Geen bal op tv | De verdediging

Ergens aan het begin van deze eeuw, liep ik op een zekere vrijdag in het gezelschap van een stevige kater een broodjeszaak te Amsterdam binnen. Nadat ikmijn bestelling had opgenomen, ging ik naar de leestafel om een tijdschrift uit te zoeken. Aan de leestafel zat het kantoor van Hammerstein en Spong te lunchen, inclusief de twee naamgevers. Een stuk of tien dames en heren. Strak in het pak, hoog bretelsgehalte. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik enigszins onder de indruk was en daarom ook niks scherpzinnigs wist te antwoorden toen een van de advocaten, nadat ik al een kleine anderhalve minuut bezig was de stapel tijdschriften door te worstelen, vroeg of ik de Donald Duck aan het zoeken was. Aan deze kleine gebeurtenis in mijn verder bijzonder boeiende leven, moest ik denken toen ik gisteren naar De Verdediging keek, een documentaireserie van Monique Nolte over de strafpleiters van ‘het spraakmakende advocatenkantoor’ Ficq & Partners. Ik keek altijd op naar advocaten die de nobele taak op zich hebben genomen zware criminelen te verdedigen. Maar sinds gisteren is dat anders. IJdele aanstellers van het ergerlijkste soort, dat zijn het. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Bron rechtenvrije foto'sTweede Kamer. copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

Rechts, rechtser, Rutte

COLUMN - Op het oog is het een bont allegaartje, die uitgelekte plannen van het kabinet Rutte-III. Een beetje D66 hier, een heleboel VVD daar, een fikse dot CDA en een toef CU erbij: kabinet klaar. Maar mens o mens, wat een droefenis.

Terwijl de winst van grote bedrijven inmiddels torenhoog is en Nederland geldt als een van de grootste belastinghavens van de wereld, worden onder aanvoering van Rutte-III de middeninkomens nog weer wat platter geslagen. Het lage btw-tarief mocht ook gerust wat omhoog, menen Buma, Segers, Pechtold en Rutte in koor – die tegenvallende belastinginkomsten moeten immers toch ergens worden gecompenseerd? – terwijl ze het bedrijfsleven voor pakweg 3 miljard aan douceurtjes toestoppen.

De overbelaste zorg, de onderbetaalde onderwijzers: ze moeten allemaal niet zo zeuren. Gewoon de markt haar verheffende werk laten doen, elke dag het Wilhelmus in de operatiekamer zingen en elke schoolklas verplicht op excursie naar het Rijksmuseum, voor de broodnodige bijles in nationale trots. Dat is pas een degelijke opvoeding!

Maar het allerergste is wel dit.

Rutte en Buma papegaaien al maandenlang Wilders na en hameren in hun speeches en campagnes op ‘ons soort mensen’ versus ‘de gelukszoekers’ en ‘de onaangepasten’, en gebruiken nu de aarde die ze zelf zo vruchtbaar hebben omgeploegd nu als argument om een hele groep mensen als tweederangsburgers te behandelen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

SG-café woensdag 11-10-2017

Dit is het Sargasso-café van woensdag 11-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: RubyGoes (cc)

Op het scherp van twee werelden

RECENSIE - Het restaurant lag langs een snelweg buiten Karachi. Het gezelschap was intimiderend. Maar het eten was prima. Souad Mekhennet kwam gelukkig niet voor de gezelligheid. Ze was gekomen om een commandant van de Taliban te interviewen. Ze had zich goed voorbereid, ging gekleed zoals de Taliban dat graag ziet, en werd door het terroristische gezelschap als een bezienswaardigheid ontvangen. Een Duitse vrouw, een moslima, werkend voor de New York Times. Dat wilden ze wel eens meemaken.

Ze had veel vragen, en kreeg de geijkte antwoorden. De Amerikanen zijn arrogant, de boerka is inderdaad niet gebaseerd op de Koran maar is een beslissing van ‘het volk’, en iedere man moet zelf beslissen hoe zijn vrouw erbij loopt. En toen:

‘Nu zei de sjeik: “Hou op met schrijven. Nu is het tijd voor belangrijke vragen. Laten we het over het leven hebben. Weet je, zuster Souad, ik ben op zoek naar een tweede vrouw. Ik heb veel goeds over Duitse vrouwen gehoord. Ik hoor dat ze de wensen van hun man op zijn lippen kunnen lezen. Volgens mij ben jij eraan toe.”’

