Surveillance is in zijn meest basale vorm het systematisch waarnemen en eventueel vastleggen van aanwezigheid of gedrag. Het roept al snel associaties op van camera- bewaking, of van agent bromsnor die de plaatselijke hangjongeren in de smiezen houdt. Maar er zit veel meer in. We kunnen in totaal vijf vormen van surveillance onderscheiden: panoptische surveillance, dataveillance, synoptische surveillance, sousveillance en zelfveillance. Vandaag synoptische surveillance (zie hier afleveringen 1 en 2). Meestal worden wij in de gaten gehouden en dat klinkt eng. Maar wie denkt dat de burger alleen maar object is van surveillance heeft het mis. Surveillance kan ook de andere kant op werken, richting het gezag, of richting anderen, waarbij de velen de enkelingen in de gaten kunnen houden. Een camera staat bijvoorbeeld gericht op een bouwproject en iedereen kan de beelden bekijken en de voortgang van het project beoordelen. De meetinstrumenten van een vervuilende fabriek zijn raadpleegbaar via internet, zodat de omwonenden kunnen controleren of de uitstoot niet te hoog is. Synoptische surveillance lijkt erg op sousveillance (daarover volgende week meer) en de scheidslijn is niet altijd hard te trekken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
In een breuk met de Nederlandse traditie zal de burgemeester in de toekomst het hoofd der gemeente dienen te worden. Hij zal meer bevoegdheden en verantwoordelijkheden dienen te krijgen, en dan natuurlijk rechtstreeks gekozen moeten worden. Dit omdat de stedelijke problemen eenvoudig te groot zullen worden, en het niet meer zal voldoen om de burgemeester slechts de traditionele eerste onder zijns gelijken te laten zijn – in een omgeving waarin iedereen de problemen probeert af te schuiven en, als je ermee wegkomt, de burgervader tot afvoerputje van alle problemen te maken.
In een opiniestuk in de Volkskrant beklaagt de burgemeester van Groningen, Peter Rehwinkel (PvdA), zich dat er wetsvoorstellen klaarliggen voor de nabije toekomst waarin die gezellige burgervader die de schakel vormt tussen gemeenteraad en bestuurscollege tot een straffende burgervader wordt, die belast wordt met preventief fouilleren, straat- en huisverboden uitdelen, woningen van drugsdealers afsluiten, toezicht houden met een woud van camera’s, en ga zo maar door.
Rehwinkel wijst er terecht op dat dit binnen de huidige regels een oneigenlijke last legt op de schouders van de burgervaders. Hij zou het liefst een beetje terugschipperen richting jaren vijftig (toen hijzelf nog niet geboren was). En de wetgever probeert een beetje richting toekomst te schipperen omdat er nu eenmaal grote stedelijke problemen zijn. Maar het zal allemaal niet genoeg zijn, er zal een burgemeester dienen te komen met meer bevoegdheden, eentje die met de vuist op tafel kan slaan, eentje die – on-Nederlands? – de baas is.
Nederland 2025. Het is een drukke dag op dehaag.tv, vandaag vinden er hoorzittingen plaats over de voortgang van de oorlog in Pakistan, de HSL-ontsporing en het per abuis uitleveren van de verkeerde reaguurders en politiek-actieven aan Syrië en Kazachstan.
Vanuit ruim 25.000 IP-adressen wordt de live-stream gevolgd. 80% daarvan zijn auto-recording bots van videoarchieven, lobbyisten en bloggers die alles opnemen omdat ‘er altijd een leuke quote tussen kan zitten’. Uitzending gemist heeft de laatste jaren de vervelende neiging gekregen belangrijke politieke momenten kwijt te raken en dus is iedereen het zelf maar gaan doen. Een onderzoek van GeenStargasso.nl laat zien dat back-up partities met politieke video’s 6 keer zo vaak verloren gaan als voetbalwedstrijden en lingo maar dit wordt door experts verklaard door de enorme saaiheid van de Haagse debatten. Hilversum wijt het probleem aan de sterk gekrompen budgetten door de enorme vergrijzing van het broadcast publiek. Een woordvoerder roept de jeugd op om ‘gewoon weer gezellig samen TV te gaan kijken’. De gemiddelde TV-kijker is 72 en de reclamebudgetten van steunkous- en rollatorfabrikanten zijn nu eenmaal beperkt. Een 2-seconden clip van de woordvoerder wordt een signatuurvideo van een van de grootste release groepen op Somalia.tv, de torrenttracker waar de wereld haar media haalt.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Nederland missen we programma’s zoals The Colbert Report en The Daily Show. Programma’s waarin, als het moet, een politicus écht het vuur na aan de schenen wordt gelegd:
Het stukje film laat goed zien hoe ver politici willen gaan om een verandering in standpunt te maskeren, en Colbert maakt daar gretig gebruik van. Hoogstwaarschijnlijk was het enige wat de beste man had moeten zeggen dat hij er nog eens goed over had nagedacht en dat hij zijn standpunt had veranderd. Dat deed hij aan het eind, maar tot die tijd had hij het moeilijk.
Is zoiets mogelijk in Nederland?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Het weer is van veel grotere invloed op de opkomst bij verkiezingen.”
Het ANP deed een rondgang langs diverse Nederlandse gemeenten. Het blijkt dat men weinig doet om (nieuwe) kiezers te bereiken via sociale netwerksites als Hyves en Twitter.
Hebben de gemeenten gelijk?
“The fact is that publishers do not need consumers to embrace higher prices because this move isn’t intended to sell e-books, it’s intended to sell more physical books. For many people who buy e-books for their convenience, though—for the ability to take a dozen e-books on vacation, or to read a novel on a cell phone—the choice isn’t between buying an e-book or a physical book, but rather between buying an e-book or no book at all. It’s a reality faced by other industries that have moved online; if the record labels were to pull their music from iTunes, young consumers wouldn’t rush to a music store to buy CDs instead.”
(Nicholas Ciarelli in The Daily Beast)
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.