Terugleveringskosten voor je zonnepanelen, wat betekent dat?

Een half jaar geleden gooide energiebedrijf Vandebron een knuppel in het hoenderhok door vaste terugleveringskosten te gaan rekenen voor klanten met zonnepanelen. Inmiddels zijn meerdere energiebedrijven gevolgd, waaronder de coöperatieve energiebedrijven Om | nieuwe energie en Energie VanOns. Ook energiebedrijven die geen openlijke kosten doorberekenen doen het stiekem toch, bijvoorbeeld door mensen met zonnepanelen geen welkomstbonus te geven of door hogere tarieven te rekenen. Je kunt de vaste terugleveringskosten ontduiken door te kiezen voor een modelcontract, maar reken maar dat de vaste terugleveringskosten dan versleuteld zitten in je vastrecht- en elektriciteitstarieven. In kranten en op sociale media roept de maatregel van energiebedrijven felle reacties uit. Ook de vraag naar zonnepanelen is fors teruggelopen. Achterliggende reden invoer terugleveringskosten De reden dat energiebedrijven kosten invoeren is dat er steeds meer momenten komen waarop er meer wind- en zonne-energie geproduceerd wordt dan waar vraag naar is. Dat komt deels door de groei van wind- en zonne-energie, deels doordat bedrijven nog niet gewend zijn hun elektriciteitsvraag daarop aan te passen en deels doordat een deel van de traditionele energiecentrales, zoals kerncentrale Borssele, doordraaien ongeacht de vraag naar stroom. Het gevolg hiervan is dat energiebedrijven stroom van salderende klanten afnemen op momenten dat stroom goedkoop is, terwijl ze stroom terug moeten leveren op momenten dat stroom duurder is (bv in de winter of in de avond). Als energiebedrijven de stroom die in de zomer over is bij klanten met zonnepanelen af weten te zetten bij klanten zonder zonnepanelen draaien ze op z'n best quitte. In de avond en winter zullen ze echter stroom bij moeten kopen. Om een voorbeeld te geven, wij hebben in 2023 voor Euro 300 gesaldeerd. Als we tegen uurtarieven hadden afgerekend was deze stroom slechts Euro 75 waard geweest. Het verschil van Euro 225 plus de kosten voor inkoop van stroom in de avond en nacht is verlies voor ons energiebedrijf. De ontwikkeling op de elektriciteitsmarkt is niet onverwacht, wat wel onverwacht is is dat politiek Den Haag niet tot besluitvorming over de afbouw van salderen komt. Reden voor energiebedrijven om op andere wijze de dalende opbrengsten van teruggeleverde zonnestroom en de stijgende kosten van leveren van stroom in de avond en nacht aan hun klanten met zonnepanelen door te berekenen. In een kort filmpje legt om | nieuwe energie uit waarom de vaste terugleveringskosten zijn ingevoerd: https://youtu.be/n0N5mElKKIw?si=YlDpsM_ffTmxLyiX Impact op opbrengsten van je zonnepanelen Volgens MilieuCentraal kosten 10 zonnepanelen momenteel Euro 5.000 en leveren deze 3.500 kilowattuur (kWh) per jaar op. Dat betekent dat ze in 25 jaar zo'n 87.500 kWh produceren. Dat maakt de kostprijs (los van licht dalende opbrengsten per jaar en kosten voor vervanging van je omvormer iedere 15 jaar) 6 Eurocent/kWh. Met een traditioneel jaarcontract krijg je van het energiebedrijf het leveringstarief. Het laagste leveringstarief dat ik bij Gaslicht.com kan vinden bedraagt 14 Eurocent per kWh. Een winst van 8 Eurocent per kWh. Daarbovenop komt nog de energiebelasting die je door de salderingsregeling terugkrijgt, momenteel 13 Eurocent. Over de levensduur van 25 jaar levert samen een winst van Euro 19.010. Een jaarlijkse besparing van Euro 760 op de energierekening. Of een jaarlijks rendement op je investering van 15,2%. Dat is in de oude situatie. In de nieuwe situatie ga je geld betalen als je teruglevert. Bij verschillende energiebedrijven zijn staffels ingevoerd. Afhankelijk van de hoeveelheid stroom die je op jaarbasis invoert op het net betaal je een vast bedrag aan jaarlijkse terugleveringskosten. Je kan die natuurlijk ontwijken door teruglevering volledig te blokkeren en daarmee 'het energiebedrijf ook lekker terugpakken'. Dan hangt je opbrengst af van hoeveel van de stroom je zelf gebruikt. De stelregel is dat je gemiddeld zo'n 30% van de geproduceerde zonnestroom zelf gebruikt. In 25 jaar produceer je dan nog maar 26.250 kWh. Dat levert bij de huidige tarieven een opbrengst op van Euro 7.200. Wat een jaarlijks rendement van 1,8% oplevert. Wie zijn stroomgebruik wat beter afstemt op zonnige momenten kan zijn eigen gebruik opschroeven naar 50%, bijvoorbeeld door de wasmachine en droger op zonnige dagen aan te zetten. Daarmee stijgt de productie per jaar naar 1.750 kWh, in 25 jaar is dat 43.750 kWh. Dat levert in 25 jaar Euro 12.000 op, een rendement van 5,6% per jaar. Het alternatief is om de kosten gewoon te betalen. Als je 30% van de geproduceerde elektriciteit zelf gebruikt lever je per jaar 2.450 kWh terug. Bij om | nieuwe energie (pdf) betaal je dan een terugleververgoeding van Euro 169,40 per jaar. Daar staat een opbrengst van Euro 960,40 tegenover. Een rendement van 11,8%. Wanneer je je eigen verbruik weet te verhogen tot 50% daalt de jaarlijkse teruglevering naar 1.750 kWh, wat Euro 133,10 aan terugleveringskosten oplevert. De opbrengsten blijven gelijk. Waarmee het rendement stijgt naar 12,6%. De veel verguisde terugleveringskosten schelen zo per saldo 3,5% aan rendement. Dat lijkt me een te overziene kostenpost. Zeker als je bedenkt dat de terugleveringskosten bij de meeste leveranciers gepaard gaan met gunstigere elektriciteitstarieven. Charmantere oplossingen Zijn er dan geen charmantere oplossingen? Zeker wel. Een daarvan is het afschaffen van salderen voor het leveringstarief. Energiebedrijven zouden vervolgens contracten in vier smaken kunnen aanbieden: De groene geitenwollensok: waarbij je zonnepanelen blijven terugleveren ongeacht de spotprijs voor elektriciteit. Want je betaalt met liefde geld om te zorgen dat anderen goedkope groene stroom kunnen krijgen. Vast, maar flexibel: een contract waarbij je het hele jaar hetzelfde tarief betaalt voor elektriciteit die je afneemt, maar het tarief dat je energiebedrijf betaalt voor teruggeleverde stroom hangt af van de spotmarkt voor elektriciteit Vast, maar prijsbewust: een contract waarbij je het hele jaar een vast tarief betaalt, maar waarbij je zonnepanelen afslaan zodra de stroomprijs onder nul zakt. Liever gratis stroom dan groene stroom, toch? Variabel: waarbij je stroomprijs afhangt van de spotmarkt. Het ligt voor de hand dat je je zonnepanelen terug regelt zodra de elektriciteitsprijs op de spotmarkt negatief is. Een ander sympathiek voorstel werd door Budget Energie gelanceerd: gratis stroom in weekends tussen 12 en 17u van april tot en met augustus. De overtreffende trap van het aanbod van Budget Energie is te vinden in het Verenigd Koninkrijk: voor zeer energiezuinige nieuwbouwwoningen met zonnepanelen, warmtepomp en een thuisaccu krijg je bij Octopus 5 jaar gratis stroom. Welke bouwers & energiebedrijven in Nederland volgen? En tot die tijd: de invoer van vaste terugleveringskosten voor zonnepanelen hoeft geen beletsel te zijn voor het aanschaffen ervan. Ook met terugleveringskosten blijven zonnepanelen interessant. Disclaimer: ik ben bestuurslid van een lokale energiecoöperatie, die is aangesloten bij 'om | nieuwe energie'.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Patrick Rasenberg (cc)

Migratie is van alle tijden

COLUMN - Een van de (vele) misverstanden over migratie is dat het hier om een verschijnsel gaat dat zijn oorsprong vindt in recente ontwikkelingen zoals de globalisering van de economie en de toegenomen communicatiemogelijkheden. Voor de correctie op dit beeld hoef je niet ver te gaan. Maar geschiedenis is helaas voor velen geen bron meer voor een adequate beoordeling van de oorzaak en betekenis van wat er vandaag gebeurt.

In het boek van Richard Evans De eeuw van de macht; Europa 1815-1914, een dikke pil van ruim 1000 bladzijden over de geschiedenis van de 19e eeuw, vond ik twee noties die in het debat over de huidige migratie naar Europa helaas nogal onderbelicht zijn gebleven.

Allereerst het feit dat Europa nog niet zo lang geleden een gebied was waaruit mensen in groten getale emigreerden. Evans schrijft onder de titel ‘De grote uittocht’ dat vrijwel geen enkel deel van Europa gevrijwaard bleef van emigratie van miljoenen mensen. Koplopers waren Ierland en Duitsland. In Ierland nam de bevolking af van 8,5 tot 6 miljoen. Uit Duitsland vertrokken tussen 1820 en 1914 ruim 5 miljoen mensen naar de VS. De VS en Canada waren de belangrijkste bestemmingen. Daarnaast vertrokken ook vele Europeanen naar Australië, Nieuw-Zeeland, Argentinië en Brazilië. De belangrijkste reden voor vertrek was van economische aard, vooral na de ‘hongerige jaren veertig’ toen vooral Ierland geteisterd werd door een aardappelziekte. Voor sommige emigranten, zoals Russische Joden, golden ook politieke en sociale motieven. Daarnaast stimuleerden de verhalen van de eerste groepen emigranten vele familieleden om ook de stap te wagen. ‘Hier kun je verder komen, hier kun je bouwen aan een goede toekomst’. Dat was aanvankelijk een nogal rooskleurig beeld, zoals we bijvoorbeeld kunnen lezen in de sociaal-realistische romans van Upton Sinclair over de vleesfabrieken van Chicago (die overigens opvallend veel lijken op bedrijven die hier en nu in het nieuws zijn vanwege de uitbuiting en slechte woonomstandigheden van de arbeiders). Maar ook op dat punt verschillen hedendaagse Noord-Afrikaanse immigranten nauwelijks van onze voorouders die zich –toen geheel legaal- inscheepten voor de overtocht over de Atlantische Oceaan. Ik maak me geen illusies dat dit besef direct kan leiden tot meer begrip, maar het is wel opvallend dat deze historische vergelijking in het publieke debat zo zelden wordt gehoord.

Foto: namaste04 (cc)

Hoe premier Wilders de leescrisis wil oplossen

De nieuwe regering is er nog niet eens, maar vorig weekeinde lichtte de toekomstige premier al een tipje van de sluier op over de manier waarop zijn regering de leescrisis te lijf gaat. Met het socialemediaplatform X! Dat ‘emancipeert en bevrijdt de massa’s’. Want kennelijk krijgen we een sociaal-democratische regering die gaat doen aan arbeidersverheffing. Dankzij X zullen binnenkort onze jongeren weer lezen als een tierelier.

Nu kom ik uit een traditioneel PvdA-milieu waarin mijn opa probeerde zijn positie als medewerker in de chemische industrie iets te verbeteren door ’s avonds cursussen scheikunde of Frans te volgen, of in ieder geval een goed boek te lezen. Zodat hij uiteindelijk een kantoorbaan kon krijgen. Toen de radio kwam, werden er door de linkse “intellectuelen” van de VARA lezingen gegeven die allerlei ingewikkelde onderwerpen voor arbeiders verklaarden. Dat soort zaken kregen later een plaats bij de Teleac. Ik heb er in de jaren tachtig nog een cursus Indonesisch gedaan. Zo waren er ook cursussen Moderne Sterrenkunde en Portrettekenen en -Schilderen. Helaas bestaat dat niet meer. De publieke omroep heeft nog steeds een paar programma’s, bijvoorbeeld om laaggeletterden te helpen.

Macht van taal

Mijn eigen voorkeur zou zijn om de publieke omroep zodanig te hervormen dat er weer meer ruimte komt voor dit soort educatie. Zorgvuldig ontwikkelde cursussen op allerlei gebied die door grote groepen tegelijkertijd kunnen worden gevolgd. Emancipatie en bevrijding komt door studie en kennis! Wat fijn dat onze toekomstige premier dat ook inziet. Gooi alle onzin aan de kant en besteed een belangrijk deel van je leven aan proberen te begrijpen hoe de wereld in elkaar zit – daar wordt je zelf beter van en daar wordt de samenleving beter van.

Closing Time | If I Were a Carpenter

Robert Plant is natuurlijk wereldberoemd geworden als zanger van Led Zeppelin. Hij heeft echter ook een lange carrière als solo-artiest gehad.

Hier een romantisch deuntje van de plaat Fate of Nations uit 1993.

Foto: Kusama Impressie Infinity Love Room (1967) in Galerie orez © foto Wilma Lankhorst.