Huwelijksaanzoeken – Mekhennet krijgt ze regelmatig, en dan vooral van de mannen die ze interviewt. De Taliban leider was van hetzelfde laken een pak. Allemaal zoeken ze een ‘intelligente, sterke vrouw’, en die Duitse moslima ziet er goed uit. Bovendien, een vrouw kan toch moeilijk haar hele leven verslaggever zijn? Ze moet toch een keer kiezen voor een man, kinderen, et cetera?

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hulspas weet het | De ruimte als speeltje

COLUMN - Dus gaan we naar de maan. Vicepresident Pence heeft het afgelopen donderdag bekendgemaakt, tijdens een bijeenkomst van de National Space Council. Een slapende club die nu plotseling wakker gekust werd om duidelijk te maken dat Trump méér is dan een boze twitteraar. Hij heeft een visie: de maan. Volgens Pence zullen er ‘binnen afzienbare tijd’ weer mensen op de maan lopen. Tot meerdere eer en glorie van Donald Trump. Of de NASA haar plannen maar wil aanpassen.

Niets is gevaarlijker voor een organisatie dan een reorganisatie. En de NASA strompelt eigenlijk al een halve eeuw van de ene naar de andere reorganisatie. Ooit geschapen om een man op de maan te zetten, zonk zij ruim voordat dat doel was bereikt als in een identiteitscrisis. Na de historische maanlanding van juli 1969 volgden nog een aantal reprises van die vlucht, terwijl de leiding op zoek ging naar een tweede leven. What next? Opdoeken die handel? Alle kennis aan de straat? Het werd eerst Skylab, een ruimtestation opgebouwd uit oude onderdelen, gevolgd door de Space Shuttle die heen en weer moest naar de ISS. De shuttle trok echter vooral de aandacht door de slachtoffers die het maakte.

Closing Time | Tangents

Het album Stateless van het kwintet Tangents is het product van jamsessies die in stukken zijn gehakt en vervolgens op de computer zijn bewerkt en gemixt.

Foto: Mike Licht (cc)

Hoe de politie de sociale media afstruint

ONDERZOEK - Als alles goed gaat mogen we volgend voorjaar een oordeel geven over de bevoegdheden van de inlichtingendiensten volgens de zogenaamde ‘sleepwet’. Buro Jansen & Janssen kreeg onlangs inzage in stukken over de ‘sociale media surveillance’ van de Nederlandse politie. Ook daar zijn nog wel wat vragen bij te stellen.

Buro Jansen & Janssen heeft door middel van een aantal Wob-verzoeken inzicht proberen te verkrijgen in ‘social media surveillance’ in Nederland. De Nederlandse overheid is niet transparant en heeft slechts een beperkt aantal documenten openbaar gemaakt. De bevindingen van Jansen & Janssen zijn hier te vinden. Ik haal er een paar punten uit.

Publiek-private samenwerking

Het eerste dat opvalt is dat de politie voor het napluizen van de sociale media gebruik maakt van commerciële bedrijven. Genoemd worden Coosto, OBI4wan en HowAboutYou. Dit zijn zogenaamde reputatiemanagementbedrijven die het internet afzoeken op uitingen over opdrachtgevers. Die kunnen daar vervolgens hun pr en marketing op afstemmen. De technologie van Coosto en OBI4Wan wordt ingezet bij het verwerken van meldingen en aangiften en in Real Time Intelligence Centers (de meldkamers waar alle info van het internet bij elkaar komt), bij de opsporing en in het algemeen voor social media surveillance.

SG-café dinsdag 10-10-2017

Dit is het Sargasso-café van dinsdag 10-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Closing Time | Deradoorian

Soms knap je af op een artiest als je leest welke betekenis ze aan hun muziek geven. Dat de muziek bedoeld is om “te helen”, bijvoorbeeld. Maar goed, vergeet het direct weer, want je hoort het er niet aan af: de muziek van Deradoorian is psychedelisch maar nergens zweverig, en haar stem(men) helder en zoet maar niet zalvend. En toegegeven, je zou je er beter door kunnen gaan voelen.

SG-café maandag 09-10-2017

Dit is het Sargasso-café van maandag 09-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende