In onze serie straatarme voormalige kolonies van Portugal waar het niet zo goed mee gaat; vandaag aandacht voor São Tomé e Príncipe, een staatje bestaand uit twee kleine eilandjes ten zuiden van Nigeria. Jarenlang leefde het van de cacao-export, totdat in 2001 de wereldmarkt instortte. Nu is er olie gevonden en verschijnen er dollartekens in de verkeerde ogen. Der Spiegel wijdde eerder dit jaar een reportage aan de oil boom, compleet met louche bedrijven die voor een schijntje lucratieve contracten afsluiten, lokale politici die blijken te kunnen schelden in het Duits, en vissers die bang zijn dat ze niet alleen geen cent van de opbrengsten krijgen, maar ook nog hun bestaan ondermijnd zullen zien door milieuvervuiling. Quote van een voormalige premier: "Many people have stopped working and are waiting for the oil." Op papier is het bijna voorbeeldig geregeld. Het oliegeld komt direct in een fonds, dat gestald wordt bij de Federal Reserve in New York en beheerd door een breed samengesteld comité. Maar zoveel zegt dat allemaal niet. Vandaag stond een aantal politici voor het hekje, waaronder twee voormalige premiers, op beschuldiging van corruptie. Geld uit ontwikkelingsfondsen werd aangewend voor privé-uitgaven van het lullige soort. Ondertussen loopt de oliezoektocht vertraging op. Sommigen durven al heel voorzichtig te hopen dat er helemaal geen olie is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De een vindt dat iets alleen bestaat als je het kunt zien en aanraken, de ander denkt dat er meer is tussen hemel en aarde. GeenCommentaar dook het alternatieve circuit in en sprak met tien spirituele Nederlanders. Vandaag: tarotiste Nathalie Kriek.
Bijna tachtig kaarten met geheimzinnige afbeeldingen erop. Nathalie Kriek is tarotist. Met de kaarten voorspelt ze de toekomst, of helpt mensen inzicht te geven bij prangende vragen. Ze legt zelfs contact met overledenen. “Veel mensen vinden de kaarten eng.”
“Als je niet zeker weet of je die nieuwe baan moet aannemen of niet, kunnen tarotkaarten vertellen wat er kan gebeuren als je het doet en als je het niet doet. Onbewust pak je de juiste kaarten die je vertellen wat je eigenlijk onbewust al weet.” Nathalie gelooft erin dat we zelf alle antwoorden op onze vragen hebben en de kaarten bloot leggen wat anders verborgen was gebleven. “Het is eigenlijk moderne psychologie met een spiritueel tintje.”
Vervolgens vertelt ze op een toon alsof het de normaalste zaak van de wereld is, dat ze dikwijls met overledenen communiceert. “Die kunnen door middel van signalen contact met ons zoeken. Lang niet iedereen pikt die signalen op, maar in je onderbewustzijn sla je dat wel op. Via de kaarten kan een boodschap van een overledene naar boven komen.” Die signalen zijn bijvoorbeeld liedjes waar je iets bijzonders mee hebt. “Als je opeens zo’n liedje vijf keer in de week hoort, dan kan het dat je daar iets mee moet.”
“Neem de raming van het CPB die uitkomt op min 0,75%. Waar heb je het over? Dat zijn de recessies die we al een aantal keren hebben gehad, vervelend maar niet dramatisch. Maar nu gaat het om een aantal procenten negatieve economische groei. Dat staat voor mij vast.”
Onno Ruding, oud-minister van Financiën en voormalig bankier, hoort normaal gesproken niet bij de pessimisten, “maar we zitten nu wel in een écht diepe recessie. Vooral het eerste kwartaal van volgend jaar wordt heel erg”. Ruding heeft in het interview van vandaag in het Financieele Dagblad, bepaald geen leuke kerstboodschap voor het Nederlandse volk: “Er treedt onvermijdelijk een cumulatie op van de maatregelen die voor de banken zijn genomen, plus de gevolgen van de recessie.”
Wie liever met wat meer optimistische woorden de feestdagen tegemoet treedt, die kan zich laven aan de opmerkingen van onze premier, zaterdag in dezelfde krant: ”Bij tegenwind gaan we in Nederland harder trappen. Dat zit in ons karakter”. SER-voorzitter Alexander Rinnooy Kan stelde zondag in het tv-programma Buitenhof: “Alle ingrediënten zijn aanwezig om de recessie goed aan te kunnen. Als we het goed doen, komen we er beter uit dan we er ingingen”.
Cruyffiaans
Klinkt die vorige zin van Rinnooy Kan al licht Cruyffiaans, wat te denken van deze: “Waarschijnlijk staan we aan het einde van het begin van de recessie, maar ook aan het begin van het einde van de kredietcrisis”. Elk nadeel heb dus z’n voordeel…
(update) DNB-President Nout Wellink schaart zich aan de zijde van Ruding: “Als je kijkt naar de crisis in de eerste helft van de jaren zeventig, hoe snel de economie toen vertraagde, dan kan er nog best wat komen. En dan is de raming van het CPB te voorzichtig”.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Witte Huis boos op NY Times over housing bubble artikel
“Irresponsible Reporting”
Run op winkels in Noord-Ierland dankzij euro
Zwakke pond lokt kooplustigen uit buurland
“Mijn kiezers zijn niet eng.”
Geert Wilders op de voorpagina van de Metro van 22 december 2008.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
