Vandaag een duo-tentoonstelling. Charlotte Beaudry en Teresita Fernández, zij aan zij. Ze zijn even oud en daarmee houd iedere vergelijking wel op. Charlotte Beaudry is autodidact en had haar eerste solo-tentoonstelling in 2003. Teresita Fernández slaagde voor haar kunstopleiding in 1992 en had in 1996 haar eerste solo-expositie. Volg de vinger (2013) van Charlotte Beaudry… https://www.youtube.com/watch?v=6DPCWpr8-rI Charlotte Beaudry is doorgebroken met haar werk over de kwetsbaarheid van adolescentie en over de dubbelzinnige opvattingen aangaande vrouwelijkheid.
Voor wie na de serie over drugs behoefte heeft aan even een momentje rust om bij te komen, heeft Dr. Gronk een goed recept: 1 uur ambient drone van Robert Henke. Die dat ‘schreef’ (of beter: genereerde) voor de installatie Tap Tim van Fredrik Wretman. Wie recenter werkrecenter werk van ‘m wil zien kan terecht in Venetie of in Lima.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
COLUMN - Morgen is het 6 januari ofwel Driekoningen ofwel Epifanie ofwel een van die momenten waarop kwakhistorici hun kans grijpen om even wat onzin in de krant te krijgen. Het jaar is nog jong, de krant van vandaag heeft ruimte, de nieuwsredacties zijn nog niet helemaal scherp en oudheidkundigen bijten, anders dan klimaatwetenschappers en artsen, zelden terug als er onzin wordt gedebiteerd. Tijd dus voor weer een proactief stukje – ik las laatst dat er al een vakterm voor zulke voorwaartse verdediging was: prebunking – zodat u weet wat u vandaag niet hoeft te geloven.
Tweemaal niet waar. Het verhaal over het bezoek van de wijzen uit het oosten is alleen te lezen in het evangelie van Matteüs – en wel hier – en vermeldt (a) geen koningen en (b) geen aantallen. Een onbepaald aantal magoi verschijnt ten tonele, dat is alles. Het aantal van drie is afgeleid van het drietal geschenken (goud, wierook en mirre) maar in de oosterse kerken kunnen het er twaalf zijn.
De namen Caspar, Balthasar en Melchior zijn later verzonnen, al zijn ze al te lezen in de laatantieke Sant’ Apollinare in Ravenna. Zie boven. Merk op dat ze geen koninklijke attributen hebben. De koninklijke status zou een toevoeging zijn uit de Middeleeuwen, gebaseerd op Psalm 72.11:
OPINIE - door Mathijs van der Sande
De burger wordt ongehoorzamer en tegelijkertijd neemt het onbegrip voor deze ongehoorzame burger toe. Dit laatste is onterecht, meent Mathijs van de Sande. Een pleidooi voor een herwaardering van de burgerlijke ongehoorzaamheid.
De burger wordt steeds ongehoorzamer. Een greep uit het nieuws van het afgelopen jaar kan dit eenvoudig illustreren. De klimaatactivisten van Code Rood riepen op tot blokkade- en bezettingsacties. Dierenrechtenactivisten knipten hekken open bij de Oostvaardersplassen.
De uitgeprocedeerde asielzoekers van de actiegroep We Are Here kraakten panden – om in te kunnen wonen, maar ook om te protesteren tegen het Nederlandse migratiebeleid. Studenten bezetten universiteitsgebouwen uit protest tegen het bezuinigingsbeleid. En het extreemrechtse Identitair Verzet bezette het dak van een moskee in aanbouw.
De gebruikte actiemethoden mogen van elkaar verschillen – om van de achterliggende motivaties nog maar te zwijgen – maar wat deze voorbeelden met elkaar gemeen hebben is dat men, door de wet te breken, probeert het democratische besluitvormingsproces of de rechtspraak van buitenaf te beïnvloeden.
Dergelijke daden van ongehoorzaamheid leiden niet zelden tot discussie over hun democratische legitimiteit: dienen burgers zich niet gewoon bij de gangbare politieke en juridische procedures neer te leggen? Speelt de ongehoorzame burger niet te veel voor eigen rechter?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 05-01-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het verbaast me een beetje dat een aantal usual suspects nog niet zijn langsgekomen in de Closing Time-serie over drugs. Dat moet ik toch even rechtzetten. Te beginnen met Jethro Tull. Voor wat betreft de oudjes wel een favoriet van mij persoonlijk, al vliegen ze soms ook wel een beetje uit de bocht. Veel van hun muziek is…behoorlijk apart, vaak wonderschoon maar soms ook een complete kakafonie… Maar die gekte maakt het juist zo interessant.
Het klimaatmanifest “Nieuw Klimaat Alarm” wordt er niet transparanter op. Vorige week toonden wij al aan dat de autoriteitsclaims van de opstellers op drijfzand berusten, nu blijkt dat er na publicatie van het manifest nog drie namen zijn toegevoegd. Zie hier het manifest zoals het online stond op 29 december en vergelijk dat gerust het huidige manifest (screenshot).
De lijst met ondertekenaars van het Nieuw Klimaat Alarm
Natuurlijk staat het ze vrij om medestanders toe te voegen, maar een van de toegevoegde namen is Prosper Ego. Ook hij is geen wetenschapper of expert, maar wel al sinds 23 januari 2015 overleden. Dit roept nogal wat additionele vragen op: Waarom voeg je een overleden iemand toe als ondertekenaar? En waarom pas dagen nádat het manifest al in de publiciteit is gekomen en maanden later dan de datum van ondertekening?
Dit is het Sargasso-café van vrijdag 04-01-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Brass Against (the Machine) is een metalcoverband die voornamelijk bestaat uit koperblazers. 16 februari 2019 staan ze in Tivoli in Utrecht (en de kaartjes zijn zeer schappelijk geprijsd).
Google heeft in 2017 €19,9 mrd via Nederland naar belastingparadijs Bermuda gesluisd.
”Dat is ongeveer €4 mrd meer dan het internetbedrijf een jaar eerder door de veelbekritiseerde belastingroute liet stromen,’ schrijft het FD (€)
‘Google gebruikt een Nederlandse holding zonder werknemers sinds 2004 om royalty’s, vergoedingen voor het gebruik van de merknaam en technologie van Google, naar Google Ireland Holdings Unlimited te verplaatsen. Deze vennootschap houdt deze merkrechten voor Google buiten de VS.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.