Kunst op Zondag januari-tips

NIEUWS - In de eerste twee maanden van dit nieuwe jaar zijn er aan aantal museale tentoonstellingen die de laatste trends in de hedendaagse kunst laten zien. Voor Kunst op Zondag bezocht ik Ai Weiwei in de Kunsthal, Yayoi Kusama in het Stedelijk Museum Schiedam en Nan Goldin in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Tot slot is er de Art Fair in Naarden van 25 t/m 28 januari 2024.

Ai Weiwei In Search of Humanity © collage Wilma Lankhorst.

Ai Weiwei In Search of Humanity © collage Wilma Lankhorst.

In Search of Humanity met Ai Weiwei

De Kunsthal Rotterdam presenteert de grote tentoonstelling “In Search of Humanity” van de Chinese kunstenaar, mensenactivist en criticus Ai Weiwei (1957). Dit is de meest volledige overzichtstentoonstelling van Ai Weiwei tot nu toe. Je ontdekt een indrukwekkend overzicht van werken, gemaakt in de ruim veertig jarige carrière van de kunstenaar. Ik zag schilderijen, culturele readymades, LEGO-werken, sculpturen, installaties, fotografie en videokunst. Het team van de Kunsthal wist de hand te leggen op belangrijke werken uit verschillende fasen in het oeuvre van deze kunstenaar.

Ai Weiwei in de Kunsthal Rotterdam © collage Wilma Lankhorst.

Ai Weiwei in de Kunsthal Rotterdam © collage Wilma Lankhorst.

Fietsen, krukjes en duizenden zonnebloempitten

Om de ruim 120 werken te verkennen, heb je zeker twee uur nodig. De zaalteksten zijn compact en helder en geven goede achtergrondinformatie over elke creatieve fase. Ik ontdekte bekende en minder bekende werken zoals het veel getoonde Forever Bicycles (2003): een sculptuur van stuurloze fietsen. Hiermee benadrukt Ai Weiwei dat we niet zelf bepalen waar we naartoe fietsten. Hij verwijst hiermee ook naar het dominante Chinese regime. In de volgende ruimte is de vloer bezaaid met ruim duizend kilo handgeverfde porseleinen zonnebloempitten. Met Sunflower Seeds (2010) daagt Ai Weiwei het ‘Made in China’ mantra uit waar China om bekend staat.

Foto: Bron: Livius.org

Epiktetos (3): De dingen binnen onze macht

De kern van Epiktetos’ leer wordt goed samengevat in het volgende citaat, dat overigens niet van hem is:

Maak gebruik van wat in je macht ligt, en aanvaard het overige zoals het komt. Sommige dingen zijn aan ons om te doen en andere dingen zijn niet voor ons weggelegd. Onze meningen zijn van onszelf, net als onze impulsen, verlangens, afkerigheden. Onze lichamen zijn niet van ons, evenmin als onze bezittingen, onze reputaties of onze openbare ambten. (Encheiridion 1.1)

Volgens Epiktetos zijn er dus twee scenario’s: soms zijn we bij machte dingen te veranderen en soms liggen dingen buiten onze macht. Aan de dingen die buiten ons vermogen liggen kunnen we vaak maar weinig doen. Maar binnen onze macht ligt onder andere onze houding tegenover die omstandigheden. Dus stel, je breekt je been op een heel onhandig moment. Dan kun je je daar wel over lopen opwinden, of bij de pakken neerzitten, maar je kunt de situatie zoals die is toch niet veranderen. Wat je wél kunt doen is er het beste van maken, bijvoorbeeld door te genieten van de voorgeschreven rust.

Je verzetten tegen zaken waar je geen invloed op hebt, is het ultieme recept voor ongeluk. Waar we echter wel invloed op kunnen hebben, zijn dus in de eerste plaats onze eigen emoties.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Closing Time | Now and Then

Deze gitarist hadden we al wel eens eerder voorbij zien komen, met een filmpje waarbij hij Qawwali-legende Nusrat Fateh Ali Khan van een rockomlijsting voorziet.

Hier geeft hij een onlangs uitgebracht Beatles-liedje een herinterpretatie in de stijl van Muse. En hij blijkt verdorie nog uitstekend te kunnen zingen ook!

Closing Time | Penis Envy

Anna Moss is een multi-instrumentalist in New Orleans die thuis is in tal van genres, van ‘beatnik porch jazz’ tot folk.

De klarinet die u hoort bespeelt ze zelf, voor het eerst op plaat.

Vorige Volgende