Een Republikein verdedigt zijn zetel in Anti-Trumpland

In de aanloop naar de Amerikaanse Midterm-verkiezingen op 6 november schrijft Joris Canoy een serie columns over wat er zo al achter de schermen gebeurt. Met nieuws dat in de mainstream media niet vaak is te lezen. Een man in pak, glad gekamd haar, tablet voor zijn neus, leest al typend zijn email voor. Hij stelt zich voor als een succesvolle zorgverzekeraar. ‘Beste Afgevaardigde Curbelo, Dank u dat u gestemd heeft voor het verhogen van zorgkosten.’ Cynisch noemt de man op wat Curbelo wel allemaal heeft gedaan voor de verzekeraars ten koste van het volk. Welkom in het verkiezingsseizoen. Van het Republikeinse North Dakota (uit de vorige blog) verhuizen we naar het zuidelijke puntje van Florida. Gigantische grassteppes maken plaats voor paradijselijke palmbomen, witte stranden en eilanden. Glansrijke overwinning Het klimaat van Zuid-Florida is niet alleen compleet anders dan dat van North Dakota, ook het politieke klimaat is een wereld van verschil. Politiek gezien zijn North Dakota en Zuid-Florida tegenpolen: North Dakota stemde met 35 procentpunt voor Donald Trump, het puntje van Florida (26ste district) ging met 16 procentpunt naar Hillary Clinton. Toch hebben deze twee districten één ding gemeen: een Republikeinse afgevaardigde. Hoe overleeft een Republikein zo’n Democratisch klimaat? Eén woord: aanpassing.

Closing Time | Crowded House

Crowded House ging in 1996 ter ziele, om in 2006 weer uit het graf op te staan. Dat heb ik eerlijk gezegd van Wiki, want het was me totaal ontgaan. De gebroeders Finn hebben nauwelijks een deuk in een pakkie boter geslagen sinds ze hun succesvolle band hebben opgedoekt. Misschien dat Neil daarom nu met Fleetwood Mac op tour gaat.

Niettemin koester ik het album Woodface al sinds jaar en dag. Ik weet niet wanneer ik Crowded House zo goed ben gaan vinden. Lange tijd was het gewoon zo’n band die ik op de radio hoorde en lekkere liedjes maakte, maar waar ik verder niet veel aandacht voor had.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Nathan Rupert (cc)

Wat ziet Fidan Ekiz toch in Jan Roos?

OPINIE - De Nieuwe Maan, u weet wel: dat programma voor moslims door moslims van de NTR, heeft een nieuwe presentatrice en een nieuwe koers.

Journaliste Fidan Ekiz wilde van de typische ons-kleine-kringetje-onderwerpen af en een doorbraak bewerkstelligen in de impasse tussen moslims van allerlei pluimage en moslimvreters, en tussen mondige Nederlanders van kleur en chauvinisten die vinden dat er niks meer gezegd kan worden in dit land. Ze zou de dialoog tussen uitersten gaan zoeken en zo de polarisatie proberen te doorbreken.

Dialoog tussen doven

Tot dusver is er van die dialoog niet veel terechtgekomen. Logisch ook, want een dialoog vereist dat je geïnteresseerd bent in de zienswijze van de ander en het verhaal en de redeneringen daarachter, terwijl de meeste ‘spraakmakende gasten’ met ‘prikkelende meningen’ slechts in één ding geïnteresseerd zijn en dat is: hun eigen verhaaltje afdraaien en over hun tegenstander heen walsen.

Dat vereist dus dat je je gasten met zorg uitkiest op eigenschappen zoals nieuwsgierigheid en empathie. Ekiz presteerde het echter om de brallerige proleet Jan Roos tegenover een gesluierde moslima te zetten. Leuk als je op confrontatie uit bent, alsof we dat soort stukjes cabaret niet al zo vaak voorbij hebben zien komen in vaderlandse praatprogramma’s.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hulspas weet het | Grote schoonmaak in de wetenschap

COLUMN - De #metoo campagne heeft afgelopen week een zeer opmerkelijk slachtoffer gemaakt. Een gletsjer. De Marchant gletsjer op Antarctica is niet meer. Hij heeft voortaan Matataua gletsjer. De gletsjer was oorspronkelijk genoemd naar de Amerikaanse geoloog David Marchant, wegens zijn ‘outstanding contributions to scientifc knowledge’,  zoals de officiële toewijzing door de United States Board on Geographic Names het omschreef. Hij was er reuzetrots op. Iedereen moest het horen. Maar dezelfde Marchant bleek nog een andere, duistere zijde te hebben.

