Voorpagina

Zoekresultaten voor

'privacy'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Q&A: Hoe Facebook alle internetters volgt

, door

computer privacyVorige week bracht Sargasso het verhaal over de Like Button van Facebook. Volgens onderzoeker Arnold Roosendaal, onderzoeker aan het Tilburg Institute for Law, Technology and Society, kan Facebook ook het surfgedrag van niet-leden hiermee volgen. Vandaag gaan we hierop door met een Q&A met de auteur.

We krijgen nog steeds vragen over hoe Facebook het gedrag van niet-leden monitort. Kun je dat nog eens uitleggen?

Niet-leden hebben geen cookie met gebruikers-ID van Facebook. Veel sites hebben echter Facebook Connect geïmplementeerd (en er komen er dagelijks 10.000 bij). Bij het laden van een website wordt de content voor Facebook Connect opgevraagd door middel van een http request. In de reply (het leveren van de content) wordt een cookie meegestuurd en geïnstalleerd op de computer van de gebruiker. Vanaf dat moment wordt deze cookie (met uniek nummer) meegestuurd naar de Facebook servers elke keer dat content daarvan gevraagd wordt, dus ook de Like Button.

Niet-leden krijgen dus via een omweg een unieke cookie die het volgen mogelijk maakt. Omdat de cookie steeds dezelfde is kunnen websitebezoeken gekoppeld worden als afkomstig van één computer. Dat is dus geen unieke gebruiker, maar gezien de personalisatie van devices met laptops, smartphones, etcetara, zijn steeds meer apparaten gekoppeld aan een unieke gebruiker.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De wereld na WikiLeaks’ cablegate

, door

Deze gastbijdrage is van Ot van Daalen, directeur van Bits of Freedom.

De gevolgen van de publicatie van meer dan 250.000 Amerikaanse ambassadeberichten door klokkenluiderssite WikiLeaks kunnen moeilijk worden overschat. Een deel van het diplomatiek verkeer van de Verenigde Staten ligt op straat. De Verenigde Staten oefenen zware druk uit om WikiLeaks te stoppen. John Perry Barlow, de oprichter van de Amerikaanse digitale burgerrechtenbeweging EFF, noemt dit zelfs de eerste informatieoorlog. Wat betekenen de ontwikkelingen rond WikiLeaks voor communicatievrijheid?

Overheden zullen internetvrijheid aan banden proberen te leggen

Niet eerder hebben de Verenigde Staten geprobeerd om de verspreiding van informatie zo publiek via zware politieke druk te voorkomen: dit nooit meer. Die pogingen zullen de komende maanden ook hun effect hebben op internetregulering. Overheden zullen Cablegate aangrijpen om hun greep op het internet te versterken. Er zullen wetten worden geïntroduceerd om domeinnamen en IP-adressen makkelijk te kunnen blokkeren op wereldwijde schaal. Er zal druk worden uitgeoefend om hosting providers makkelijker informatie off-line te laten halen. Het zal financiële dienstverleners moeilijker worden gemaakt om de publicatie van controversiële informatie te faciliteren. En er zal worden geprobeerd om de controle van de inhoud van internetverkeer te vergemakkelijken door middel van deep packet inspection. Het meest pessimistische scenario is dat de Chinese Great Firewall een blauwdruk wordt voor het wereldwijde internet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Overheid als Black Box

, door

Vanavond vindt het symposium Overheid als Black Box plaats in debatcentrum Felix Meritis. Het belooft een interessante bijeenkomst te worden om twee redenen. Ten eerste wordt nu officieel het Platform Bescherming Burgerrechten gelanceerd. Dit platform is een verzameling van burgerrechtenorganisaties die zich inzetten voor privacy, waaronder Vrijbit, Bits of Freedom, Ouders Online, de Vrije Psych en het Nederlands Juristen Comité voor de Mensenrechten.

Belangrijker nog is de timing,die het bestuur van het platform niet had kunnen voorzien. Wat de WikiLeaks in mijn ogen zo bijzonder maakt, is de wijze waarop burgers weer gewicht in de schaal kunnen leggen tegenover een opdringerige overheid. De opkomst van de informatiemaatschappij begon hoogdravend. Informatie zou voortaan vrij zijn. Despoten zouden moeten sidderen.

Die belofte bleek weinig waard, zeker na 9/11. Internet, maar ook andere complexe informatiesystemen vergemakkelijken ons leven, maar vergemakkelijken ook het werk van veel overheidsdiensten en bedrijven. De burger is steeds meer in zijn blootje komen te staan. Overheden hebben een steeds omvangrijker beeld van ons doen en laten door digitale dossiers (Leer-, Kind- en Patiëntendossiers, diagnosebehandelcombinaties, verwijsindexen),  de digitalisering van de openbare ruimte (ANPR, OV-chipkaart, slim cameratoezicht). Bedrijven kennen uw verlangens en behoeften en spelen daarop in of u ‘opt out’ of niet. Het medium dat de belofte van vrijheid in zich droeg, toont nu vooral zijn controlerende gezicht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Like This! Facebook volgt iedereen

, door

like this buttonVoor Facebook is kennis over het wel en wee van 500 miljoen gebruikers niet genoeg. Hij verzamelt ook graag privé-informatie over niet-gebruikers. Volgens Arnold Roosendaal, onderzoeker aan het Tilburg Institute for Law, Technology and Society, volgt Facebook in potentie iedere internetter via zijn relatief nieuwe social media button: Like This!

In een recent gepubliceerd white paper schrijft hij het volgende:

,,Numerous websites have implemented the Facebook Like button to let Facebook members share their interests, therewith promoting websites or news items. However the tool is also used to place cookies on the user’s computer, regardless whether a user actually uses the button when visiting a website. As an alternative business model this allows Facebook to track and trace users and to process their data.

It appears that non-Facebook members can also be traced via the Like button. This means that Facebook‟s tentacles reach far beyond their own platform and members. Due to the extensive web coverage with Like buttons, Facebook has a potential connection with all web users. Web activity can be linked to individual accounts or a separate data set can be created for individuals who are not (yet) a Facebook member.

The hidden collection of data on browsing behavior and the creation of individual data sets has implications for the privacy of individuals. This article discusses privacy issues arising from third party cookie use and connectivity of web activity and devices, using the technical process behind the Facebook Like button as an example.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van der Laan: 1984 op school

, door

1984 (Foto: Flickr/luiza p.)

Eberhard van der Laan, burgemeester van Amsterdam ziet niets in het plan een wietpas in te voeren waardoor alleen Nederlanders boven de achttien nog in coffeeshops kunnen kopen. Hij denkt – terecht – dat overlast (en criminaliteit) gaan toenemen doordat de buitenlandse en jongere gebruikers op straat gaan kopen. Het plan betekent meer tussenhandel.

Tot dusver redelijke woorden van de Amsterdamse burgervader. Maar vervolgens vliegt hij verschrikkelijk uit de bocht:

Ik denk dat we meer aanwezig moeten zijn op scholen. Bijvoorbeeld speeksel- of urintetests voor leerlingen. En de kluisjes op scholen controleren en drugs in beslag nemen.

Wat een armoede. Ik vind plan A niks, dus ik bedenk een nog slechter plan B, rechtstreeks afkomstig uit het boek 1984, lijkt het wel. De burgemeester lijkt een totaal lak aan privacy te hebben. Om een beperkt probleem op te lossen gaat hem blijkbaar niets te ver. Speekseltesten en urinetesten, doorzoeken kluisjes? Hebben scholieren dan geen recht op privacy?

