Turkije heet nu ongeveer 2 jaar Türkiye, in ieder geval als het aan Recep Erdoǧan en zijn regering ligt: in december 2021 werd er een memorandum de wereld ingestuurd dat bepaalde dat het land voortaan zo genoemd wilde worden – niet alleen in het Turks, maar ook in het Engels en alle andere talen. Ik heb niet de indruk dat de naamsverandering in Nederland tot een groot succes is geworden. Ik heb in ieder geval geen enkele publicatie gelezen waarin de naam wordt gebruikt. Op een pagina van de Nederlandse overheid staat weliswaar het adres van de ambassadeur van de ‘Republiek Türkiye’ en dat van het consulaat-generaal van dat land in Deventer. Maar er staan ook de adressen op van de consulaten in Rotterdam en Amsterdam, en daar heet het land nog altijd Turkije. (De ambassade presenteert zich op de website eigenaardig genoeg alleen in het Turks en het Engels als ‘Turkish embassy’, dus we weten niet wat zij van de verandering maken.) Moderne uitvinding In een artikel in het Journal of Language and Politics analyseert de Turks-Amerikaanse geleerde Ali Fuad Selvi de naamsverandering, vooral aan de hand van een close read van het memorandum. Er wordt wel gezegd dat de belangrijkste reden was dat Turkse diplomaten genoeg hadden van de woordgrapjes op de Engelse naam voor Turkije en het Engelse woord voor kalkoen, maar Selvi laat zien dat er minstens andere overwegingen een waarschijnlijk belangrijkere rol speelden (als je je stoort aan die woordgrapjes hoef je ook niet te proberen de naam in andere talen aan te passen). In de eerste plaats is de naamsverandering een poging tot branding. Türkiye moet een internationaal herkenbaar merk worden. Als iedereen over de hele wereld dezelfde naam gebruikt, is het makkelijker om reclame te maken voor het land als toeristische bestemming en voor de producten van de nationale industrie. Türkiye moet staan voor een bepaalde kwaliteit. Om dezelfde reden voert Nederland al een aantal jaar campagne om in het buitenland The Netherlands genoemd te worden en niet bijvoorbeeld Olanda. (Grappig genoeg noemt Selvi dat voorbeeld in zijn artikel, maar lijkt hij te denken dat ‘Holland’ de echte naam is en The Netherlands een of ander moderne uitvinding.) Campagne Maar belangrijker nog is volgens Selvi: met de naamsverandering wil de regering Erdoǧan zo het beeld van Turkije bepalen, het losmaken van het Kemalisme dat decennialang de Turkse identiteit bepaalde. Een sterke gerichtheid op het westen hoorde daarbij. Met het woord Türkiye wil de regering Erdoǧan breken met dat kemalisme: de campagne voor naamsverandering kan worden gezien in het licht van de campagne Nieuw Türkiye van de regering. Tegelijkertijd grijpt de naam natuurlijk ook terug op het idee van ‘oude tradities’, het Türkiye zoals het ooit was. De naam dient daarmee, zo laat Selvi zien, vooral ook een intern doel in het land – een manier om ideologisch meer grip te krijgen. De naamsverandering wordt in het memorandum dan ook gepresenteerd als een nationaal en internationaal project: samen zetten we de schouders eronder voor Türkiye. Het zou interessant zijn om te zien wat het relatieve succes is van Türkiye en The Netherlands in internationale context. Zijn andere landen eerder geneigd om de naam over te nemen van een autocratisch land dat een en ander presenteert als een kwestie van identiteit als van een neoliberaal land dat het evident alleen doet om beter tulpenbollen en wapensystemen te kunnen verkopen? Mijn oppervlakkige indruk is dat serieuze media in bijvoorbeeld Amerika allebei wel gebruiken – maar The Netherlands misschien net wat meer. Nu is dat ook al lang een Engels woord. Om het experiment te laten slagen moet de toekomstige regering Wilders-I misschien een campagne beginnen voor het internationale gebruik van Nederland.
Terry Reid werd zowel gevraagd om leadzanger te worden van Led Zeppelin en Deep Purple. Het behoeft weinig uitleg waarom wanneer je ‘m dit nummer hoort zingen.
Overigens is dit nummer een cover van een lied dat Donovan Leitch opnam in 1966.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
ONDERZOEK - “Nederland voor de Nederlanders” en “Kom niet aan onze tradities” en zo nog wat uitspraken. Ze zijn de laatste tijd niet van de lucht.
Maar wat is nou echt Nederlandsch? En dan heb ik het maar even niet over iets ingewikkelds als normen en waarden. Maar gewoon, Sinterklaas en Zwarte Piet, stroopwafels en de Elfstedentocht. Dat soort dingen.
In de Volkskrant recent een stuk over voedsel, bijvoorbeeld dat een banketstaaf eigenlijk gewoon import Baklava is. En dat de oh zo Nederlandsche bloemkool uit Syrië komt.
