Kunst op zondag Archives - Page 8 of 57

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag dompelt zich onder in de wereld van Hundertwasser

23 oktober 2022 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

VERSLAG - Je kunt naar een schilderij kijken, er over lezen, over dromen en fantaseren. In Fabrique des Lumières in Amsterdam kun je er ook in zitten of in rondlopen. Voor Kunst op Zondag dompel ik me onder in de wonderlijke wereld van Friedensreich Hundertwasser. Je ontdekt in Amsterdam zijn werk uit de tijd van de Wiener Secession.

Een immersieve expositie

De tentoonstelling ‘Hundertwasser in de voetsporen van de Wiener Secession’ is een voorbeeld van een immersieve expositie. Dat wil zeggen dat je jezelf letterlijk onderdompelt in kunst. De beelden worden op muren, plafonds, vloeren en op de bezoekers geprojecteerd. Het is een hele bijzondere ervaring, die je lang bijblijft.

Dompel je onder in de wereld van Hundertwasser © foto Wilma Lankhorst.

Een baby in Wenen

Op 15 december 1928 wordt in Wenen een baby geboren. Zijn ouders Ernst (katholiek) en Elsa (Joods) Stowasser noemen hem Friedrich. Als de jonge Friedrich vijftien maanden is, sterft zijn vader. De Joodse afkomst van Elsa’s familie zorgt voor spanningen tijdens de Anschluss en de Tweede Wereldoorlog. Moeder en zoon ontlopen deportatie doordat ze zich als christenen profileren. Om de ambtenaren verder te misleiden, sluit Friedrich zich aan bij de Hitlerjugend.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Covid monument

16 oktober 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

Het Covidvirus gaat weer lekker tekeer. Zo ook sommige mensen die uit het OVV-rapport over het coronabeleid van het kabinet zo hun eigen kersen plukken om de verdediging tegen het virus maar op zijn beloop te laten.

Herinnert u zich het nationale applaus voor de zorgmedewerkers nog? Heeft u wel eens stil gestaan bij de vele coronamonumenten die overal werden opgericht?

Misschien zou de herinnering wat sterker zijn als het kabinet niet had getreuzeld met het ‘nationaal moment ter herdenking van de slachtoffers van de coronapandemie’. In maart dit jaar werd daartoe een comité opgetuigd, dat moet bedenken in welke vorm dat ‘nationaal moment’ gegoten kan worden.

Maar ja, dat verrekte virus… Voorlopig komt die nationale coronaherdenking er niet. “Het nationaal moment stilstaan was voorzien voor september 2022”, schreef minister Kuipers aan de Tweede Kamer. Nu de najaarsgolf over het land rolt, geeft het geen pas een herdenking te houden met lokale activiteiten en fysieke ontmoetingen (brief 4 juli 2002, paragraaf 14). Het comité is niet opgeheven, maar staat in pauzestand.

Moment? Monument!

Misschien in het volgend voorjaar. En dan nog… Een moment! Kan er geen monument van af? Neem een voorbeeld aan Schotland, waar afgelopen donderdag een sculptuur werd onthuld als eerbetoon aan de zorgmedewerkers die het zo voor hun kiezen hebben gekregen. Sommigen zijn er ook aan overleden.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | En noem vooral geen bronnen

9 oktober 2022 , 08:00 , door M&M

Neem een loopje met de feiten
Zuig op je dikke duim
Ga geen bewering na
En check de feiten niet
Betwist geen enkele stelling
En noem vooral geen bronnen
Zet je kritisch vermogen op pauze
Vertel aantoonbare onzin
Poseer als vernieuwer
Klop jezelf daarvoor op de borst
Laat je internationaal prijzen
Sla de plank mis met je metaforen
Sla een moraliserende toon aan
Wees voortdurend vooringenomen
Staaf je beweringen niet
En noem vooral geen bronnen
Ontwijk kritische vragen
Suggereer een ontdekking
Suggereer nieuwe feiten
En verzin de rest
Bluf jezelf met je boek de hoogte in
Koppel fake history aan fake news
Blijf schipperen tussen feit en fictie
En laat een mist hangen tussen beiden
Poseer als historicus
Maar zeg nu weer dit en dan weer dat
En noem vooral geen bronnen
Laat je lezers je verzinsels als zoete koek slikken
Bedwelm ze met je soepele proza
Laat je op het schild hijsen, ontvang die prijs
En ga over tot de orde van de dag

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Opgeblazen kunst

2 oktober 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

Sommige dingen moeten de media niet zo opblazen. Is er toch iets leuks in Den Haag, is het weer niet goed.

