Overzicht

serie

Kort

Foto: daisy.images (cc)

In de serie KORT schrijven Sargasten kort en scherp hun mening over een actueel onderwerp. Voor discussie op de late avond.


Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Kindbruidje

, door

In de trein vond ik een exemplaar van Tubantia, zo’n fijn regionaal dagblad waarin men het onvertogen woord zorgvuldig mijdt en gloedvol weet te spreken over de eigen voetbalclub of kruidkoek. Er stond een interview in met een echtpaar dat al zeventig jaar bij elkaar was. Zij was als geëvacueerde jonge wees uit Rotterdam in het schone Twente beland en dreigde naar een internaat gestuurd te worden. Dan maar liever trouwen, dacht ze, als zestienjarige.

Een kindbruidje! Door de gruwel van de oorlog in de armen van een vijf jaar oudere man gedreven! Met wie ze nu al zeventig jaar haar leven moest slijten! Tubantia mocht het dan presenteren als een vertederend liefdesverhaal, dit was nou precies waar ons alerte parlement tegen in actie was gekomen. Je mocht toch hopen dat dit huwelijk snel ontbonden zou worden. Maar nee, Zijne Koninklijke Hoogheid had zelfs felicitaties gestuurd.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Tegen het hek

, door

Dezer dagen moet ik nog wel eens denken aan de damherten in de overbevolkte waterleidingduinen waarvan we vonden dat ze beter konden creperen tegen het hek dan dat ze zich tegoed deden aan de toch al schaarse heesters in Bloemendaalse tuinen. Ik heb indertijd bepleit de beesten af te knallen en op te eten. Ik ben nu eenmaal iemand die vindt dat je ook ergens verantwoordelijk voor kunt zijn als je erbij staat en niks doet. Alleen dan kun je het geweer als een lichter te dragen last ervaren, althans als het om damherten gaat.

De alternatieven zijn afhankelijk van welk voldongen feit je bereid bent te accepteren. Je kunt bijvoorbeeld ook gaten in het hek knippen en de toorn van de Bloemendalers op je laden – maar wie burgerwoede over zich afroept geldt heden sowieso als een verwerpelijk sujet. De gewetensvolle helden van vandaag lopen weg van het hek, in de stellige overtuiging dat de herten het allemaal aan hun eigen voortplantingsdrift te wijten hebben en dat het een verkeerd signaal zou zijn om je hun lot aan te trekken.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Nepparlement

, door

Dit land heeft een sterke leider nodig, iemand die weet wat het volk beweegt en krachtige besluiten neemt. Het klonk nog niet overtuigend genoeg. Ik ging iets schuiner voor de spiegel staan, de borstkas fier vooruit. Had ik wapperende Mozartmanen gehad, als de Droomprins uit Shrek, dan zou ik die met een nonchalante beweging naar achter geworpen hebben. Dit land roept om een sterke leider. Dat klonk al beter. Dit land eist een sterke leider. Nog beter. Dit land schreeuwt om mij.

U bent een nepparlement, oefende ik alvast. U behartigt de belangen van het volk niet. U loopt aan de leiband van Brussel. Uw bestaan is derhalve zinloos. Daarom heb ik besloten u naar huis te sturen, zodat u daar uw peilloze zonden kunt overdenken. Voor u, mevrouw Arib, heb ik alvast een vliegtuig klaar laten zetten. Nee, die laatste zin was teveel eer. Ik probeerde nog iets serieuzer te kijken. Dit land eist een sterke leider, herhaalde ik, dit land eist een sterke leider. Dit land schreeuwt om mij.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Samenzwering

, door

In een verlaten worstenfabriek, waar de geur van muf berkenhout herinneringen opriep aan van wodka doordrenkte kolchozennachten, ontmoette ik de chef contraspionage van de SP. Hij was het die de hand van de VVD onthulde achter de infame Oranjerellen. In de hoop meer los te peuteren fluisterde ik dat het toch wel knap van Halbe Zijlstra was dat hij de latente volkswoede beter aan een touwtje had dan die andere gast.

Het is het grootkapitaal, zuchtte de man, van wie slechts de kale kruin zichtbaar was in het schrijlings invallende licht. Ze proberen de mensen uit elkaar te spelen om de aandacht af te leiden van de miljarden die de Bankendämmerung ons nog gaat kosten. Ik wilde vragen hoe dat precies in zijn werk ging, maar mijn zegsman was alweer opgelost in de rook.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Wagenwijd openstaande grenzen

, door

Zo onderhand werd ik toch wel nieuwsgierig naar die wagenwijd openstaande grenzen, met hun aanzuigende werking op Syrische testosteronbommen die ons land overspoelen om onze borstvergrotingen af te pakken. Ik reisde dus af naar Kerkrade, dat ik kende als een buitengewoon volatiele grensplaats sinds Mart Smeets ooit aan de vooravond van een Nederland-Duitsland in het straatbeeld verscheen met de verlekkerde constatering dat het hier wel eens behoorlijk uit de hand zou kunnen lopen.

Ik werd niet teleurgesteld. De grens stond inderdaad wagenwijd open. Zelfs toen ik een paar keer opzichtig heen en weer liep, vroeg niemand naar mijn paspoort. Nergens zag ik nerveuze legereenheden klaar staan om bij het geringste hoofdknikje van chef Hennis het prikkeldraad uit te rollen en zo de stormloop van gelukszoekers uit Herzogenrath te voorkomen. Onbevredigd droop ik af. De grens met Duitsland dichtgooien, het was een historische stommiteit die ik, als het toch ging gebeuren, graag van nabij had meegemaakt.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Anti-democraat

, door

Ik ben een anti-democraat. Dit is mij duidelijk gemaakt door een olijke matroos, die mij een aantal keer met een ranzige roze washand in het gezicht sloeg om mijn interesse te wekken voor een referendum over het associatieverdrag tussen de Europese Unie en de Oekraïne, een land met een hele grote Russische marinebasis waarvan de matroos mij verzekerde dat hij er niks mee te maken had. Enfin, als ik zijn enthousiasme niet deelde, was ik dus een anti-democraat. Soms heb je hulp van een buitenstaander nodig om iets over jezelf te weten te komen.

Zodra je eenmaal anti-democraat bent, hoef je je van andermans mening niks meer aan te trekken. Het is een bevrijding die ik iedereen gun. Dus heb ik een aantal banners van de PvdA-website geplukt en naar de matroos gestuurd met de opdracht die, als de democratie hem lief was, te plaatsen op de homepage van zijn ongefundeerde rebellenclub. Niets meer van gehoord. Anti-democraat worden, het is een fluitje van een cent en je hebt er veel plezier van.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Een rechtvaardige wereld

, door

Wanneer je woonachtig bent in een feeëriek lustoord, waar de blonde deernes gewillig over straat schrijden en de exquise hamburgerrestaurants zich op iedere hoek manifesteren, bijvoorbeeld in Purmerend, dan snap ik ook wel dat je een broertje dood hebt aan gebeurtenissen waarvan je niet direct ziet hoe die je luxe leven zullen verrijken, maar waarvan je wel kunt verzinnen hoe die het zouden kunnen vernaggelen. Anders gezegd: onder zulke omstandigheden is de komst van vluchtelingen inderdaad nogal kut.

In een rechtvaardige wereld zouden die vluchtelingen er niet zijn. Dan zaten ze namelijk in hun eigen land met van vet druipende vingers naar deernes te koekeloeren. Maar ja, de wereld is niet rechtvaardig, zelfs niet in Purmerend, dus kan het zomaar gebeuren dat een scherf onrechtvaardigheid uit andermans oorlog pardoes in je achtertuin belandt. Dan kun je jezelf in woedend slachtofferschap wentelen en op hoge toon eisen dat iemand anders de granaatresten opruimt. Of je pakt de hark en je gaat aan de slag. De laatste insteek is de snelste manier om je tuintje weer op orde te krijgen.

