Seksisme. migratie, basisinkomen, democratie en referenda. In de serie "Tegen de stroom in" spreken wetenschappers, experts en opiniemakers over oude zorgen en nieuwe oplossingen. Wanneer zijn die succesvol? Welke rol speelt geld en neoliberaal denken daarin? En verliest elke stroming uiteindelijk aan kracht en relevantie? Vandaag: waarom is feminisme nog nodig? Zangeressen, acteurs en grote bedrijven pronken met t-shirts vol feministische leuzen. Vrouwen op topposities in de politiek. Waarom is feminisme vandaag de dag dan nodig? “Het is een mythe dat feministen mannenhaters zijn”. Genderwetenschapper prof. dr. Maaike Meijer neemt geen blad voor de mond in de lezing Feminisme 3.0. Dat geldt ook voor mede-spreker en oprichter van het feministisch platform Stellindames.nl Justine van de Beek. Beiden feminist, maar uit een verschillende generatie. In de reeks ‘Tegen de stroom in’ spreken ze over de idealen, doelen en strategieën van de vrouwenemancipatiebeweging, toen en nu. Was feminisme vroeger nog een vies woord, tegenwoordig is het voor grote sterren bon-ton om ermee te pronken. Maar dat betekent allerminst dat de strijd om gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen gestreden is.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 21-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ACHTERGROND - Na een lange vergadering lopen we het bedrijfsrestaurant binnen. Lunchtijd!! En als we met klanten lunchen verzorgt onze cateraar een luxe lunch. Al pratend storten we ons op het buffet. Broodjes kroket, zalmwraps, filet americain… Snel graai ik twee broodjes kaas weg.
Ik werk voor een leuke organisatie en doe betekenisvol werk. Net als bij veel organisaties staat kostenbesparing voorop, maar wordt er ook aan maatschappelijk verantwoord ondernemen gedaan. Met die tweede heb ik altijd meer gehad dan met puur geld verdienen. Een bedrijf dat zijn verantwoordelijkheid pakt en zijn invloed gebruikt om iets goeds te doen voor de wereld. Afval scheiden, een milieuvriendelijk gebouw en projecten in derdewereldlanden. Goed voor de reputatie van mijn werkgever en goed voor de wereld. Een bedrijf met bovengemiddeld slimme en bewuste mensen. Dacht ik.
‘Lekker geluncht’ zegt de klant. Als we na de lunch opstappen werp ik nog een blik op de stapels overgebleven broodjes en ik schaam me. Kroketten, filet americain, rosbief, er ligt meer vlees dan ik op kreeg in een week, toen ik nog vlees at.
Je hoeft geen hoogleraar te zijn om te snappen dat de manier waarop wij vlees produceren en consumeren een enorme druk legt op het milieu, en bijdraagt aan de wereldwijde armoede. Voor een kilo rundvlees is 25 kilo groenvoer nodig en een derde van ons zoet water wordt gebruikt voor de vlees en zuivelindustrie (Stichting Een Dier een Vriend http://www.edev.nl/pages/vlees–en-zuivelindustrie-en-klimaatverandering.php). Alle problemen die we hebben, met voedsel en water en de vervuiling van het milieu door CO2 en bestrijdingsmiddelen, hebben mij doen besluiten om vegetariër te worden. Bewust en hip, steeds meer mensen kiezen er voor om één of meerdere dagen per week geen vlees te eten.
OPINIE - In Trouw verscheen deze week een interview met Mark Lilla, Amerikaanse hoogleraar en auteur van het boek ‘The Once and Future Liberal’ (2017). Lilla stelt dat links-progressieve partijen verstrikt zijn geraakt in polariserende identiteitspolitiek. Volgens Rogier van Reekum slaan zowel Lilla’s analyse als diens voorgestelde remedie de plank volledig mis.