Slechts een kleine minderheid van de jongeren gebruikt regelmatig softdrugs én veroorzaakt problemen in de buurt. Is het daarom gerechtvaardigd alle jongeren te behandelen als overlastgevende drugsgebruikers? Uiteraard niet. De vraag rijst dan ook wat een school moet doen als blijkt dat een leerling softdrugs heeft gebruikt. Je kan het aan de ouders vertellen natuurlijk of het kind tijdelijk schorsen, ook als het gebruik in het het weekend heeft plaatsgevonden, zonder dat het een slechte invloed had op de schoolresultaten.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ik ben geregistreerd, dus besta

, door

Dit is een gastbijdrage van Tijmen Wisman, promovendus aan de VU. Hij doet onderzoek naar privacykwesties rondom het Internet der Dingen.

jongen met een paspoort“51 miljoen kinderen in de hele wereld leeft zonder geboortecertificaat, dus zonder identiteit en dat houdt in dat deze kinderen rechteloos zijn en meestal ook geen scholing hebben. Jongens worden vaak kindsoldaat en meisjes verhandeld.” Met deze grammaticaal incorrecte zin opent Twan Huys Nieuwsuur (fragment hieronder), alleen is er naast het gebruik van ‘leeft’ in enkelvoud, op de inhoud ook het één en ander aan te merken. Want volgens deze redenering impliceert het niet leven met een geboortecertificaat  een leven zonder identiteit en dat feit rechtvaardigt kennelijk de conclusie dat deze kinderen rechteloos zijn, waardoor zij makkelijker kunnen worden verhandeld of gerekruteerd als kindsoldaat. Hiermee wordt onder andere de suggestie gewekt dat het bezit van een paspoort een adequaat middel is om je te verzetten tegen opname in een kinderleger. Ik zie al een sergeant  naar zijn leidinggevende lopen.  “Luitenant ik heb slecht nieuws. We dachten even dat we in dit dorp nieuwe soldaten konden rekruteren voor onze kleuterdivisie, maar helaas zijn al deze rotzakjes in het bezit van een geboortecertificaat.”  “Verdraaid! Op naar het volgende dorp.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Zin en onzin over Wikileaks, Assange en Cablegate

, door

Er wordt verschrikkelijk veel onzin verkondigd over Wikileaks, over Julian Assange, en over de relevantie van Cablegate. Ik wil met een flink aantal verwijzingen hier het een en ander rechtzetten.

a. Het publiek heeft hier niets aan. Wat moeten mensen in godsnaam met deze enorme hoeveelheden data?, wordt wel gevraagd. Een paar nieuwsgierige types met veel vrije tijd daargelaten, heeft ‘de massa’ inderdaad weinig aan een kwart miljoen cables. Of aan honderden duizenden war logs. Toch zijn dit soort publicaties voor het publiek wel degelijk van belang. De grote (of minder grote) verhalen die op basis van de data worden geschreven kunnen uiterst relevant zijn voor burgers. Om zich goed te informeren, en geïnfomermeerde keuzes te maken over hun vertegenwoordiging.

b. Er kwam eigenlijk geen belangrijk nieuws uit deze cables. De gemiddelde krantenlezer herkende veel van de gepubliceerde verhalen, inderdaad. Maar deze cables brengen ons ook bevestiging van verhalen die eerder konden worden afgeserveerd als onbetrouwbaar.

Neem het geval van Jeremy Scahill, een verslaggever bij tijdschrift The Nation. In de studio bij Democracy Now vertelt hij hoe hij werd bedreigd toen hij een verhaal wilde publiceren over geheime Amerikaanse operaties in Pakistan. Kon hij beter niet doen, thin ice. Hij publiceerde toch. Zijn verhaal, vond een woordvoerder die er later naar werd gevraagd, sloeg eigenlijk nergens op. Het was ‘samenzweerderig’. Maar dankzij de cables weten we dat Scahills verhaal klopt en dat de woordvoerder loog (of onwetend was). (Lees hier Scahills eigen verslag, hier het omstreden verhaal.)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De onbedoelde effecten van luchthavenbeveiliging

, door

Beeld van een bodyscanner op een vliegveld (Foto: Flickr/publik16)

Soms zijn er van die observaties die eigenlijk te interessant zijn om te laten liggen, maar eigenlijk te klein zijn om een artikeltje aan te wijden. Toen ik dit artikel las over luchthavenbeveiliging dacht ik te beginnen aan een dertien-in-een-dozijn-artikel over privacy en effectiviteit. Maar toch stonden er nog een paar interessante observaties in het stuk.

Allereerst dat de wetenschappelijke wereld vermoedt dat bodyscanners voor doden zouden kunnen gaan zorgen (.pdf). De langetermijneffecten zijn simpelweg nog niet voldoende onderzocht. Mocht de scanner grootschalig ingezet gaan worden, dan zou dat wel eens kunnen betekenen dat een reiziger meer kans heeft om door een bodyscanner om het leven te komen dan door een terroristische aanval.

Een andere observatie is dat het vloeistoffenbeleid misschien wel eens suboptimaal zou kunnen zijn. In de huidige situatie gaat het alsvolgt: je komt bij de controle, realiseert je dat je nog een fles met teveel vloeistof bij je hebt, bijvoorbeeld water, en gooit deze in de gereedstaande bak. Deze bak staat vaak in een grote ruimte waar tientallen, zo niet honderden mensen tegelijkertijd in de rij staan te wachten. Goed, je voelt het al. Het zou geen enkel probleem zijn om een bom in die bak te gooien, en ver weg te zijn als die ontploft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Black Box Brussel

, door

zwarte doosEr is goed en slecht privacynieuws uit Brussel. Hoewel, eigenlijk is er geen nieuws. Brussel is nooit een populair media-onderwerp geweest. Redacties halen er journalisten weg. De enige krant in Nederland die gestructureerd over de EU berichtte, NRC Handelsblad, heeft zijn Europapagina stilletjes uit de krant verdreven. En ook Joris Luyendijk steekt zijn verbazing over de Haagse drukte versus de Brusselse stilte niet onder stoelen of banken.En dat terwijl de afgelopen dagen weer een paar nieuwtjes boven tafel komen, die het belang van goede verslaggeving illustreren. Het nieuws gaat over privacy – en dus over burgerrechten.

Het eerste nieuws is gebracht door Webwereld (hier in de waanlink). In een uitstekend stuk doet Webwereld uit de doeken hoe Amerikaanse bedrijven en overheidsinstellingen een zeer belangrijke transatlantische privacyregeling, Safe Harbor, misbruiken of gewoon negeren. Safe Harbor is een serie afspraken waarbij Amerikaanse bedrijven zich aan Europese richtlijnen voor het gebruik van persoonsgegevens committeren.

Dat is hard nodig. De VS gelden als een ‘derde land’ waar persoonsgegevens onvoldoende beschermd worden. Dat komt mede door een andere opvatting over eigenaarschap van persoonsgegevens. In de EU blijven gegevens altijd van jou. In de VS zijn ze bezit van degene die ze verzameld. Amerikaanse bedrijven kunnen er dus zo’n beetje alles mee doen. Ook aan opsporings- en veiligheidsdiensten geven, zoals volgens Webwereld geregeld gebeurt. Als op basis daarvan een verdenking ontstaat jegens een Europese burger, komt die burger daar pas achter zodra hij op Amerikaanse bodem wordt aangehouden. Als non-citizen, hoef je overigens niet op dezelfde rechten te rekenen als Amerikanen hebben.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Databloggen met Sargasso

, door

DATA - Dutch Open Data LabDe wereld draait op data. Nog nooit werd er zoveel data geproduceerd als nu: iedere twee dagen net zoveel als zo’n beetje de hele twee millennia ervoor. De kunst is om eerst informatie en dan kennis uit die data te halen. Bedrijven schrapen internet af en spitten hun klantbestanden door om nieuwe verkoopkansen te vinden en processen te stroomlijnen. Overheden gebruiken enorme publieke (en steeds vaker private) databanken om beleid van een feitelijke basis te voorzien.

Ook de journalistiek – en in het verlengde daarvan de blogosfeer – ontdekt langzaamaan de kracht van data, zoals de onthullingen van WikiLeaks duidelijk maken. In grote gegevensbestanden zitten verhalen verborgen. Over declaratiegedrag van politici. Over wie kent wie in de bovenlaag van het Nederlands bedrijfsleven en openbaar bestuur. Over nieuwe trends in criminaliteit, drank -en drugsgebruik, vervuiling, armoede. Wie de data heeft, kan overheden en bedrijven onder de loep nemen en dus controleren.