Dat ‘leuks’ is BlowUp Art Den Haag: vijf opgeblazen kunstwerken rond het Binnenhof. Tot en met 13 oktober te zien in het gebied rondom het Binnenhof.

Het ‘weer niet goed’ werd aangewakkerd door een berichtje van de lokale Omroep West. De journalist leefde zich helemaal uit met de kop ‘kunst of kunstverkrachting?’ Niet meer dan twee tweets van conservatieve Haagse politici en een citaat van één ‘iemand’ vormden het bewijs van respectloze minachting.

Eerlijk is eerlijk (fair balance?), de journalist wist er nog uit te persen: “Ook wordt er positief gereageerd. ‘Vind het zelf prachtig en prikkelend’, schrijft iemand. En een ander noemt het ‘leuk om zo tijdelijke kunst in de publieke ruimte te zien’.

U kunt zelf uw oordeel vellen en de installaties gaan zien. Bijvoorbeeld het werk van Steve Messam, met twee installaties vertegenwoordigd. Een daarvan is een opgeblazen reproductie van de kroon van het Amerikaanse Vrijheidsbeeld. Dat siert nu Willem van Oranje, die al weer zo’n 174 jaar op het Plein staat.

Naast de Hofvijver staat een koraalachtige sculptuur van Adrianus Kundert.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag in Skulpturenpark Waldfrieden

25 september 2022 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

REPORTAGE - Ook voor cultuurliefhebbers was het een warme, hete zomer. Een bezoek aan een museum is gegarandeerde een fijn verkoelend moment. Nog fijner is een wandeling door een beeldentuin. Voor Kunst op Zondag bezocht ik Skulpturenpark Waldfrieden in het Duitse Wuppertal. Deze zomer kon je met een € 9 ticket een maand lang met trein en bus door Duitsland reizen. Voor ons een uitgelezen kans voor een bezoekje over de grens.

Skulpturenpark Waldfrieden Runner (2015) © Tony Cragg © foto Wilma_Lankhorst.

Runner (2015) © Tony Cragg, Skulpturenpark Waldfrieden © foto Wilma Lankhorst.

Skulpturenpark Waldfrienden

Een groene oase van ruim veertien hectare ligt in het glooiende landschap tussen het centrum van Wuppertal en de wijk Barmen. De Duitse industrieel Kurt Herberts was de oorspronkelijke eigenaar van het park. Hij gaf architect Franz Krause de opdracht om hier tussen 1947 en 1950 een ruime villa te bouwen. Een plek waar Herberts met zijn gezin tot rust kon komen. Het huis kreeg de naam Villa Waldfrieden en is sinds 1992 een rijksmonument. Naast een ruime tuin hadden de Herberts een uitgebreid loofbos voor de deur. Je ziet hier een grote variatie aan loofbomen en dat maakt een wandeling over de slingerende paden extra fijn. In 1974 werd de Engelse beeldend kunstenaar Tony Cragg, die in Wuppertal woont en werkt sinds 2006 de nieuwe eigenaar van de villa en het landgoed. Twee jaar later heeft hij de beeldentuin geopend.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Stem en cimbalom

18 september 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

Hoog tijd om weer eens instrument in de spotlight te zetten. Eerder waren koperblazers (trombone, trompet, tuba), de piano en marimba hoofdrolspelers bij Kunst op Zondag). Bij onze Closing Time was er speciale aandacht voor de fagot, de theremin, chapman stick, claves en tabla.

Vandaag twee instrumenten voor de prijs van één. De cimbalom en de stem.

Hoezo de stem een instrument, vraagt deez’ of gene zich misschien af? Jazeker. De stem is immers hét instrument waarmee stemkunstenaars hun werk doen. En, terzijde, als je graag muziek wil maken, maar niet weet niet welk instrument het beste bij je past, ga dan zingen. Het instrument dat niets kost, altijd overal naar meegenomen kan worden en van nature bij je past: je stem.

Vasile Nedea bespeelt de cimbalom. Het instrument kennen we vooral van Balkanmuziek. Vasiel Nedea demonstreert in deze solo hoe hij het instrument meester is.

De sopraan Claron McFadden is zo’n beetje van alle markten thuis. Dat bewijst ze hier met haar uitvoering van Aria, een compositie van John Cage, van wie ze ook het beroemde stiltestuk 4’33” heeft ‘gezongen’.

