De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland. Globalisering is een gegeven waarvan zo langzamerhand iedereen wel inziet dat het geen zin heeft je ertegen te verzetten. Spraken we vroeger (vijf jaar geleden) nog van anti-globalisten, nu probeert zowel links als rechts het globalisatieproces meer te sturen dan tegen te gaan. Het is een natuurverschijnsel geworden waar de mens weinig of geen invloed op heeft. Wat je je wel kan afvragen is of globalisering in de kern een positief of negatief gegeven is: zorgt de kleinere wereld voor meer intolerantie en xenofobie of zorgt het er juist voor dat onze overeenkomsten naar de oppervlakte komen en worden nationaliteit en groepsdenken steeds minder belangrijk? Met een aardig economisch experiment denkt Nancy Buchan van de University of South Carolina dat het tweede vooruitzicht waarschijnlijker is.
Een schermschot (groot) van de Youtube video van de zelfmoordaanslag dinsdag in Akuressa, Sri Lanka. De dader had het gemunt op de zes ministers die in een islamitische processie meeliepen, er vielen veertien doden (Trouw).
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
SP: Postbodes betalen rekening liberaliseringsdrang Europa
SP-Kamerlid Sharon Gesthuizen heeft vandaag de regering aangevallen op haar voornemen de postmarkt per 1 april open te gooien. Deze liberalisering leidt tot een loondaling van 15% voor postbodes en een keiharde concurrentie op lonen. Gesthuizen: ?Ons is voorgehouden dat iedereen een minimumloon moet kunnen verdienen en dat niet geconcurreerd zou worden op arbeidsvoorwaarden. Ondertussen raken postbodes honderden euro?s per maand kwijt en nog steeds krijgt vrijwel geen van de postbezorgers bij de nieuwe bedrijven het minimumloon.?
Al meer dan een jaar geleden schreef GC over het relatief nieuwe fenomeen van geheime Europese wetgeving (en sommige anderen namen het verhaal over…). Een bijzonder vreemd fenomeen, waarbij de Europese commissie geheime lijstjes opstelde van beveiligingseisen op vliegtuigen, die echter om redenen van terrorismebestrijding niet openbaar gemaakt werden.
Dat kan tot erg kafkaëske situaties leiden natuurlijk. Elke burger wordt geacht de wet te kennen, maar hoe is dat mogelijk als je die wet niet mag inzien? Op die manier kun je dus gemakkelijk zonder het te weten de wet breken.
En dat is dus inderdaad gebeurd.
Een Oostenrijker werd op het vliegveld tegengehouden omdat hij een aantal tennisrackets in zijn bagage had. Dat bleek een verboden slagwapen te zijn (een gevolg van de vele vliegtuigkapingen met tennisrackets de afgelopen jaren?), maar dat had hij niet kunnen weten. En dat kan ons natuurlijk allemaal overkomen. Misschien staan op die lijsten ook wel rolletjes pepermunt, Nokia-telefoons of boeken van Dan Brown. Geen enkele manier om er achter te komen.
Gelukkig stapte de man naar de rechter. En inmiddels heeft het Europees Hof van Justitie besloten dat geheime wetgeving inderdaad toch echt niet toegestaan is. De Europese Commissie heeft aangekondigd de wetgeving aan te gaan passen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
16 doden bij schietpartij op school en omgeving.
Dit is de zevende gastbijdrage van Hoite Vellema, oud-student Internationale Betrekkingen aan de UvA.
Afgelopen week is voor de zoveelste keer de discussie over de hoofddoek opgelaaid. Dit alles naar aanleiding van de manifestatie “Eerlijke kansen op de arbeidsmarkt” van de Poldermoslima Hoofddoekbrigade. Op internet waren de usual suspects (Ephimenco, Elian c.s.) er weer als de kippen bij om één en ander streng te veroordelen. Een enkeling, zoals arabist Simon Admiraal, maakte het zelfs zo bont om een polemisch stuk in de Volkskrant geplaatst te krijgen waarin hij de indruk wekte bij de conferentie geweest te zijn, terwijl achteraf duidelijk werd dat dat helemaal niet zo was.
De vraag is dus wat er zo erg is aan poldermoslima’s die openlijk uitdragen graag een hoofddoek te dragen en voor gelijke kansen op de arbeidsmarkt pleiten. Ver van de Poldermoslima Hoofddoekbrigade sta ik niet als ze pleiten voor: “Loyaliteit aan de Nederlandse Grondwet, tegen vrouwenonderdrukking en voor gelijke rechten voor vrouwen, en voor alle mensen, ongeacht geloof, sekse, ras of afkomst. Poldermoslima’s zijn Nederlandse burgers die mee willen doen en ook een plek in de polder willen. Burgers die tegen geweld zijn en voor een vreedzame, tolerante samenleving.”
Dus waarom maken zovelen zich hier zo druk over?
Eerlijk gezegd heb ik ook lang geworsteld met de vraag wat ik nou van hoofddoekjes moest vinden. Is het een teken van onderdrukking van de vrouw aan de man of is het een uiting van een zelfbewuste moslima die haar geloof uitdraagt? Misschien ligt de waarheid er tussenin en wat moet ik er dan van vinden? Daarom is het goed dat de discussie nog maar weer eens gevoerd wordt.
Tijdens mijn werk bij een grote telecomaanbieder had ik een afdeling onder mijn hoede met vele nationaliteiten, ook met meisjes met hoofddoekjes. Destijds heb ik er nooit zo over nagedacht en bij de sollicitatiegesprekken die ik voerde is het nooit een factor geweest. Stiekem vond ik zelfs de Turkse meisjes met hun kleurige hoofddoeken en strakke rokken ergens juist aantrekkelijk. Het leverde een soort van mystiek op, een contradictio in vestebus, met hoofddoek, maar ook met een zeer secuur opgemaakt gezicht en een lange rok maar dan wel lekker strak zodat je haar vrouwelijke vorm niet kunt missen. De moslima’s (met of zonder hoofddoek) die ik daar leerde kennen waren zonder uitzondering zelfbewuste jonge vrouwen. De meesten werkten nagenoeg fulltime en studeerden daarnaast ook nog.
“Dat is wel erg jong. In de meeste landen is dat veertien, vijftien of zestien jaar. Onder die leeftijd is het beter ze meer sociaal te behandelen dan via het strafrecht. Het kan dus wat kindvriendelijker.”
Commissaris mensenrechten Thomas Hammarberg van de Raad van Europa is kritisch over het feit dat kinderen in Nederland al vanaf hun twaalfde strafrechtelijk vervolgd kunnen worden.
Daarnaast trof hij o.a. gemeenschappelijke doucheruimtes voor vrouwelijke en mannelijke asielzoekers aan, en bleken de Antillen bepaalde verdragen nog niet geratificeerd te hebben, waardoor lijfstraffen daar legaal zijn.
De mensenrechtensituatie in Nederland kan dus beter.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ToN: Einde slepende kwestie met Ed Sinke
Een verklaring van Rita Verdonk…
Omdat cartoonist Bandirah druk bezig is met de voorbereidingen van zijn op 15 mei verschijndende derde bundel ‘Over Onreine Dieren kan ik alleen met een Rilling spreken’, heeft cartoonist Bandirah eigenhandig bovenstaande moderne klassieker uit zijn immense oeuvre gekozen.