Daarnaast worden de technieken om die gevonden informatie aantrekkelijk te presenteren steeds laagdrempeliger. Met een gratis visualisatieprogramma timmer je op je zolderkamer zo een prachtige interactieve infographic in elkaar. Sommige datarepresentaties zijn ware kunstwerken die in een oogopslag een goed verhaal kunnen vertellen. En soms kun je op humoristische wijze een punt maken.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Paspoortwet: handen af van mijn lichaam!

, door

Op Sargasso bieden we regelmatig ruime voor gastbijdragen. Hier een uitgebreide analyse van de problematiek rondom het vastleggen van biometrische gegevens en privacy door mr Robin Caron. Hij voerde in 2009 samen met vereniging Vrijbit de juridische strijd tegen de door de Paspoortwet verplichte opslag van biometrische gegevens in paspoort, ID-kaart en digitale overheidsregisters.

Maandag 29 november start in Den Haag het proces van Stichting Privacy First en 22 mede-eisers tegen de Paspoortwet. De omstreden opslag van biometrische gegevens in Nederland dient om principiële en om veiligheidsredenen te worden stopgezet wegens strijd met hogere verdragen.
Het is de hoogste tijd dat, afgezien van de juridische slag tegen wet, alsnog een werkelijke maatschappelijke discussie gevoerd wordt over de wenselijkheid van opslag en toepassing van biometrie.
De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa wordt dringend verzocht om Nederland snel ter verantwoording te roepen op grond van art. 52 EVRM.
In afwachting daarvan is een oproep aan alle Nederlandse gemeenten op z’n plaats om de huidige opslag per direct te schorsen.

Bescherming van de privacy is vanouds een afweerrecht tegen aantasting van de persoonlijke levenssfeer en met name de lichamelijke integriteit. Door de jaren heen beperkte dit zich tot onze fysieke leefwereld, zoals ons huis dat niet zomaar betreden mag worden en ons briefgeheim. Met het voortschrijden van de techniek (camera’s en computers) werd de bescherming ook tot buiten onze fysieke omgeving vergroot. Zónder onze toestemming is publicatie van foto’s en digitale opslag en verwerking van persoonsgegevens ongewenst en wettelijk niet toegestaan.
Met het opslaan van gedigitaliseerde lichaamskenmerken in RFID-chips en databanken is een nieuwe fase ingetreden en is de cirkel rond. We zijn weer terug bij het begin: de bescherming van het lichaam. De verplichte afgifte van biometrische gegevens, zoals de Paspoortwet vereist, en de opslag hiervan in documenten en databases is de ultieme aantasting van de lichamelijke integriteit van de burgers.
Dit is ernstig in strijd met hun fundamentele rechten die zijn vastgelegd in regelgeving van een hogere orde dan de Paspoortwet.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Femke Halsema en de zwarte school

, door

Femke Halsema (Foto: Flickr/roel1943)

Uw kinderen zitten op een zwarte school in Amsterdam-Oost. Op tv vertelde u laatst dat uw vriend en u vaak denken: we halen onze kinderen er vanaf.

Ja. Van elke ouder hoor ik wel wisselende verhalen over school. Maar op mijn school is dat heviger. Ik zet kinderen niet op school als sociaal experiment. Als ze niet maximale kansen krijgen en gelukkig zijn, gaan ze eraf. De school boekt goede resultaten, ze hebben hun vriendjes en vriendinnetjes. Maar islamitische meisjes mogen vaak niet bij ons thuis komen spelen, omdat mijn vriend ’s middags de kinderen opvangt. Dat is tot dusver geen probleem, omdat mijn dochter andere vriendinnetjes heeft, maar mocht zij daardoor eenzaam worden, dan kijken we verder.

Aldus Femke Halsema in een interview met De Pers in augustus 2009. Voorzover je al interesse zou moeten hebben in de schoolkeuze voor de kinderen van Femke Halsema, leest de goede verstaander dus al in 2009 dat een verandering van school erin zit. De Telegraaf bracht het gisteren als nieuws: “Halsema haalt kinderen van zwarte school”, waarop met name de lezers van de Telegraaf-site helemaal los gaan. Wat zegt Halsema zelf in reactie op vragen van de krant:

Vorige Volgende