Een van zijn studenten, Jane Willenbring, reisde in 1999/2000 samen met hem naar Antarctica, en werd tijdens die expeditie door hem regelmatig gepest en lastiggevallen met seksistisch grappen. Na afloop diende ze geen klacht in (zoiets kan je carrière ruïneren) maar in 2016 kwam het er toch van. Dankzij #metoo. Ze ontdekte twee collega’s die hetzelfde hadden ervaren, en even later lag er een formele klacht bij de universiteit van Boston. Het onderzoek nam een jaar in beslag; daarna besloot het bestuur dat Marchant moest vertrekken. Iemand (niet Willenbring) heeft rond die tijd ook de Board ingeseind en binnen de kortste keren was Marchant niet alleen verdwenen uit Boston maar ook van de kaart van Antarctica.

‘Einde regering Merkel nadert’

Niet alleen de regeringscoalitie in de Bondsdag wordt geplaagd door allerlei ruzies. Bondskanselier Angela Merkel heeft ook te kampen met een opstand in de rangen van haar eigen partij.

Afgelopen dinsdag werd een van haar vertrouwelingen na 13 jaar weggestemd als voorzitter van de CSU/CDU-fractie in de Bondsdag.

Foto: IISG (cc)

Vreedzamer

ANALYSE - Al klikkend kwam ik op dit dubbelinterview met socioloog Willem Schinkel, die hele aardige observaties had over het begrip ‘integratie’ en voor wie ik eigenlijk kwam, en filosoof Hans Achterhuis, die meende dat we in de loop der eeuwen steeds vreedzamer zijn geworden en steeds beter met conflicten hebben leren omgaan. Het is een wat contra-intuïtieve stelling zo kort na de Tweede Wereldoorlog, maar luistert u er toch maar even naar (er is beeld bij, maar het is gewoon radio), vanaf 15:00 ongeveer is Achterhuis aan het woord (al raad ik u Schinkel beslist ook aan).

Aanvankelijk zag ik de kracht van ’s mans argumenten wel in: de Eerste en Tweede Wereldoorlog waren behoorlijk gewelddadig, maar de godsdienstoorlogen aan het einde van de Middeleeuwen in Europa waren een stuk erger. Aan het begin van de Dertigjarige Oorlog (1618-1648) had het huidige Duitsland evenveel inwoners als Syrië nu. Na afloop was er minder dan de helft van de bevolking over. In Syrië zijn tot nu toe 200.000 doden gevallen.

Op de eerste plaats van meest gewelddadige conflicten staat een boerenopstand in China rond het begin van de jaartelling die slechts een derde van de bevolking in leven liet (twee van de eerste drie zijn Chinees) en de twee wereldoorlogen komen niet eens in de top tien voor. De Europese godsdienstoorlogen wél.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

SG-café dinsdag 25-09-2018

Dit is het Sargasso-café van dinsdag 25-09-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Closing Time | Neil Young

Neil Young is vooral de held van mijn vriend, maar hij kan bij mij ook een aardig potje breken. En dat doet ie dan ook best wel, hij trekt zich weinig aan van conventies, speelt en zingt niet heel strak en experimenteert er op los. Je weet eigenlijk nooit echt wat je aan hem hebt (daar kan platenbaas David Geffen over meepraten).

Maar hij heeft wel een indrukwekkende 37 studioalbums op zijn naam staan. Veel protestsongs, waarvan de bekendste misschien wel Southern Man is, waarop Lynyrd Skynyrd ludiek antwoordde met Sweet Home Alabama.

Plannen Klimaatakkoord te vaag voor doorrekening

NIEUWS - De plannen voor het Klimaatakkoord zijn nog te vaag om door te rekenen. In de zomer waarin de tuinen verdorden en landbouwgewassen verschrompelden vanwege de hitte, probeerden medewerkers van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) en het Centraal Planbureau (CPB) de effecten van de voorstellen door te rekenen, maar dat bleek bij veel plannen nog niet mogelijk.

PBL en CPB komen daarom vrijdag met een ‘analyse’, in plaats van de eerder aangekondigde doorrekening. “PBL heeft geanalyseerd wat de effecten zijn van de voorstellen en waar mogelijk een inschatting gemaakt van de kosten”, zo staat in de uitnodiging voor de presentatie aanstaande vrijdag.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende