VS: korting op kinderopvang werkt averechts
VS: korting op kinderopvang werkt averechts
Joehoe CDAhaaa, kijk eens naar de VS?
We waren even afgeleid door andere werkzaamheden. Maar doordat meerdere mensen ons er aan herinnerden, hebben we de metapeiling voor deze verkiezingen toch maar weer afgestoft. Wat vorige keer zo onschuldig begon, bleek uiteindelijk het dichtst bij de werkelijke uitslag te zitten. Dan heb je dus een reputatie hoog te houden. Niet dat we dan precies hetzelfde doen, nee zeg. Vorige keer was het Carlos die een fraaie middeling uitvoerde van twee clusters van peilingen. Maar volgens mij kon dat nog veel ingewikkelder. Dus hebben we alles op een hoop gegooid (TNS Nipo, Synovate, Peil, Fispr, NUpoll en de aandelenmarkt), met wat complexe wegingen er in, een elasticiteitscorrectie en een moddercorrectie er overheen. En dan krijg je dit: Zetels SMP 2010 vergeleken met verkiezingen 2006. Klik voor alle partijen.
VS: korting op kinderopvang werkt averechts
Joehoe CDAhaaa, kijk eens naar de VS?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Hoe bepalen kiezers hun keuze? Met bijna 40% zwevende kiezers (Synovate volgens NRC weekendbijlage 22 mei) is dat op dit moment de belangrijkste vraag voor politici en hun campagneleiders. In grote eensgezindheid met de oude media, de televisie voorop, kiezen al de politieke partijen voor een benadering die is ontleend aan de commerciële reclame. Veel aandacht voor oppervlakkige beeldvorming, vooral van de persoon van de lijsttrekker.
Femke Halsema beschouwt zichzelf (in de VN van 15 mei) als ‘product’ waar aan gewerkt moet worden om een stem op haar zo aantrekkelijk mogelijk te maken. En er is ook veel aandacht voor de onderlinge concurrentie. Als Balkenende van de aanpassing van de hypotheekrenteaftrek (tegen) een breekpunt maakt, moet Cohen (voor) vooral uitgedaagd worden te verklaren dat hij dus niet met het CDA kan regeren (TROS Kamerbreed 22 mei).
Cohen trapt daar niet in. Hij wil een andere discussie. Hij wil zijn eigen punt maken met zijn verkiezingsprogramma. Maar de interviewer houdt vol met een spelletje wie-met-wie-gaat. Zinloos en tijdverspilling. En zo hebben we nog een paar weken te gaan. Voor de inhoud moet je elders zijn. Heb je ooit een journalist de vraag horen stellen: “Ik lees hier in uw programma dat u….”, “Hoe denkt u dat u dat kan uitvoeren gezien….” Of: “Waar wilt u eigenlijk heen op langere termijn, wat zijn uw idealen?” De reden dat deze vragen niet (meer) worden gesteld is dat politici daar zo langzamerhand geen eerlijk en open antwoord meer op kunnen geven. Openheid is nooit de sterkste kant geweest van handelaren die een product moeten verkopen.
Dit is een gastbijdrage van Bas Eickhout, europarlementariër voor GroenLinks.
Het debat over de eurocrisis draait meestal uit op pleidooien om het Stabiliteitspact voor de euro beter na te leven. Vooral Zuid-Europese overheden moeten de tering naar de nering zetten. We mogen echter niet voorbijgaan aan de andere oorzaken van de crisis: het casinokapitalisme op de financiële markten en de economische kloof tussen Noord- en Zuid-Europa.
De aanpak van de crisis vraagt om meer dan alleen het terugdringen van begrotingstekorten. Europa dient tevens te werken aan een nieuwe organisatie van het bankenstelsel, structurele hervormingen en toekomstgerichte investeringen. Om het vertrouwen in de euro te herstellen, moeten ook de Noord-Europese landen aan de bak.
