Onze buren hebben vandaag kunnen kiezen in 649 districten voor hun vertegenwoordigers in the House of Commons. Vanaf 23:00 uur onze tijd zullen de uitslagen binnendruppelen. Vanwege het late tijdstip is het onwaarschijnlijk dat wij daarover veel updates zullen kunnen leveren. Daarom zetten we maar weer gewoon de deuren van onze kroeg open en laten u de hele nacht cijfertjes oplepelen. Goede plek om te spieken is natuurlijk bij de BBC. En als we dan richting een eindstand gaan, zijn we natuurlijk erg benieuwd naar uw mening daarover. Als u dat tegen die tijd nog nuchter kunt formuleren natuurlijk (hoewel misschien niemand het verschil zal merken). UPDATE 4:15: Labour gaat aan de leiding, met 89 zetels, waarvan liefst 13 die volgens de peilingen naar anderen zouden hebben moeten gaan. De Conservatieven hebben 74 zetels binnen. De Liberaal-Democraten doen het slechter dan verwacht met tot nu toe 11 zetels. 20 van de tot nu toe "zekere" zetels gaan naar andere partijen, waarvan veel naar de Scottish National Party die het vooral in het noorden van Schotland goed doet. Het lijkt er steeds meer op dat geen enkele partij de meerderheid zal halen. Brown heeft al verklaard te zullen streven naar een coalitieregering. Er zijn steeds meer berichten over ongeregeldheden waarbij een nog onbekend aantal kiezers niet zou hebben kunnen stemmen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hieronder de tweede gastbijdrage van Welmoed Verhagen, International Campaigner bij IKV Pax Christi.
Tijdens de 5-jaarlijkse nucleaire top over het non-proliferatie verdrag van de Verenigde Naties in New York zijn er zo’n 3000 activisten en lobbyisten aanwezig. Met hun aanwezigheid en activiteiten geven ze aan groot belang te hechten aan een sterke uitkomst van deze conferentie. Een aantal NGO’s organiseert ook zogeheten side-events: bijeenkomsten over een bepaald onderwerp gericht op het informeren van andere NGO’s, maar ook delegatieleden van de verschillende landen.
Elke ochtend is er een off-the-record meeting met een delegatielid uit een bepaald land. Deze week hebben we gesproken met Ierland, de Egyptische ambassadeur, en vandaag komt er iemand van de Amerikaanse delegatie. In deze bijeenkomsten deelt het degelatielid informatie over de standpunten en analyses van het betreffende land, en kunnen NGO’s vragen stellen en onderwerpen aan de kaak stellen.
Ook voor staten zijn dit interessante bijeenkomsten: ze horen de analyses van NGO’s, horen wat er speelt in de maatschappij, en kunnen vrijuit spreken omdat we ze niet mogen quoten. Al met al erg prettige bijeenkomsten!
Er is ook een flink aantal NGO bijeenkomsten over battlefield nuclear weapons (tactische of sub-strategische kernwapens). De presentaties vallen me erg tegen, zowel inhoudelijk als wat presentatiestijl betreft. De discussies achteraf zijn effectiever. Leuk om te zien wie er goed in het onderwerp zitten en waar we in de toekomst wellicht mee kunnen samenwerken om deze kernwapens Europa uit te krijgen. Blijkbaar zeg ik ook interessante dingen, want ik word door verschillende mensen benaderd voor verder gesprek.
Hier een korte gastbijdrage van reaguurder YP als gevolg van een eerdere discussie.
Het festival van de angst onder een panikerende bevolking van 4 mei kan misschien ook weer een boost betekenen voor de tóch al florerende security-business. En schept extra werkgelegenheid (in een tijd dat zelfs de ontslagregeling voor ambtenaren op de schop staat), men wil overal waar zich veel mensen ophouden in/op elk plein/winkelcentrum/bankgebouw bosjes kanariegele handhavers zien.
Oke, noem ze verder allemaal maar op en Marinus van der Lubbe is dan wat ál te ver gezocht natuurlijk.maar veel van die zonderlingen/verslaafden/daklozen zijn vaak katvangers voor criminelen die buiten bereik van justitiële autoriteiten willen blijven en aldus allerlei duistere zaakjes kunnen uitvoeren. Ja, je moet alle kaarten op tafel leggen. Zo blijkt b.v. 10 jaar later een vuurwerkramp ineens een andere oorzaak te hebben en heeft iemand ten onrechte gevangen gezeten. Je moet alle opties meteen afvinken.
Want tis namelijk wel een miljardenindustrie hè, de veiligheid.de uitgaven groeien sneller dan het BBP.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
GeenCommentaar heeft altijd ruimte voor gastloggers. Dit is het tweede deel van een stuk van Koekebakker, dat eerder verscheen op zijn eigen weblog. Het eerste deel verscheen een aantal dagen geleden.
Een belangrijk verschil tussen Europeanen en Amerikanen is volgens de conservatieve commentatoren dat de Amerikanen geen grote overheid willen. Behalve als het gaat om defensie en criminaliteit zouden zij veel liever zelf hun eigen boontjes willen doppen. Dat verklaart volgens hen ook de protesten van de Tea Party groeperingen die sinds begin vorig jaar zijn opgericht. Diederik van Hoogstraten in Elsevier heeft een artikel, ‘Amerikanen in opstand’, aan deze beweging gewijd (Elsevier van 10 april 2010, papier dus geen link). De veelal conservatieve Tea Party leden zetten zich af tegen de verdere groei van de staat:
“De groei van de staat ? los van een krachtige defensie, die conservatieven traditioneel steunen ? is begonnen onder de Republikein George W. Bush met de economische noodwetgeving. Obama zette de lijn voort met de kostbare reddingsplannen voor de auto-industrie, geplaagde huiseigenaren en het bankwezen, en een nieuwe mammoetwet voor de zorg. De overheidsuitgaven groeien bijgevolg explosief. Steeds meer burgers vragen zich af hoe het moet met de financiële toekomst van hun kinderen en kleinkinderen.”
“De voorgenomen hervorming van de gezondheidszorg leidde afgelopen zomer tot massale protesten. Vorige maand werd de zorgwetgeving er op een zondagavond door gedrukt, via uitzonderlijke parlementaire methoden die ook onafhankelijke waarnemers ‘slinks’ noemden. Tea Party-aanhangers en andere critici vinden het een schandalige manier om ‘eenzesde deel van de economie’ ? gemeten naar de honderden miljarden dollars die ermee gemoeid zijn onder toezicht van de overheid te stellen.”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Vanochtend in de Volkskrant een interessante vraag, die het verdient om hier nog een keer gesteld te worden:
“Had een verwarde man tien jaar geleden ook voor zo veel paniek kunnen zorgen bij de Nationale Dodenherdenking?”
Uw ideeën graag in de comments.
Nou kunnen jullie ook allemaal spotifyen!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.