Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Landelijk opsporingsbericht: uw kenteken gezocht

Als het aan de politie ligt, wordt uw kenteken straks overal gescand. Niet alleen kijkt de politie of u iets op uw kerfstok heeft, maar ook of u op basis van uw reisprofiel van plan bent om rottigheid uit te halen: een soort Minority Report op de weg dus. Daarbij worden kentekenscans mogelijk centraal opgeslagen en informatie en camerabeelden uitgewisseld tussen politie en de private sector.

Dit scenario destilleer ik uit een aantal stukken dat ik met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) van het KLPD heb ontvangen. Nu al maken verschillende korpsen gebruik van Automated Number Plate Recognition (ANPR), oftewel kentekenherkenning. ANPR wordt op dit moment vooral toegepast voor handhaving, bijvoorbeeld om mensen met openstaande boetes uit het verkeer te plukken. Maar ANPR kan veel meer, zeker als er een landelijk dekkend systeem is.

De registraties geven een rijk beeld van waar auto’s zijn geweest. Die informatie kan toegepast worden in opsporingsonderzoeken en gebruikt worden voor intelligencedoeleinden. Een centrale stuurgroep onderzoekt de mogelijkheid van van zo’n landelijke toepassing en komt binnenkort – onbekend is wanneer – waarschijnlijk met een voorstel.

Waarom is dit belangrijk?

Uit een aantal openbaargemaakte stukken (waaronder een basisdocument van de landelijke werkgroep, Implementatie en Doorontwikkeling ANPR, IDA) blijkt wel waar de voorkeur van de politie naar uit gaat. Ook wordt gewerkt aan een communicatiestrategie. Uiteraard is het niet de bedoeling dat de burger nu al meepraat. Om te voorkomen dat we voor voldongen feiten worden gesteld, nu alvast een bijdrage aan de discussie. Hieronder vindt u enkele tekstfragmenten. Gezamenlijk geven ze een duidelijk beeld van de koers die men dreigt in te slaan. Alle openbare documenten staan onderaan. Een eerder, wat beperkter verhaal, staat hier.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

GeenStijl teruggefloten

Tekening: Adriaan Soterbroek

GeenStijl, de website bekend om haar rol als digitale schandpaal, wordt teruggefloten. Een zeldzaamheid, daar zij meestal niet aangeklaagd wordt of de rechtszaak weet te winnen. In de zaak van een dronken studente die meermalen met een filmpje op de site terecht kwam is het anders gelopen. Op het filmpje was de studente dronken te zien, met een plasje braaksel naast haar. Passerende studenten filmden en plaagden haar. In de reacties onder het GeenStijl-bericht werd ze beledigd en haar adresgegevens geopenbaard. Dit leidde tot een stroom emails aan o.a. haar werkgever, en herkenning op straat.

In de meeste gevallen leidt dit echter niet tot een rechtszaak. De slachtoffers van de naming and shaming willen niet dat er nog meer aandacht komt en het filmpje onder de aandacht van de mainstream media wordt gebracht. Maar niet in deze zaak.

Het is een dappere zet van dat meisje om het op te nemen tegen GeenStijl. Iedereen weet dat wie dat probeert doorgaans nog meer aan de digitale schandpaal wordt genageld.

verklaart advocaat Christiaan Alberdingk Thijm, die niet bij de rechtszaak betrokken is.

Normaal kan GeenStijl zich afdoende verdedigen met een beroep op de vrije meningsuiting en vrije nieuwsgaring. Bovendien had GeenStijl het filmpje niet zelf gemaakt en als eerste online gebracht. De rechter heeft in zijn afweging in deze zaak de privacy van de studente echter zwaarder gewogen. De hoogte van de schadevergoeding moet nog worden vastgesteld, er werd 15.000 euro geeist. Zal er door deze zaak iets veranderen aan de werkwijze van GeenStijl? Dat is onwaarschijnlijk volgens Alberdingk Thijm:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Moeten we het hongerige web bederfelijke data voeren?

