Kunst op Zondag | Repareren
Er gaat wel eens wat kapot, al dan niet door de moedwil van kunstenaars. Ook al kan destructie een daad van creativiteit zijn, het is nooit een toonaangevende en duurzame stroming in de kunstgeschiedenis geworden.
Onder het motto ‘it is mend to be’, bieden we vandaag tegenwicht voor onze vorige aflevering en gaat het vandaag over repareren. Herstelwerk, oplappen, lijmen, gaten vullen, de eindjes aan elkaar knopen. We laten dat aan ambachtslieden over (de rijwielhersteller, de schoenlapper, de kleermaker, de machinereparateur) en er zijn kunstenaars die er ook wat van kunnen.
In tijden van armoe en schaarste is het oplappen van kapotte spullen voor sommigen heel gewoon. Toch vond de Britse regering het in de Tweede Wereldoorlog nodig de campagne ‘Make do and Mend’ te starten en mensen te motiveren allerlei spullen her te gebruiken en te repareren.
Anna Dumitriu verwijst naar die periode en naar de eerste keer dat penicilline werd gebruikt (1941). De gaten in de kleding zijn gerepareerd met stukken zijde, die door een bacteriëel proces zijn gekleurd.
Anna Dumitriu – Make Do and Mend, Controlled Commodity, 2017.
Kintsugi is de Japanse kunst van het repareren van gebroken porselein en keramiek. Met goudkleurige lijm worden de scherven tot en nieuw geheel geplakt. Yee Soo-Kyung gebruikt die techniek voor zijn ‘vertaalde vazen’.
Laat ik bij dat actueel beginnen. Het katholicisme is in Europa ernstig op zijn retour, en verkeert in een diepe morele crisis. Nadere toelichting lijkt me overbodig; recente cijfers en onthullingen spreken boekdelen. Maar in dit boek van 444 pagina’s wordt daar niets over gezegd. De auteurs (alle drie verbonden aan de Universiteit Tilburg) wijden er, geloof het of niet, één alinea aan (onderaan pagina 366). Een paar zalvende zinnetjes.