Angela Merkel had gelijk dat ze de zaak op scherp stelde met haar waarschuwing (als bondskanselier van Duitsland, in het openbaar, bij een plechtige gelegenheid) voor het einde van de euro. Het lijkt er op dat de financiële markten Merkels woorden beter op waarde schatten dan mensen uit de elites van EU-landen. Waarschijnlijk kan niemand precies overzien wat er mede door deze uitspraak met en rond de euro zal gebeuren. Zeker lijkt dat de doorgerekende verkiezingsprogramma’s van Nederlandse politieke partijen teksten zonder veel betekenis zijn geworden. Ja, ja, notabene nog geen vier weken voor de Nederlandse verkiezingen, en dan Frau Merkel die d’r mond maar niet houdt.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Laten we het hier eens hebben over inbraakalarms voor auto’s. Een flink aantal daarvan heeft de vervelende gewoonte om midden in de nacht om niks te loeien. Gevolg is dat niemand er meer op let, en dat is vervelend voor de eigenaren van goede alarmsystemen. Het is een beetje als het jongetje dat er een gewoonte van maakte voor de grap “Wolf!” te roepen.
Wat voor inbraakalarms geldt, geldt ook voor waakhonden. Een goede waakhond is er één die aanslaat als er iets aan de hand is, en verder overwegend zijn bek houdt. Als er te veel zenuwenlijders komen die om de haverklap om niks aan het blaffen gaan, is dat buitengewoon vervelend voor de serieuze waakhonden, die dan ook niet meer serieus worden genomen. Daar moest ik aan denken toen Sargasso van de week gemaild werd door FoodWatch, een organisatie die zegt op te komen voor ‘het recht van consumenten op goed en veilig voedsel’ en die daarom misleiding van de kant van producenten aan de kaak wil stellen.
FoodWatch had een tip voor een postje op Sargasso. Er was namelijk iets opzienbarends aan de hand: de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid had gemeld dat slechts 125 van de 900 gezondheidsclaims op 4637 voedselproducten klopten. Er was een link bij.
Californië gaat het mes zetten in de uitgaven om een begrotingstekort van negentien miljard dollar weg te werken. De staat kampt al langer met grote tekorten en een politieke patstelling om die op te lossen. Reden genoeg om de staat te vergelijken met Griekenland. Die vergelijking loopt mank. De Californische economie is veel groter dan die van Griekenland en het tekort veel kleiner. Er zijn echter wel interessante parallellen tussen de crises, die iets zeggen over de toekomst van de eurozone.
Ten eerste: Griekenland is op Europese schaal beter te vergelijken met Rhode Island in de VS, ook een staat met een fors begrotingstekort. Columnisten ter plekke trekken de parallel al. Zelfs al zou Rhode Island het financieel niet meer kunnen bolwerken, dan is er niet zoveel aan de hand, want het meeste geld in de staat komt uit Washington, dat de federale belastingen int. Dat is een bij de oprichting van de Verenigde Staten duur bevochten solidariteit: de federale staat is verantwoordelijk voor de schulden van haar leden. Effectief besloot de EU deze week hetzelfde te doen om de euro te kunnen redden. De crisis noopte de EU tot federalisme.
Ten tweede: Californië is op de Amerikaanse schaal beter te vergelijken met Duitsland in de EU – de grootste economieën van het blok. Californië heeft een bruto nationaal product van 1,8 biljoen dollar, ofwel 13 procent van het totale BNP van de VS. Duitsland heeft een twee keer zo groot BNP, goed voor bijna 20 procent van het BNP van de EU (en percentueel nog meer van de eurozone). Het gevolg is dat Duitsland naar rato het meest bijdraagt aan reddingsplannen, maar zelf te groot is om door de anderen gered te worden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“In mij zeer dierbare landen als de VS en Nederland wordt vrije meningsuiting vaak verward met het hebben van een luide bek.”
(Geert Buelens, prijswinnende columnist De Standaard)
Standaard-columnist Geert Buelens kreeg de Arkprijs van het Vrije Woord. In zijn dankwoord haalde hij historicus Tony Judt aan, en stelde met hem: ‘Er is één criterium, één basisregel zo banaal dat onze leiders in politiek, economie, media en onderwijs hem al te vaak ongestraft hebben kunnen vergeten. Dat criterium is: wordt de maatschappij beter van wat we doen?’ Ja, dus ook de media: ‘…veel media zijn structureel kritisch (soms zelfs vernietigend) voor gezagsdragers, maar over de problematische aspecten van hun eigen bedrijf wordt zedig gezwegen.’ Oftewel: ‘Wie wordt er beter van grijnsjournalistiek en catenaccioberichtgeving?’ Aldus onze Belgische vriend.
Hier weer de driemaandelijkse update over het globale beurssentiment. Met behulp van de inbreng van onze trouwe reaguurder MP hebben we de gegevens geactualiseerd voor 85 beurzen voor alle tussenliggende weken. Het plateau-gevoel van de vorige keer is ook nu aanwezig. De dip van afgelopen twee weken als gevolg van de Griekenlandcrisis valt op deze schaal wel mee. We komen nog steeds in de plus uit overigens.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.