Foto: daisy.images (cc)

KRAS | Lekker pvv’ers bashen

, door

Als hardwerkend Gutmensch denkt u bij pvv’ers vermoedelijk aan dyslectische losers die tussen het bankhangen en zwartwerken door lopen te jankeballen over moslims, zodat ze hun eigen lamlendigheid niet onder ogen hoeven te zien, om vervolgens van uw belastingcenten het zorgstelsel te verstoppen met hun doorrookte longen en dichtgeslibde aorta’s. Dat cliché klopt niet. Er zijn namelijk ook genoeg pvv’ers die wél netjes hun belasting betalen en buren helpen als ze ziek zijn, zonder iedere andersdenkende de vliegende tering toe te wensen, al dan niet op internet.

Ook die laatste zin is, ondanks de lichte schijn van redelijkheid, beledigend. Allicht heeft u de hele alinea met enig genoegen gelezen. Hij was in elk geval leuk om te schrijven. Maar deugen doet het niet. Oproepen tot tolerantie leiden nergens toe als ze gepaard gaan met giftige verwensingen. De ware Gutmensch knuffelt zijn tegenstanders dood, hoe moeilijk dat ook is in het geval van agressieve Almeerse tokkies met het IQ van een dropveter.

Foto: daisy.images (cc)

Hans de Boer roept niet alleen domme, maar ook onjuiste dingen

, door

Dat de voorzitter van VNO-NCW een domme hork is, weten we inmiddels wel.

Wat daar nog eens bijkomt, is dat hij bovendien nogal feitenvrij opereert.

Een voorbeeldje:

De Fransen […] moeten hun zaakjes op orde brengen, niet wij! Even op z’n Fries, jongens, maar dat gelul wil ik niet meer horen.

Want wijzen naar een ander kan De Boer natuurlijk als de beste. Maar klopt het ook dat de Fransen hun zaakjes ‘niet op orde’ hebben?

Laten we eens kijken wat het CBS daarvan zegt. In de tweede tabel op deze pagina is te zien dat het Franse bbp sinds 2008 met slechts 2,08% is gestegen. Maar Nederland, waar we, zoals De Boer het stelt ‘al enorm hervormd’ hebben, is het bbp gedurende dezelfde tijd 1,06% gekrompen. Kortom: de Fransen hebben hun zaken, op zijn minst voor een deel, een stuk beter op orde dan wij (En in diezelfde periode hebben wij onze werkloosheid met 3,2% zien stijgen en de Fransen de hunne met 3,5% – een allesbehalve wereldschokkend verschil).

Tweede voorbeeld:

Ik hoorde laatst een verhaal. Over een jonge vrouw van 23 jaar in Rotterdam-Zuid. Zij begint als lerares op een vmbo-school en verdient 1.700 netto. In Zuid heb je ook veel ongetrouwde moeders met een uitkering. Die moeten er van de gemeente iets bijdoen. Precies zo’n jonge vrouw, ook 23 jaar, maar dan met een of twee kinderen, komt op dezelfde school een middagje per week werken. En hoeveel denken jullie dat zij krijgt? 2.300 euro netto, 600 euro meer! Nu word ik even heel rechts. Werken moet lonen, in dit land. Als ik daarover in discussie moet gaan, stop ik meteen.

Foto: daisy.images (cc)

KORT | Tweede Kamer wil geen transparantie eigen stemgedrag

, door

OPINIE - De uitspraak van Kamervoorzitter van Miltenburg eerder deze week is niet het zoveelste foutje van haar, maar is representatief voor hoe de Tweede Kamer staat tegenover haar eigen stemmingen.

Maximaal iedere vier jaar kiezen we een nieuwe Tweede Kamer. Dat is het moment om eens te kijken wat onze favoriete partijen nou voor ons gedaan hebben. En de beste manier om dat te doen, is om te kijken hoe ze hebben gestemd.

