Weekendquote | Bestuurders-bashing

"Er wordt de suggestie gewekt van: men doet maar. Ik vind dat niet goed voor het openbaar bestuur, zo’n sfeer van bestuurders-bashing. Aan de andere kant begrijp ik het wel, het is smeuïg". (Volkskrant) Aleid Wolfsen, stoort zich terecht aan bestuurders-bashing, het houdt namelijk de aandacht af van belangrijker nieuws aldus de burgemeester van Utrecht. Bestuurders-bashing is inderdaad een van de meest storende vormen van populisme die onze samenleving de laatste jaren teistert. Wolfsen refereert o.a. aan het kleinburgelijke geneuzel om de zonnebril van Wouter Bos. Dergelijke pseudo-relletjes kunnen we missen als kiespijn. Maar of Wolfsen de kritiek op zijn optreden tegen een Utrechtse huis-aan-huis blad ook rekent onder bestuurders-bashing wordt uit het online artikel niet geheel duidelijk, daarvoor moet u (waarschijnlijk?) de pampieren Volkskrant kopen. Soms is er namelijk wel degelijk belangrijker nieuws dat onderbouwd bestuurders-bashing rechtvaardigt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

CDA & de respectloze samenleving

, door

Simon Otjes is associated blogger voor GeenCommentaar. Het onderstaande artikel verscheen eerder op zijn eigen weblog.

Na een voorstel van het CDA-kamerlid Sander de Rouwe, wil CDA-minister Camiel Eurlings het doorsnijden van een rouwstoet verbieden, zo schrijft de Volkskrant. Het moet (weer) verboden worden om met je auto tussen twee auto’s van een rouwstoet terecht te komen, die de lijkwagen volgt naar het crematorium of begraafplaats. Zo’n verbod zegt, aldus Eurlings, ‘veel over de mate van respect in de samenleving in den brede.’ Maar dat is niet zo: een verbod en respect staan haaks op elkaar.

Respect is een innerlijke gemoedstoestand, die kan leiden tot handelingen. De overheid kan moeilijk die innerlijke toestand veranderen, je dwingen je anders te voelen. Dat kan alleen jij zelf. De overheid kan alleen maar bepaalde handelingen verbieden of stimuleren. En dat is precies wat De Rouwe en Eurlings willen: een verbod op het doorsnijden van een rouwstoet. Daarmee worden dus wel bepaalde handelingen aanbanden gelegd, maar de geestestoestand van mensen wordt niet beinvloed. Of ze nu respect hebben voor de overledene en de nabestaanden of niet iedereen moet stoppen. Dat roept de vraag op wat dit nog met respect te maken heeft: als mensen niet in een rouwstoet gaan doorsnijden omdat dat verboden is, omdat ze straf vrezen, doen ze dat dus niet uit respect.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende