Een fraaie vondst waarvan Klaasen er onder regie van Gijs de Lange vele aaneen rijgt in Showponies 2 om ons het stereotype denken nog eens onder de neus te wrijven. Maar dat is de ondertoon, de toon is allerminst zuur, maar blijft vrolijk. Met briljante nummers zoals een standaard talkshow interview over een zeug die z’n lichaamsomvang en kracht hervond.
Of met een korte sublieme dialoog eenvoudig voor het neergelaten doek op het podium, met Daniel Cornelissen: tussen een 50:50 man en een 70:30 man. ‘Vind je dat nu met je 30 procent vrouw tegenover mijn 50 procent man, of met je 70 procent man tegenover mijn….’
Choreografie, muziek, decor met grote spiegel, licht, kostuums; alles valt weer op z’n plek bij deze productie van More Theater. En dan is een wat zwakker nummer – over Barbies – of flauwe woordspeling al gauw vergeven. Wat je Klaasen met z’n geweldige zangstem en grandeur – vaak in prachtige duetten met Freek Bartels – zou gunnen is een live orkestje, geen muziek uit boxen. Dat is duur in Nederland.
Met Showponies 2 borduurt Alex Klaasen voort op het grote succes van Showponies 1, dat overigens sinds augustus 2019 bij de NPO op televisie te zien is. En opnieuw maakt hij een geweldige voorstelling, ook door het frisse spel en krachtige zang en dansen van Freek Bartels, Daniel Cornelissen, Jip Smit, Desi van Doeveren, Kiefer Zwart, Stef van Gelder, Roman Brasser en Scripta Scheepers.
Deze toch zo Hollandse, sterk vormgegevens formule van revue en scherts zou geschikt zijn om nog wat maatschappelijke euvels te tackelen. Wellicht iets milder en aantrekkelijker dan de harde methode van De Verleiders: de grote Depressie & Burn-out show; Alex SinterKlaas en de genderPieten; premier Klaasen en z’n klimaatKatrijn. De man is, in al z’n kwetsbaarheid, zo buitengewoon talentvol, een genot om aan avond te mogen genieten.
Showponies 2, De Alex Klaasen Revue, gezien: 17 november 2019, Tournee door het hele land tot 4 april, daarna drie weken in DeLaMar Theater Amsterdam.
© Foto: Tom Sebus