Met schaamte zie ik wel eens stukjes van mezelf op internet voorbijkomen, geschreven in een vlaag van boosheid. Stukjes die niet al te vleiend zijn over mensen die ik nu, jaren later, in mijn werk als journalist weer tegenkom. Soms als ik een interviewafspraak maak, hoop ik dat de persoon in kwestie mij niet googled. Sommige informatie zou je van het web willen wissen.

Dat kan niet. Eens geschreven blijft geschreven. Wat je weggeeft aan het hongerige web, krijg je nooit meer terug. Vorige week stond er een fraai verhaal in het New York Times Magazine over dit onderwerp. ‘Privacyprofessor’ Jeffrey Rosen analyseerde daarin hoe een wereld met een olifantgeheugen eruit ziet. Die wereld is niet fraai. Jeugdzondes die je maar blijven achtervolgen. Reputaties die maar niet opgepoetst kunnen worden. Online informatie die steeds meer jouw online status bepaalt, terwijl je zelf steeds minder grip hebt op welke informatie op het web verschijnt.

Je kunt daar vanalles tegen doen. Een censuurknop, zoals minister Hirsch Ballin wil (geen goed idee). Je kunt naar Reputation Defender stappen, een bedrijf dat het web probeert te schonen – uiteraard tegen flinke kosten. Je kunt reguleren. Je laptop dichtklappen en voortaan brieven gaan schrijven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Netwerkneutraliteit of gereguleerde markt?

T-Mobile wil dat Google mee gaat betalen voor het dataverkeer dat ze veroorzaken met hun dataintensieve diensten, zoals YouTube. De organisatie Bits of Freedom en Consumentenbond zijn tegen, wegens de schending van “het open karakter van het internet.” Op zich is dat een goed punt, maar er zijn ook goede argumenten de andere kant op en die blijven toch vaak wat onderbelicht.

Ten eerste is het al zo dat er nu al geen sprake is van een volstrekt open internet. Het artikel op Tweakers geeft al het voorbeeld van Vodafone, dat ?5,- per maand extra vraagt voor het gebruik van VOIP-diensten. Logisch, want dat zijn gespreksminuten die Vodafone misloopt. Het is ook zo dat bij goedkope internetabonnementen al vaak geen toegang tot nieuwsgroepen zit en dat het expliciet verboden is om een FTP-server te draaien. Wie dat wel wil is aangewezen op een duurdere provider als bv XS4All.

Uiteindelijk moeten er hier wel goede afspraken over worden gemaakt, anders wordt het een rommeltje. In principe zijn er drie mogelijke modellen:

1. Netwerkneutraliteit.
Dit betekent dat alle data vrij toegang heeft tot het hele internet. Dit is waar Bits of Freedom en de Consumentenbond voor pleiten en ook iets dat veel linkse partijen in hun verkiezingsprogramma hadden staan. Dit heeft als voordeel dat het een eenvoudig en overzichtelijk systeem is. Het nadeel is dat je als consument niet kan kiezen: ook oma die alleen af en toe een mailtje wil sturen en een puzzel wil doen zit vast aan het hele internet. Als het echt volledig wordt ingevoerd – dus met iedereen verplicht ook alle nieuwsgroepen en volledige FTP- en Telnet-toegang, zou dat een fikse prijsverhoging kunnen betekenen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Politie wist allang van verboden kentekenregistraties

De politiekorpsen Rotterdam-Rijnmond en IJsselland werden in januari door het College Bescherming Persoonsgegevens op de vingers getikt omdat ze kentekens van onverdachte voertuigen te lang bewaarden. De korpsen wisten echter al twee jaar dat dit verboden was. Dat blijkt uit een juridisch advies aan de Raad van Hoofdcommissarissen van april 2008 dat met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur van het KLPD is verkregen.

Net als veel andere korpsen, maken de twee politiekorpsen gebruik van het zogenoemde ANPR, Automated Number Plate Recognition. Dit camerasysteem scant alle kentekens van passerende voertuigen en vergelijkt die met een zwarte lijst. Op die manier probeert de politie bijvoorbeeld mobiel banditisme tegen te gaan of gestolen auto’s op te sporen.

