“I was always hoping more people would read it, and it would get a lot of comments, every once in a while I would see this thing on TV about some mommy blogger making $4,000 a month, and thought, ‘I would like that.’ ”
Maar geld verdienen met een weblog is lastig, zo ondervond Judy Nichols. De uitzonderingen op de regel daar gelaten, mag je als solo blogger blij zijn als je met Google advertenties de hosting en domeinnaam kunt betalen, mits je die hebt natuurlijk. Bovenstaande citaat komt uit een artikel in de New York Times: “When the Thrill of Blogging is Gone“, gewijd aan de miljoenen verlaten blogs die door hun teleurgestelde auteurs verlaten zijn na het uitblijven van de enorme bezoekersstromen en bijbehorende inkomsten. Soms al na een enkele post, waar iemand anders dan weer een blog mee kan vullen. De discipline van regelmatig posten is uiteraard ook niet aan iedereen besteed. En dan hebben we het nog niet eens over de onderwerpskeuze.
Webloggen is dood, hoor je wel eens. Ten koste van social networks als Facebook, Hyves en Twitter. Maar ook het modieuze Twitter lijdt onder verlating, Slate wijdde er een artikel aan: Orphaned Tweets. Misschien heeft niet iedereen wat zinnigs te melden en is publiceren (van blogs) op internet een fase van uitproberen welke vorm van social media bij je past?
Ik ben benieuwd: Bent u ooit met bloggen begonnen, en doet u dat nog steeds? Of hebt u een andere uitlaatklep?
Reacties (12)
Haha, ja, ooit eens met bloggen begonnen. Toen weer opnieuw begonnen en daarna nog eens. Had zelfs een vermelding op het Battle of the Blogs stratego bord. Nog steeds bezig, en met groeiende bezoekersaantallen. Maar daar doen we het niet voor. Net als andere vormen van communicatie, het gaat om je eigen motivatie. Natuurlijk is het leuk als je er geld mee kan verdienen, maar da’s ook een beetje naief (spel je dat zo?). Zelfde geldt voor Twitter. Vond het eerst ook maar een beetje gek, maar heb nu leuke gesprekken met mijn netwerk daar en krijg interessante informatie. Het gaat een beetje om wat je er zelf van wil. En dan een beetje lak hebben aan eenieder die niet je website bezoekt of terug tweet.
Oh, en by the way, als je op Twitter serieus als blog 1 account volgt en niets anders tweet dan nieuwe blogposts, dan telt dat volgens mij als een verlaten twitter account. Ga er eens wat serieus mee doen, of sluit hem af ;-)
Mijn vrouw is mijn uitlaatklep, zij krijgt al mijn verbale gedachtenstroom te verwerken. Of telt dat niet?
Jawel hoor, de meeste bloggers hebben ook maar een enkele lezer, dus dat maakt jou zeker niet minder hoor! ;-)
Ja, ooit met bloggen begonnen. De site draaide goed en al vanaf maand 1 betaalden de adverenties in ieder geval voor hosting en domeinnaam.
Het was een nieuwsgerelateerde blog (specifieke niche daarbinnen) die ik vrijwel dagelijks bijwerkte. Ik hield dat helaas gewoon niet vol naast m’n baan en na 3/4 jaar heb ik er al de brui aan gegeven.
Als ik ooit weer met een blog begin, wat ik zeker niet uitsluit, wordt het er een met hooguit 1 bericht per week.
lol achterhaalde web > 1.0 hype
Ik blog beslommeringen die weinig mensen interesseren behalve die me kennen. Dito bezoekcijfers, heb ook geen behoefte aan grootschalige reclame.
Ja hoor, ik heb ook ooit geblogd.
Niet lang volgehouden.
Jaartje later het hele zootje gedelete.
Opgelucht.
Ik bied nog wel eens een tekst(je) aan aan een weblog, dat vervolgens wordt geweigerd :) Verder vind ik reageren leuker.
Ik heb bedrijfsprocessen die bloggen, telt dat ook?
Ik blog al weer ruim 4,5 jaar, maar net als basszje niet voor groot publiek. Soms intensief, soms minder.
Hyves is zooooooooo traaaaaaaag dat ik er nauwelijks meer op kijk. Ik hou er vooral bij wat er gebeurt met kennissen, de vrienden spreek ik wel vaker IRL of via mail/twitter. Facebook werkt veel aangenamer dus daar doe ik wel meer mee, maar daar zitten weer minder Nederlanders op dus daar heb ik vooral contact met buitenlandse vrienden.
Twitter is leuk maar werkt alleen als je er ook geregeld tijd instopt om ook echt interactie bezig te zijn. Het is een soort koffiezetapparaatverzamelplaats waar je even lekker kan kleppen maar waar je ook nuttige tips op kan doen.
Onze familiewebsite hou ik al ruim 11 jaar regelmatig bij, maar daar loop ik al ongeveer even lang regelmatig een paar maanden achter. Tzt zal dat dus ook wel een soort weblog worden, maar die waren er niet toen ik begon en overzetten is weer een hoop werk.
GS stijf op kop met 300+reacties, dan mijlenver daarachter sargasso met 50+, GC idem. Daarna lijkt het Frits van Turenhout in blogland: 0 – 0 (nùl nùl), Hoereren geblazen. Alsof je op de markt van je rotte vis probeert af te komen. Jammer, er zijn de prachtigste onontdekte pareltjes maar de tijd is te kort. “Ach, maakt het uit: dat heette vroeger een dagboek, een POEZIEALBUM weetuwel”. Oke, best.
Misschien moet je anders gewoon hele enge dingen gaan zeggen…
Ik had ooit een blog. In de begindagen zeg maar. Toen Maanisch nog echt populair was. Toen Sargasso nog het best gelezen werd. En Merel Roze interessant was. En Geenstijl nog een dikke dame was met een zonnebril op. Het bloggen was ook een beetje naief toen. Je realiseerde je toen nog niet dat echt de hele goegemeente mee zat te kijken. Dat veranderde wel. Dat familiefoto’s konden worden gejat voor een folder voor b.v. de gemeentelijke wijkinrichting. Dat besef kwam later. Dat je je je digitale voordeur opende. En daardoor was ook de lol een beetje weg. Ik maakte met blurb en slurp (ja dat bestaat echt) een fijn privaat boekske ervan en gooide de hele zaak offline. Sargasso. Jullie zijn er nog. En ik moet zeggen, consistent. Gefeliciflapstaart! Fijn!