Missie Uruzgan ?stilzwijgend verlengd?

Elke week maakt GeenCommentaar ruimte voor een artikel van de satirische website de Speld! Nieuws zonder de 'feitish' van de reguliere media. De proefballonnetjes die minister Verhagen van Buitenlandse zaken de afgelopen weken opliet over verlenging van de missie in Uruzgan kwamen hem op het verwijt van politiek opportunisme te staan. Niets blijkt echter minder waar te zijn. De minister plukt de zure vruchten van een 'kapitale onoplettendheid' van zijn departement. Het optreden van Verhagen en de speculatie over een verlenging van de Nederlandse missie in de Afghaanse provincie baarden de afgelopen weken veel opzien. Volgens velen, onder wie vice-premier Wouter Bos, viel de opstelling van het kabinet niet te rijmen met de oorspronkelijke uitgangspositie van een beperkte missie, met als doel het creëren van stabiliteit in de geplaagde regio. Uit intern gelekte documenten blijkt nu echter de ware reden van de noodgedwongen verlenging: het contract met de Verenigde Staten is stilzwijgend verlengd, en het kabinet heeft zich niet aan de opzegtermijn gehouden.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Buma legt bom onder blogs

header-logoDe buren schreven er al uitgebreid over, veel kan ik daar niet aan toe voegen zonder in gevloek te vervallen.
De essentie is dat Buma/Stemra van weblogs geld gaat vragen wanneer ze films of muziekclips op hun site zetten. Dit alles ter gewin van de Buma zelf natuurlijk, en dat groepje artiesten dat niet begrijpt dat de wereld veranderd is en krampachtig de laatste centjes probeert weg te schrapen bij de verkeerde mensen. Veel blogs die alleen maar helpen artiesten in de schijnwerpers te zetten en bekend te laten worden, zullen moeten verdwijnen. Het zal stil worden.

Leef u uit, protesteer, petitioneer, schrijf brieven of laat het gewoon lekker op een rechtszaak aankomen. Ben heel benieuwd of Buma kan hard maken werkelijk voor het belang van de creatieve klasse op te komen. Laat iedereen zich vooral hier melden als het inderdaad tot een rechtszaak komt. Waarschijnlijk komen wij er vanwege dit slippertje ook niet onder uit.

Maar om zeker te weten dat we niet over het hoofd gezien worden, hier deze prachtige clip met sprekende titel:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Journalistiek erin, dagblad eruit

tron_user‘Hoe is het mogelijk,’ vroeg ik aan studenten van de opleiding Media, Informatie en Communicatie (Hogeschool van Amsterdam) tijdens een hoorcollege, ‘dat bedrijven wel blijven verdienen aan iets gewoons als koffiedrinken, maar dat uitgevers steeds minder succes boeken met kranten?’ Ik daagde de studenten uit tot het nadenken over een uitvinding om aan nieuws te blijven verdienen.

Ze bleven me het verlossende antwoord schuldig. De vergelijking met de koffiebranche lijkt ridicuul, maar ze blijft me wel bij. Waarom betalen we ons in godsnaam scheel aan een onbeduidende drank in een hippe beker? Niet alleen in het openbaar, ook privé. Machinefabrikanten gaan succesvol hand in hand met voedingsmiddelenconcerns. Het drinken van een Nespresso met de classy look van Clooney is peperduur in vergelijking met het drinken van de filterbak, maar kennelijk is de consument bereid te betalen voor kwaliteit. Ook voor journalistieke kwaliteit?

Ik ken een urban legend van een uitgeverij die erover dacht een groot landelijk dagblad over te nemen. De calculerende uitgever zag bij benadering af van de koop: ‘Dan zit ik over tien jaar met een handvol lijken als doelgroep.’ De uitgevers en bladenmakers klagen. Het doet me sterk denken aan de boze tongen die iets beweerden over het instorten van de muziekindustrie: dat gemopper kwam uit de hoek van de grote platenmaatschappijen. Maar door het downloaden is geen mens minder naar Lowlands of Jan Smit gegaan. Er is maar één oplossing voor een gezonde toekomst voor de journalistieke kwaliteit: schaf het papieren dagblad af. Is het dan werkelijk zo simpel?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende