Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (5/6)

, door

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag deel 5: bedrijfsleven en overheid, een symbiotische relatie.

We hebben in eerdere afleveringen gezien hoe belangrijk de databronnen van de overheid zijn voor bedrijven. De hele marketingsector (en later Customer Relationship Management) zouden niet bestaan zonder de geodemografische informatie die bedrijven uit openbare bronnen plukken.

Andersom leunt de overheid in toenemende mate op de data die in het bedrijfsleven aanwezig is. En dat is allerminst onschuldig.

Wie wat bewaart, heeft wat. Dat dacht de regering ook en die kreeg het parlement zover om op 1 januari 2006 de Wet vorderen gegevens aan te nemen. Ondanks grote bezwaren van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) waarschuwde dat elk bedrijf hierdoor een verlengstuk van justitie wordt. Die kritiek werd gehoord, maar grotendeels genegeerd. Opsporings- en veiligheidsdiensten konden altijd al bij overheidsorganen informatie over verdachten en niet-verdachten opvragen. Maar nu is ook het Nederlandse bedrijfsleven onder dit regime geplaatst. De Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) kreeg kort daarop de bevoegdheid om complete bedrijfsdatabanken op te vragen, te koppelen en te doorzoeken op verdachte verbanden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Schema: Sargasso’s 25-puntenlijst

, door

Het stemmen voor Sargasso’s 25-puntenlijst is inmiddels in volle gang. In het eerste thema werk en inkomen | economie | financiën staat “afschaffen van de HRA” nu bovenaan. U kunt nog één dag stemmen op dit thema. Vanaf donderdag volgen nieuwe stellingen in een nieuw thema: publieke sector | gezondheidszorg | onderwijs. Uit ieder thema gaan de vijf punten met de meeste bijval door naar de definitieve 25-puntenlijst. Hieronder treft u het verkiezingsschema voor de komende dagen: zet het in uw agenda.

26 april t/m 28 april: werk en inkomen | economie | financiën
29 april t/m 01 mei: publieke sector | gezondheidszorg | onderwijs
02 mei t/m 04 mei: milieu | duurzaamheid | landbouw | energie | verkeer
05 mei t/m 07 mei: democratisering | privacy | maatschappij
08 mei t/m 10 mei: buitenlands beleid | defensie | os

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (4/6)

, door

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag deel 4: sorry, u komt er niet meer in.

dollarsDe verzameling van gegevens, het volgen op internet en daarbuiten, het ligt dus gevoelig. Het klinkt inderdaad soms eng als je ziet hoeveel bedrijven van ons weten. We denken autonome mensen te zijn, mediawijs, modern. We laten ons niet makkelijk verleiden en sturen. Toch? Maar blijkbaar worden we aan alle kanten gemanipuleerd en hebben we dat vaak niet door. Is dat erg? Ja en nee. Eerst waarom dat niet erg is.

We moeten niet vergeten dat sprake is van een simpele uitruil. Onze persoonsgegevens in ruil voor gratis of goedkopere diensten. Je denkt er niet meer bij na, maar is het niet verbazingwekkend dat zoveel sites, diensten en content op internet gratis zijn (ook deze site)? Je kunt honderden foto’s kwijt op flickr en het kost je niets. Je mag je e-mailbak op hotmail tot de nok vullen op kosten van Microsoft. Je kunt twee computers met Syncplicity synchroon laten lopen. Voor niets. Wil je een spreadsheet maken of een boek schrijven? Doe het met google docs en de prijs is nul euro. De beste kranten en tijdschriften ter wereld zetten hun verhalen online. In ruil doorvoor willen ze graag weten wie je bent, zodat ze meer geld verdienen met hun advertenties. Lijkt mij best een goede deal.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Hoe liberaal is Fred Teeven?

, door

De officieuze titel van de voormalig officier van justitie en huidig Tweede Kamerlid Fred Teeven is natuurlijk crimefighter. De georganiseerde misdaad zag in Teeven een pitbull. Na zijn korte politieke loopbaan als lijsttrekker bij Leefbaar Nederland in 2002 keerde hij naar zijn oude post. Een paar jaar later vroeg de VVD Teeven op de lijst in de Tweede Kamer, net als Ton Elias en Arend-Jan Boekestijn. Vechten om de veiligheid. Zonder naderend onheil en criminaliteit heeft Teeven als politicus weinig bestaansrecht, ondanks zijn hoge positie op de huidige VVD-ranglijst. Hoe liberaal is Teeven eigenlijk?