Laten we nu stem, cimbalom en iets van stilte combineren. Claron McFadden en Vasile Nedea met hun versie van “’t Is stil in Amsterdam”, een aangrijpende smartlap van Ramses Shaffy.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | De realiteit is altijd verderop

11 september 2022 , 08:00 , door M&M

Vandaag meende ik even
een echte Potter te ontwaren,
zo in ’t weiland
voor ’t oprapen
In levende lijven,
in een hoekje van dat weiland
wat bomen kris kras,
schuilden koeien samen
tegen de regen.
Tableau Vivant,
tijdloos
weet de koeienkont feilloos
de regen de vinden.

Maar, corrigeert het kunstboek me,
echt, de Potters waren esthetisch,
zomers, pittoresk en bovenal droog.
En elke koe lag in de zon
binnen een gouden randje, waar
het enige natte de verf was.

Verward schudden de koeien hun konten
als ik ze met de feiten confronteer,
we nemen waar;
Potter is overal.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Statue dressing

4 september 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

‘Window dressing’, vrij vertaald ‘de etalage pimpen’, is alom bekend als term voor dingen beter doen lijken dan ze werkelijk zijn. Het bekende dikke woordenboek zegt: “maatregelen om iets mooier voor te stellen dan het is”.

Minder bekend is ‘statue dressing’: een standbeeld opleuken. Dat kan hét antwoord worden op de vraag of standbeelden die een lelijke geschiedenis vertegenwoordigen uit het straatbeeld verwijderd moeten worden of niet.

Waar ‘window dressing’ allerlei lelijkheid wil verdoezelen, kan ‘statue dressing’ juist een nare geschiedenis zichtbaar maken. Hew Locke is daar op zijn manier al jaren mee bezig.

Al ruim twintig jaar speelt hij met ideeën om vooral standbeelden die refereren aan de Victoriaanse periode ‘aan te kleden’. Hij beseft goed dat hij daar lang niet altijd toestemming voor zou krijgen en voelt er weinig voor dan maar in het holst van de nacht en op zijn hoede voor de politie aan het werk te gaan. Dus maakte hij in 2007 foto’s van allerlei standbeelden en werd het ‘photo-of-statue-dressing’.

Op onderstaande foto’s, uit de serie ‘Restoration’ (2006), links slavenhandelaar Edward Colston. Rechts Edmund Burke, een politicus die propageerde dat zonder religieuze instellingen de morele stabiliteit van de staat in gevaar zou komen. Locke boorde gaten in de foto’s en bevestigde er gouden medaillons en juwelen aan. Symbool voor de rijkdom die de Britten aan hun koloniaal verleden hebben te danken. En symbool voor hoe die rijkdom de schaduwkanten van die periode aan het oog onttrekken.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag kijkt terug op VOORLOPERS

28 augustus 2022 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

VERSLAG - VOORLOPERS, kunst van nu. Een pop-up beeldenexpositie in de tuinen van Paleis Soestdijk. Voor Kunst op Zondag bezocht ik de laatste kans om tuin en paleis te zien vóór de grote renovatie/transformatie begint van dit historische landgoed. In 2017 heeft de MeyerBergman Erfgoed Groep het paleis en het landgoed van de Nederlandse Staat gekocht. De nieuwe eigenaar gooit het nu over een andere boeg. Als smaakmaker voor het toekomstige beleid is de beeldenexpositie VOORLOPERS opgezet. Tijdens de komende Open Monumentendagen (10-11 september 2022) is er nog één kans om het landgoed zelf te verkennen.

VOORLOPERS

Voor VOORLOPERS zijn kunstenaars van nu, zowel gevestigde namen als nieuw talent geselecteerd. Hun inspiratiebronnen: actuele thema’s zoals bio design & robotica, duurzaamheid & recycling, technologie & educatie. Sommige keken ook naar de veranderende betekenis van erfgoed en natuur in Nederland. Het totale landgoed omvat 170 hectare, 20 hectare wordt in beslag genomen door de Paleistuinen, de andere 145 hectare is bos en park. In de paleistuinen ontdek je straatjes als Wilhelminalaan, Julianalaan, Beatrixlaan en de Alexanderlaan. De Bernhardlaan is afgesloten voor bezoekers. Op een bordje lezen we dat het hier gevaarlijk is ‘in verband met vallend hout van ‘veterane’ bomen.’