Alleen is dat niet goed mogelijk. Hoewel stemmingen wel altijd worden gerapporteerd, is het zo goed als onmogelijk sommige zaken uit te vinden. U kunt niet van één partij zien hoe ze hebben gestemd. U moet daartoe alle stemmingen aflopen.

U kunt niet achterhalen wat een partij op een bepaald onder heeft gestemd, anders dan door handmatig weer door alle stemmingen te lopen. U kunt niet achterhalen of het Tweede Kamerlid dat uw voorkeursstem had gekregen aanwezig was bij de stemmingen die u belangrijk vond, tenzij er per ongeluk een hoofdelijke stemming was.

Kortom, u weet helemaal niet of de VVD voor ondernemers stemt en GroenLinks tegen de aanleg van weer een snelweg. Alleen met heel veel moeite zou u het kunnen ontdekken.

Foto: daisy.images (cc)

KORT | Mark Rutte – The Movie

, door

OPINIE - Ofwel: met taal kun je leuke dingen doen.

Er is een verkiezingscampagne aan de gang. En dus komt Mark Rutte – als boegbeeld van de VVD – met wat YouTube-filmpjes.

Ik heb me ertoe gezet eentje te bekijken – so you don’t have to. Deze om precies te zijn:

Vanaf ongeveer 4:00 begint een veelzeggend stukje monoloog (lichtjes geredigeerd voor duidelijkheid) over zijn vrijwilligerswerk op een vmbo:

Deze kinderen hebben dus echt te maken met discriminatie.

Dat kun je – helaas – niet met een wet stoppen.

En dan leg ik ze als liberaal uit: ‘Als je als Mohammed twee keer zo lang moet solliciteren dan iemand die Piet heet, heb jij de keuze of je toch doorzet.

En als je dan toch doorzet, kun je uiteindelijk burgemeester van Rotterdam worden als je “Ahmed” heet.

‘Ja, jij hebt makkelijk praten,’ [zeggen ze dan].

Maar dan praat je er over door en hoop ik dat ik het zaadje plant van ‘Jongen, geef niet op.’

Er is heel wat mis met dit stukje (in de tweede zin zit bijvoorbeeld – zij het impliciet – een vals dilemma), maar het onderstaande vond ik toch wel het opvallendst:

En als je dan toch doorzet, kun je uiteindelijk burgemeester van Rotterdam worden als je Ahmed heet.

Foto: daisy.images (cc)

KORT | Directeur of drop-out

, door

Een maand verschil.

Ben je geboren in september? Dan heb je meer dan vier keer zo veel kans dat je profvoetballer wordt dan een kind dat een maand eerder is geboren. Als je in Engeland leeft dan.

Klinkt een beetje vreemd, maar dit leeftijdseffect is inmiddels een bekend fenomeen in de sport. Elke jaargroep heeft jonge en oude kinderen, en het verschil loopt op tot een jaar, soms meer. En dat is veel voor kinderen van acht of tien. En de jonkies van zo’n jaargroep moeten gemiddeld meer op hun tenen lopen dan de ouderen. De jonkies krijgen meer kritiek, worden minder snel gekozen. Een zichzelf versterkend en, uiteindelijk, ondermijnend proces. En het kan de sportcarrière van kinderen om zeep helpen. Eén geboortemaand verschil.

En dit gebeurt op school evenzeer. De jonkies in een klas scoren significant lager dan de oudere klasgenoten. Logisch, want die zijn gemiddeld verder in hun ontwikkeling. Maar vanwege de negatieve terugkoppeling leidt het tot minder zelfvertrouwen: een zichzelf versterkend effect met bijeffecten. In een uitgebreide studie in Canada bleek bijvoorbeeld dat de jongste kinderen in een cohort 30-70% meer kans hebben op een ADHD-diagnose. Het geeft te denken over de praktijk van ADHD-diagnose, maar er zijn ook hele sterke correlaties tussen relatieve ouderdom en schizofrenie, overgewicht en zelfmoord gevonden.

Vorige Volgende