Er zijn mensen die ‘Zwarte Piet is racisme’ een polariserende stelling vinden, genderneutrale behandeling wel veel gedoe, die niet begrijpen dat straatnamen voor rovende moordenaars mesjogge zijn, die het zonde vinden wanneer moslims een islamitische partij beginnen, die vinden dat radicaal rechts ook mee moet kunnen lopen in een Pride, die vinden dat het ‘debat’ belangrijker is dan de onenigheid zelf, die menen dat ‘diversiteit’ de samenleving heeft ‘veranderd’, maar ondanks al die opvattingen zichzelf wel ‘links’ noemen omdat ze vinden dat tegenover werk bestaanszekerheid moet staan. Dergelijke mensen hebben het zwaar: zij willen echt niet gezien worden als racist, seksist of anderszins rechts, maar voelen zich voortdurend gedwongen om anderen, die naast bestaanszekerheid ook nog hun ‘identiteit’ willen botvieren, uit te leggen hoe ‘linkse’ politiek zou moeten werken. En wanneer ze dat dan doen, krijgen ze de wind van voren. Och, zo wordt het nooit wat.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De naam Ital Tek klinkt alsof we te maken hebben met een goedkope Italiaanse techno-dj, maar de artiest is ten eerste niet Italiaans (niet dat Italianen geen goede techno zouden kunnen maken, natuurlijk…) en hij maakt wel elektronische muziek maar van het boeiende moeilijk-te-definiëren soort dat vaak niet eens dansbaar is (maar soms ook wel).
ELDERS - Zondag mogen de inwoners van Lombardije en Venetië zich uitspreken over een grotere autonomie van hun regio’s.
De regio’s Lombardije (Milaan) en Veneto (Venetië) hebben beide een gouverneur van de partij Lega Nord. Deze partij werd in 1991 opgericht door Umberto Bossi om het rijke noorden van Italië onafhankelijker te maken van het arme zuiden. Bossi is inmiddels van het toneel verdwenen en vervangen door Matteo Salvini. Hij maakte van Lega Nord een bredere, nationale rechtse partij naar het voorbeeld van het Franse Front National: anti-immigratie en anti-EU. Maar nu hebben Roberto Maroni en Luca Zaia, de twee Lega Nord gouverneurs in Noord-Italië het oude sentiment weer nieuw leven ingeroepen met de organisatie van een referendum voor meer autonomie. Legaal en goedgekeurd door Rome, al gingen er wel wat schermutselingen aan vooraf over de formulering van de vraag. Nu wordt instemming gevraagd met ‘verdere hervormingen en bijzondere voorwaarden voor autonomie’.
Als de Ja-stemmen in de meerderheid zijn geeft dat de regio’s een steviger mandaat om met Rome te onderhandelen over grotere vrijheid om eigen inkomsten in de regio zelf te besteden. Het gaat ook hier vooral over de verdeling van het belastinggeld. Anders dan in Catalonië staat een onafhankelijk Padania nog niet direct op de agenda. Sterker nog. Het lijkt er op dat Lega Nord deze referenda organiseert als aanloop naar de Italiaanse parlementsverkiezingen van 2018, schrijft Anna Momigliano op het Europese blog Politico. Met een goed resultaat bij deze verkiezingen is de partij kandidaat voor een rechtse regering in een coalitie met Forza Italia van Berlusconi. Het gaat Salvini uiteindelijk om de macht in Rome.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 20-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
In 1986 bracht David Byrne een knotsgekke film uit gebaseerd op een map vol knipsels met ‘True Stories’. De film laat zich nog het best beschrijven als David Lynch meets de Coen Brothers: een ode aan de bizarre hoeken en personages van Middle America.
De Talking Heads namen de filmmuziek voor hun rekening. En ook al zingt ‘ie hier volgens mij bij tijd en wijlen vals, dit liedje aan zijn zoon weet me op de een of andere manier toch te raken.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 19-10-2017. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Na een uitgebreid verslag van Graspop 2017, is het natuurlijk aardig om een serie Closing Times te maken van bands die daar optraden. Een mooie aanleiding om daar mee te beginnen is dat de Schotse piraten van Alestorm afgelopen week in Nederland waren voor een optreden, en zoals vrijwel altijd was dat een feestje.
Hoewel ze vooral bekend staan om hun vrolijke (en soms behoorlijk onzinnige) meezingers over piraten, rum, bier, hoeren en mede, is het nummer in deze CT wat serieuzer, zowel qua compositie als onderwerp. Het is een lang nummer, waarin verschillende stijlen in de metal (folk, power, death) worden gemixt tot een epische compositie. Het niet helemaal serieuze imago dat ze zichzelf aanmeten (hoera voor zelfspot), betekent niet dat de mannen van Alestorm niet prima kunnen spelen of slechte nummers schrijven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.