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Watou kunstenfestival 2022

14 augustus 2022 , 08:00 , door M&M

VERSLAG - Het is zondagmiddag 17 juli en het is boven de dertig graden. We bevinden ons enkele kilometers buiten Watou. Daar, te midden van de weilanden, mais- en hoppevelden is er geen schaduw en brandt de zon acht uur per dag op de kunstenaar Mikes Poppe die daar als een soort boetedoening een beeld achter zich aansleept. Elke dag weer hetzelfde parcours, elke dag weer acht uur lang onder de brandende zon loopt Mikes Poppe daar zijn achtjes, en dat beeld wordt met het uur zwaarder natuurlijk, maar de kunstenaar sleept het beeld het oneindigheidssymbool door. Elke bocht, keer op keer weer. Het spoor is inmiddels al uitgesleten. En het beeld van meer dan 60 kilo, een replica van Michelangelo’s Stervende Slaaf, werkt niet echt mee. Dit is zwaar, dit is gekkenwerk, dit moet een grap zijn, wie bedenkt zoiets, dit is kunst.

Mikes Poppe is helemaal in het zwart gekleed, inclusief hoed. Om zijn schouders draagt hij een juk met daaraan vier metalen kettingen. Daar zit dat beeld aan vast. Poppe loopt vier, vijf, zes stappen en stopt dan even. Dan volgen er weer zes stappen. Fascinerend. En dat acht uur per dag. De route die Mike en het beeld hebben afgelegd is al ingesleten in het weiland. Ik had geen idee waar ik naar zat te kijken, maar ik zat op het puntje van mijn strobaal.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Hoketus

7 augustus 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

Ruim een jaar geleden overleed een van Nederlands grootste componisten: Louis Andriessen. Opdat we niet vergeten vandaag een van zijn vroegere werken: ‘Hoketus’.

Het stuk werd gecomponeerd voor een groep studenten van het Haags Conservatorium en voor het eerst uitgevoerd in de serie mei-concerten (31 mei 1976). De groep is blijven bestaan als het ensemble Hoketus. Tien jaar later hief de groep zich op.

Het was ‘een soort popgroep die de verkeerde noten speelt’, zo werd Cees van Zeeland (een van de Hoketusleden) geciteerd in dit artikel (10 september 1986) dat Frits van der Waa voor het afscheidsconcert schreef in De Groene.

Hoketus is een muzikale techniek, toegepast in middeleeuwse motetten (meerstemmige zangstukken) waarin sommige stukjes door twee stemmen om-en-om werden gezongen.

In dit notenvoorbeeld aangegeven met rode lijntjes. In maat 2 wordt de noot a in de bovenste stem, gevolgd door dezelfde noot in de stem daaronder. In maat 3 idem met de noot g. In maat 6 wordt de laatste noot (de a) opgevolgd door de eerste noot a in maat 7. (notenvoorbeeld overgenomen van Wikipedia).

Verder komt de techniek voor bij sommige traditionele volksmuziek uit Afrika en kennen we het van Zuid-Amerikaanse panfluitmuziek. In de intro van Herbie Hancock’s ‘Watermelon Man’ (1974) wisselt de zangstem af met een panfluit.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag de tuin in met Barbara Hepworth

31 juli 2022 , 08:00 , door Wilma Takes a Break

REPORTAGE - Als de zomerse temperatuur gaat stijgen is een museumbezoek altijd een frisse tip. Voor deze zomerse editie van Kunst op Zondag viel mijn oog op de tuin van het Rijksmuseum. Na Louise Bourgeois (1911-2010) zijn de tuinen van het Rijks nu het domein van de Engelse beeldhouwer Barbara Hepworth (1903-1975). Uit haar rijke oeuvre zijn negen sculpturen geselecteerd die nog nooit samen te zien waren. Gast-curator van de eerste solo tentoonstelling van Hepworth in ons land is Sophie Bowness, kleindochter van de beeldhouwer.

Barbara Hepworth met Curved Form in tuin Trewyn St. Ives © foto Ida Kar (1961) © Collectie Nat. Portrait Gallery London

Barbara Hepworth met Curved Form in tuin Trewyn St. Ives © foto Ida Kar (1961) © Collectie Natinal Portrait Gallery, London.

Hepworth’s leven in een notedop

Er zijn veel boeken gepubliceerd over het leven, het werk èn de vernieuwingsdrang van Barbara Hepworth (Wakefield 1903-1975) geschreven. Na de middelbare school in Yorkshire begint ze in 1920-1921 aan de Leeds School of Art en studeert ze aansluitend aan de Royal College of Art in Londen (1921-1924). Hier is Henry Moore een van haar medestudenten. Het plan is dat Hepworth in 1924 de ‘runner-up’ wordt van John Skeaping (1901-1980) voor de Prix de Rome. Maar ze kiest voor de West Riding Travel Scholarship in Florence.