Met veruit de meeste voertuigen is natuurlijk niets aan de hand. Die scans – die verraden waar en wanneer een voertuig is geweest – worden ook bewaard. In het geval van de twee korpsen 120 dagen. Te lang oordeelde het College Bescherming Persoonsgegevens begin dit jaar. De korpsleiding van Rotterdam-Rijnmond zei in NRC Handelsblad zich er niet van bewust te zijn dat het korps iets mis deed.

De korpsen wisten echter al lang dat ze de kentekens van onverdachte voertuigen (en dus onverdachte burgers) niet mocht bewaren. Het advies aan de Raad is daar zonneklaar over. ,,Het verwerken van politiegegevens over personen tegen wie geen enkele verdenking rust uitsluitend met het oog op eventuele, in de toekomst verborgen gebeurtenissen, kent geen wettelijke basis.’’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Telefoontaps

[qvdd]

“We don’t want anything to occur that prevents the Italians from doing as good a job [in fighting organised crime] as they have in the past.”

Lanny Breuer, staatssecretaris van Justitie in de VS, steunt het protest van Italiaanse politie, justitie en media tegen een nieuwe wet van de regering Berlusconi. In de voorgestelde wet wordt het plaatsen van telefoontaps en het gebruik van de resultaten daarvan in de pers veel moeilijker. Is Berlusconi de enige Europese regeringsleider die opkomt voor de privacy, of is het hem vooral om zijn eigen privacy te doen? Volgens een openbaar aanklager zou een aantal hoge maffia-bazen zonder de bestaande wetgeving niet in de cel zitten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Google maakt van iedere mobiel een spion

Vandaag een gastbijdrage van Jaap-Henk Hoepman, associate professor in security and applied cryptography aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Het stuk is ook op zijn eigen site te lezen.

google logoLocatie gebaseerde diensten passen zich aan aan de lokatie waar je je bevindt. Je vind zo snel een restaurant naar keuze bij jou in de buurt, of weet waar je vrienden zich op dit moment bevinden. Veel van die diensten draaien op mobiele telefoons, of op tablets zoals de iPad. Om zo’n dienst te gebruiken moet je echter wel je huidige locatie te weten. Daarvoor is een aantal mogelijkheden. Google heeft een variant die de privacy ernstige schade toebrengt, juist aan de mensen die niet van locatie gebaseerde diensten gebruik maken.

Sommige telefoons hebben GPS, het satelliet gebaseerde Global Positioning System. Ook kan met behulp van de zendmasten van GSM je huidige locatie bepaald worden. Als je via WiFi draadloos met het Internet verbonden bent, dan is er ook nog een derde mogelijkheid om je locatie te bepalen. Van veel vaste PC’s, maar ook van WiFi access points is de locatie (bij benadering) bekend. Dit maakt het mogelijk om als je op je PC een website bezoekt, de taal van de website of de reclame af te stemmen op je huidige locatie.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klinks marketingtool komt er toch

Deze gastbijdrage is van Anarchiel en is ook te lezen op zijn eigen site.

Zojuist las ik via Twitter enkele berichten van zowel Bits of Freedom (BoF) als Vrijbit die enthousiast laten weten dat het EPD voorlopig gesneuveld is. De Eerste Kamer wil namelijk pas goedkeuring voor de invoering van het EPD geven zodra marketingwonder Ab K. zijn toegezegde wijzigingen heeft doorgevoerd. Het EPD is tenslotte gewoon lek. Ik kan me voorstellen dat zowel BoF en Vrijbit dit als een mooie en terechte ontwikkeling zien, alleen weet ik ondertussen ook best hoe dit soort zaken op politiek niveau uiteindelijk uitpakken. Een tikkeltje anders.

Nu reeds enthousiast juichen is volgens mij veel te vroeg. U weet tenslotte vast dat de invoer van de lekke, dure en onhandige Ov-chipkaart ook gewoon landelijk doorgezet wordt terwijl de problemen omtrent dit misbaksel al jaren bekend en openbaar gemaakt zijn. Het gaat er helemaal niet om of het onding daadwerkelijk doet wat men beloofd heeft. Hetzelfde zal met het EPD gebeuren: er komt een lek gecentraliseerd patiëntendossier dat slechts bedoeld is als instrument der winstmaximalisatie.

In 2005 presenteerde Karin Spaink een boek met de titel “Medische Geheimen” waarin reeds gewaarschuwd werd voor de snelle invoering van het EPD zonder eerst nadrukkelijk naar problemen op het vlak van bijvoorbeeld beveiliging gekeken te hebben. We zijn nu vijf jaar verder en er is nog helemaal niets veranderd; dit terwijl er gedurende deze periode vanuit allerlei hoeken onnoemelijk veel kritiek is gegeven op de invoering van het EPD.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Al uw zoektermen zijn van ons!

Zoekmachines onder de loep (Foto: Flickr/Danard Vincente)

In de strijd tegen kinderporno op fronten waar niet eens gevochten wordt heeft het Europese parlement in haar onmetelijke wijsheid verzocht dat ook al uw zoekopdrachten opgeslagen gaan worden. Uiteraard helpt dat niets, want er is geen pedofiel die ‘ik zoek kinderporno’ intikt op Google, maar goed. Doen alsof je iets doet is heel politiek 2.0. Deze nieuwe slag voor de vrijheid is mede mogelijk gemaakt door onze christelijke eurodigibeten, sorry, parlementariërs Wim van de Camp (CDA), Lambert van Nistelrooij (CDA), Corien Wortmann-Kool (CDA), Peter van Dalen (CU) en Bastiaan Belder (SGP).

Gelukkig kan je er zelf relatief eenvoudig voor zorgen dat deze ongehoorde inbreuk op uw privacy ongedaan wordt gemaakt. Zoek vanaf nu niet meer op http://www.google.com, maar op httpS://www.google.com. Uw zoekopdracht wordt zo netjes versleuteld verstuurd en dat maakt het de overheid en Europa (m/v) een stuk lastiger uw doen en laten op deze zoekmachine te volgen.

U kan ook een andere route nemen. In plaats van informatie versleuteld te versturen kan je Europa ook helpen haar database met zoekopdrachten te vullen. Met onzin wel te verstaan. De Firefox-plugin ‘TrackmeNot‘ maakt meerdere keren per minuut een verbinding met Google en voert daar een willekeurige zoekterm in, welke flinke extra ruis veroorzaakt bij de mensen die met u willen meekijken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OV-chipkaart: tijd om uit te checken

Reizigersorganisatie Rover beklaagt zich er vandaag in Trouw over dat de OV-chipkaart een faliekante mislukking dreigt te worden. Het reizen is er niet eenvoudiger op geworden. En ook niet goedkoper. Rover drukt zich nog voorzichtig uit. Het wordt tijd dat de reizigers in verzet komen tegen dit betaalgedrocht.

ov chipkaartMaandagavond gebruik ik voor het eerst mijn anonieme chipkaart. Ik stap in op station Weesperplein en reis twee metrohaltes af naar station Amstel. Ik haal mijn pas weer langs de paal en ben vier euro armer. Pardon? Vier euro voor twee haltes? Ik woon in New York en daar betaal je een flat rate van 2,25 dollar, of je nu twee minuten of twee uur met de metro reist. Ongelooflijk. Afzetters.

In het boek Check in/Check uit: de digitalisering van de openbare ruimte geven de auteurs van het Rathenau Instituut een fantastisch overzicht van de ontwikkeling van de OV-chipkaart. Ze kijken daarbij naar de oorspronkelijke doelen, de (technische) implementatie en wat het nu allemaal heeft opgeleverd. De conclusies zijn ontluisterend. Kijkt u even mee?

De doelstellingen van de OV-bedrijven en de technologie-aanbieders waren:

1) Eerlijke en actuele verrekening van kosten en opbrengsten (onderling)

2) Betere managementinformatie

Vorige Volgende