Tijdens de verkiezingsavond van de gemeenteraadsverkiezingen op 3 maart jl. zat Fred Teeven bij de Amsterdamse zender AT5 aan tafel. Tegenover hem GroenLinks-europarlementariër Judith Sargentini. Waar Sargentini zich als voormalig fractievoorzitter en gemeenteraadslid voor haar partij in de hoofdstad had bewezen op het gebied van werk en inkomen, jeugdbeleid en openbare orde, moest Fred Teeven schermen met krachttaal van ‘de statistieken’ en de sentimenten van de roofovervallen. Je zag een klassieke tweedeling in die paar minuten: de individuele aanpak (Sargentini) versus de collectivistische aanpak (Teeven). De kern van de problematiek bij criminaliteit onder bijvoorbeeld jongeren bevindt zich, tot ongetwijfeld grote teleurstelling van Teeven, op microniveau. Daar hebben de Hakkelaars van deze wereld niets mee te maken. Problemen die in de straat, in het onderwijs en in de jeugdzorg aangepakt moeten worden. Teevens aanpak daarentegen is, zeker wanneer we de huidige verkiezingsstrategie onder de loep nemen, er juist één van repressie en Big Brother.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

het Saillant | Domme meters

, door

SaillantLOGOMaria van den Hoeven stuurt haar voorstel voor de landelijke invoering van slimme energiemeters deze week weer naar de Kamer. Als de minister weer niet duidelijk kan maken wat nou precies het nut hiervan is, moet de Kamer het voorstel weer van tafel vegen.

Minister Van den Hoeven stuurt deze week een nieuw voorstel voor slimme energiemeters naar de Tweede Kamer. Als het wordt aangenomen kan iedereen een kastje in huis krijgen waarmee de energieleverancier op afstand al dan niet ‘live’ het energieverbruik van de klant minutieus kan volgen. Het eerste voorstel legde een verplichting op aan klanten om zo’n meter te installeren. De senaat verwierp dat vorig jaar omdat de meters een te groot privacyrisico in zich dragen: de meter wordt niet voor niets ook wel het spionagekastje genoemd. In het nieuwe voorstel krijgt de consument wel een keuze. Maar het voorstel blijft lood om oud ijzer, want de slimme meter blijft vooral een cadeautje voor de markt en niet voor de consument.

U weet het misschien niet, maar we gaan gebukt onder een enorm probleem. Bij het doorgeven van meterstanden gaat er veel mis, zeker als klanten overstappen naar een andere energieleverancier. Daardoor krijgen ze een foute eindafrekening, zegt Maria van den Hoeven tegen Vara’s Kassa. Dat probleem is zo groot dat bij meer dan zes miljoen huishoudens een slimme meter geïnstalleerd moet worden. Zo groot dus dat miljoenen mensen een dag moeten thuisblijven (‘kunt u dan op zijn minst aangeven welk dagdeel u komt? Nee, ergens tussen 07.00 en 21.00 uur’). Ik begin wel te begrijpen waarom de laatste jaren zo weinig van Van den Hoeven hebben gehoord: ze was druk bezig een enorm maatschappelijk probleem op te lossen! Dank u Maria.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (3/6)

, door

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag deel drie: Hoe worden al die bits en bytes omgezet in waardevolle kennis?

credit cardsCreditcardmaatschappijen noteren niet alleen wie hoeveel aan wie betaalt, maar ook wat er wordt gekocht, wanneer, waar en wat iemand nog meer koopt. Een beetje creditcardmaatschappij heeft gedragspsychologen en statistici in dienst die al die transactiegegevens doorpluizen op zoek naar relevante patronen. In de eerste plaats doen ze dat voor zichzelf. De concurrentie is groot, de marges zijn klein. Teveel wanbetalers in het klantenbestand betekent verlies. Door het betaalgedrag te analyseren kunnen ze een risicoprofiel maken van iedere klant. In ruwe vorm werkt het zo. Iemand die vaak kinderkleren en babyvoeding koopt en maandelijks aan de kerk doneert, zal waarschijnlijk een goede betaalmoraal hebben. Uit onderzoek – van een Canadese creditcardmaatschappij – blijkt mensen met kinderen ouders vaak financieel meer verantwoord leven. Wellicht is het verstandig minder krediet aan te bieden of een hogere rente vragen aan een klant die zijn creditcard voornamelijk bij de Gall&Gall en buurtkroeg Ons Honk gebruikt en continu tegen zijn bestedingslimiet aan zit. Het blijft kansberekening, maar de creditcardmaatschappijen worden er steeds beter in.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (2/6)

, door

Alle consumenten, in Nederland en daarbuiten, laten een groeiende digitaal spoor achter in de duizelingwekkende grote databanken van het bedrijfsleven. En we worden omringd door een wolk van klantprofielen. Op basis daarvan worden we gelabeld, gestuurd, verleid en beoordeeld. Dit raakt niet alleen onze privacy. Deze klantprofielen bepalen of we worden bediend en tegen welke prijs en zijn dus direct van invloed hoe we ons kunnen handhaven in de informatiemaatschappij. Een serie. Vandaag deel twee: de verzamelwoede.

stofzuigerOp funda.nl kun je met één druk op de knop zien welke kranten er in een buurt worden gelezen, in wat voor auto’s populair zijn in de straat en wat de lifestyle van de buren is. Dat hebben we te danken aan de overheid. In de jaren zeventig, tachtig en negentig hebben alle Westerse overheden een vloedgolf aan demografische, sociale, economische en statistische informatie op de markt losgelaten. Het Sociaal Cultureel Planbureau, het Centraal Bureau voor de Statistiek, het Kadaster, het Centraal Planbureau, ze leveren allemaal openbare informatie over de Nederlandse bevolking. Op postcodeniveau is daarom erg veel bekend. Voor bedrijven is deze demografische informatie een dankbare en veelgebruikte bron.