Kortom, we gaan crowd sourcen. Wat is wel echt echt Nederlandsch en wat niet? Dan weten we in de toekomst tenminste waar we het nieuwe regeringsbeleid echt op moeten richten. En alles wat niet echt Nederlandsch is schaffen we gewoon af.
Ik begin, u vult aan, ik werk af en toe de lijst bij. Geef vooral bronvermeldingen graag. En haal elkaar gerust traditioneel volledig onderuit als u alternatieve feiten denkt te kunnen aanvoeren.
Wel Nederlandsch:
Niet Nederlandsch:
Twijfelgevallen:
Update: 25-12 09:00
De kerstboodschap van het Spaanse collectief Luzinterruptus: Christmas in the trenches / Navidad de trincheras
Kerstmis in de loopgraven: “Als de kerstsfeer van vrede en liefde Bethlehem niet eens kan bereiken, hoe kunnen we deze dan kunstmatig in onze straten en pleinen installeren?”
Kerstmis heet het feest van licht te zijn. De diepere betekenis van ’feest van licht’ zal ergens diep in een onvindbaar hoekje van het collectieve bewustzijn verborgen liggen. Maakt niet uit, want Kerst is dan toch wel het feest dat de donkere dagen van december verlicht met een niet te tellen hoeveelheid lampjes in de straten.
De kerstboodschap van Luzinterruptus is:
Hopelijk zal het teveel aan licht ons er niet van weerhouden de angstaanjagende duisternis te zien die ons achtervolgt
En dus bedacht Luzinterruptus ‘een stedelijke decoratie die past bij de tijd waarin we leven’. Eentje met ‘weinig licht en veel prikkeldraad’.
© Luzinterruptus Christmas in the trenches / Navidad de trincheras (simulation @zekewenders)
Bekijk meer van ‘Christmas in the trenches‘ en zie hoe dat er in de straten van uw stad uit zou kunnen zien. afbeeldingen en details van de (vormgegeven door graficus Zeke Wenders).
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In 1984 bracht British Pork een reclamefilmpje op de markt waarin acteur Anthony Dutton een huisvader speelt die op merkwaardig sinistere toon opschept over hoeveel varkensvlees het gezin wel op de lunchtafel kan serveren.
Dat filmpje is sinds een tijdje weer opgemerkt, en is uiteraard voorwerp van allerlei satirische huisvlijt. Soms leidt dat tot een hoogwaardig geproduceerde sketch, zoals hier.
In veel culturen, en ook in onze moderne tijd, is zelfdoding taboe en hulp bij zelfdoding strafbaar. Dit heeft een religieuze oorsprong. Het begrip zelfdoding staat op gespannen voet met religie, dat het leven doorgaans opvat als opdracht. Dit idee speelt een rol in het jodendom, het christendom en de islam. Ook in de filosofie van het oude India wordt het leven beschouwd als een soort opdracht.
De Stoa deelde deze opvatting. Ook volgens de stoïcijnen heeft een persoon de plicht zijn rol in het bestaan te vervullen. Mensen zijn onderdeel van een geheel, de kosmos, en zonder de mensen om hen heen zijn zij niets.
Iedereen zou er volgens Seneca om te beginnen naar moeten streven zichzelf tot nut te zijn. Als dat lukt, dan ook voor de mensen in de directe omgeving. En als dat lukt, voor zo veel mogelijk andere mensen. Zo zag Seneca ook zijn eigen leven als een opdracht. Zijn politieke activiteiten zag hij als last.
Volgens Seneca was, evenmin als luxe en macht, ook gezondheid niet bepalend voor ons levensgeluk. En gelukkig maar, want Seneca had een zwakke gezondheid. Hij leed onder andere aan astma. Dit weerhield hem er echter niet van zeer streng voor zichzelf te zijn. Voordat hij regent werd, leefde hij lange tijd als asceet. Hij was daarbij zo streng in de leer, dat hij zich met zijn oefeningen zelfs in levensgevaar zou hebben gebracht.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Eartha Kitt was een Amerikaanse zangeres en actrice die wereldberoemd werd in het midden van de Twintigste Eeuw.
Kitt speelde in musicals op Broadway, had diverse hitjes en vertolkte de rol van Catwoman in het laatste seizoen van Batman (die jaren ’60-versie met Adam West).
Voor een kerstnummer klinkt dit lang niet slecht. En The Darkness, wie waren dat ook alweer?
Isobel Campbell begon haar muziekcarrière als klassiek geschoolde celliste, maakte de overstap naar de Indierock als achtergrondmuzikant in Belle & Sebastian, om vervolgens een solocarrière te beginnen.
Van 2007 tot 2013 nam ze een drietal platen op met Mark Lanegan, die we hier eerder deze week voorbij zagen komen.
Natuurlijk komt Robert Connely Farr uit Mississippi. Bolton, Mississippi om precies te zijn, thuishaven van blueslegendes als Charley Patton, Sam Chatmon, Bo Carter en Walter Vinson.
Farr leerde het muziekvak van Henry Stuckey en Jimmy “Duck” Holmes, die hem wegwijs maakte in de lokale stijl bekend als ‘Bentonia Blues’.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.