Maar de meeste informatie laten we simpelweg achter door spullen te kopen. Nu steeds meer transacties met bankpas en creditcard worden betaald, zien winkels en bedrijven wie wat wanneer heeft gekocht. Ze zitten op een gouden berg aan informatie, waarmee ze klantanalyses kunnen uitvoeren. Stel je koopt bij de Albert Heijn iedere vrijdag een Euroshopper rookworst. Dan kan het voor de supermarkt interessant zijn om je op een woensdag een aanbieding te sturen waarbij je korting krijgt op een Unox worst als je een pak AH-boerenkool aanschaft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overleven in de personal information economy (1/6)

, door

Een hand met dollarbiljetten komt uit een beelschermRalph Hupkens (44) wilde eind vorig jaar (2008) een abonnement voor zijn mobieltje afsluiten bij KPN. Het bedrijf weigerde: hij was niet kredietwaardig. Vreemd. Vlak daarvoor had hij zonder problemen een hypotheek van 2,5 ton afgesloten voor zijn nieuwe huis in Haarlem. Hupkens belde KPN. De medewerker van het callcenter kon alleen oplezen wat het computerscherm toonde. Hij kreeg het advies contact op te nemen met databedrijf Experian, dat voor KPN risicoprofielen van nieuwe klanten maakt. Een medewerker van Experian vertelde dat op zijn adres ‘negatieve kredietinformatie’ was gevonden.

Toen viel het kwartje. Hupkens had zijn huis in een executieverkoop gekocht: de vorige bewoner kon niet aan diens betaalverplichtingen voldoen. „Ik werd dus beoordeeld op zíjn betaalverleden. Experian keek naar informatie op adresniveau, in plaats van op persoonsniveau. Ik kon het laten veranderen, maar dan moest ik een papierwinkel invullen. Daar had ik geen zin in. Ik heb die fout niet gemaakt.” Hupkens liet KPN voor wat het was en stapte over op een andere telefoonaanbieder. Daar kreeg hij zonder problemen een abonnement.

Of hij er verstandig aan heeft gedaan om zijn informatie niet te veranderen, is de vraag.

Hupkens’ slechte risicoprofiel kan nog als een boemerang bij hem terugkomen: Experian levert aan meer dan drieduizend bedrijven informatie over Nederlandse consumenten. Er zijn dus nog een hoop bedrijven die een verkeerd beeld van Ralph Hupkens kunnen krijgen. Experian wilde geen toelichting geven. In de orde der dingen lijkt dit voorbeeld niet zo dramatisch, maar toch raakt het iedereen. „Experian beschikt over een immens grote databank, met uiteenlopende gegevens van 7,5 miljoen Nederlandse huishoudens”, meldt de website. Experian meet zijn wereldwijde omzet in miljarden en is bij lange na niet de enige datagigant die succesvol in persoonsgegevens handelt. Lexis Nexis ChoicePoint, DoubleClick, Google, ValueClick, AdLINK, 24/7 Real Media, Wunderloop, Graydon, Trans Links Systems, Adbrite: de kans is groot dat u, of uw huishouden in hun databanken staat. Volgens onderzoeksbureau Considerati komt de gemiddelde Nederlander in enkele honderden, mogelijk duizenden klantbestanden voor. Preciezer kunnen ze het niet zeggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Media moeten hun verhaal kunnen illustreren

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag Alexander Pleijter, als wetenschappelijk docent ‘journalistiek en nieuwe media’ verbonden aan de Rijks- universiteit Groningen. Dit artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.

Shot uit de video van Koos H. (Foto: De Pers onder citaatrecht)

Vorige week vrijdag verbood de rechter Peter R. de Vries om de beelden uit te zenden van serie- moordenaar Koos H. die met een verborgen camera waren gemaakt. De Vries lapte het verbod aan zijn laars, met als gevolg dat hij vermoedelijk een dwangsom zal moeten betalen. De dagen na de uitzending van de beelden besteedden ook andere programma’s er aandacht aan. Het NOS Journaal en Nova zonden ook enkele fragmenten van de ‘verboden’ beelden uit. Wat bij mij de vraag opriep: zijn die programma’s dan ook in overtreding en moeten zij straks ook die dwangsom betalen? Dus deed ik navraag bij Wouter Hins, bijzonder hoogleraar mediarecht aan de Universiteit Leiden: “Dat de media hun bijdrage aan het maatschappelijk debat willen illustreren met een enkel beeld is op zichzelf te rechtvaardigen.”

Hins legt uit dat het in deze kwestie gaat om een botsing van grondrechten: de vrijheid van meningsuiting en het recht op privacy. “Dat eist een belangen- afweging, waarbij een rol speelt of de informatie voor het eerst openbaar wordt gemaakt of dat het een herhaling betreft van een eerdere publicatie.”

Is dat gebleken uit eerdere zaken?

Vorige Volgende