De eurocrisis is een vervolg op de bankencrisis. Door de handel in onbegrijpelijke derivaten heeft de financiële sector een gigantische zeepbel geblazen die in 2008 klapte. Omdat de banken te groot waren geworden om ze om te laten vallen moesten de overheden in alle landen bijspringen: private schulden werden zo omgezet naar publieke schulden. Dat was teveel voor Griekenland, dat zijn boekhouding, belastinginning en overheidsuitgaven toch al niet op orde had. Het geld om zijn schulden af te lossen leent Griekenland nu van de andere eurolanden, tegen een forse rente en keiharde voorwaarden: Athene is begonnen aan een megabezuinigingsoperatie waarbij de bezuinigingsplannen in Nederland verbleken. De Griek in de straat betaalt een hoge prijs voor de belastingontduiking door zijn rijke landgenoten en vervalsing van statistieken door zijn regeerders.
De Europese leengaranties voor Griekenland en andere eurolanden zijn dan ook geen vriendendienst, maar moeten voorkomen dat een nieuwe bankencrisis ontstaat doordat landen hun leningen niet terugbetalen. Wederom worden de banken dus gered met overheidsgeld. Het is niet meer dan logisch dat banken gaan meebetalen aan de aflossing van de publieke schulden die mede door hen zijn ontstaan. Bijvoorbeeld via een bankenbelasting en een Europese heffing op financiële transacties. Daarnaast moet haast worden gemaakt met Europees toezicht op financiële markten en met een reorganisatie van het bankenstelsel: een scheiding tussen nutsbanken en zakenbanken. De laatste hoeven dan niet meer te rekenen op redding door de staat. Financiële markten worden pas ingetoomd als er een eind komt aan de situatie waarin overheden alle risico’s dragen, maar de winsten in privé-zakken belanden.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Dit is wederom een gastbijdrage van Paul Teule.
Moeten banken de economie aanjagen of ondersteunen? Kort samengevat is dat de vraag die drie hoogleraren economie zich afgelopen vrijdag stellen. Is de economie het beste gebaat bij een zelfstandige financiële sector die eigenstandig groeit en innoveert? Of bij een dienstbare financiële sector, die geld beheert, ondernemingen helpt, en met betaal- en transactiediensten zorgt dat we allemaal aan de ‘echte’ economie deel kunnen nemen? Hoogleraren Beck, Boot en Degryse neigen naar het laatste, hoewel ze eigenlijk niet zeggen waarom.
Ik denk dat niemand het antwoord weet. Een vergelijkbare, onmogelijke vraag die je veel hoort is: Welke financiële innovaties baten de ‘echte’ economie? Oud-Federal Reserve president Paul Volcker zei eens dat de laatste waardevolle uitvinding in het bankwezen de pinautomaat was. Toch zijn financiële producten die schommelingen van olieprijzen of wisselkoersen afdekken, wel degelijk nuttig. Bedrijven kunnen daarmee zekerheid kopen en zich met een gerust hart toeleggen op hun ‘reële’ activiteiten. Ook zijn de onbegrijpelijke derivaten die risico’s verdoezelen en klanten misleiden overduidelijk onnuttig. Over alles er tussenin…tja.
Dit maakt de vraag of we academisch (technisch) toptalent wllen inzetten voor financiële innovatie of op ‘reële’ innovatie, ook zo lastig te beantwoorden. Beck, Boot en Degryse merken in een voetnoot op dat veel goede studenten aan het ‘transactiebankieren’ zijn geslagen. LibDem-voorman Nick Clegg spoorde de Britten aan weer iets ‘echts’ te gaan maken, “instead of just betting on things on computer screens in the City of London.” De Britse topondernemer Dick Olver vindt zelfs dat The City technisch talent “stroopt”. Maar wat gaan dat talent dan in de ‘echte’ economie doen? Het nut van sleutelen aan schone energie, medische technologie, of aan de Googles en Ipods van morgen kan ik me voorstellen. Maar de ‘echte’ economie bestaat ook uit de clusterbommen van Dick Olver’s BAE Systems… De New New Economics Foundation (NEF) doet een dappere poging om de maatschappelijke waarde van beroepen in kaart te brengen. Schoonmakers zouden meer waard zijn dan bankiers of accountants. Maar ik weet niet wat ik van hun rekenmethode moet vinden.
[qvdd]
“Uit het antwoord rondom de files blijkt dat velen tijdens de verkiezingscampagne vooral worden bevestigd in hun mening die ze al hadden en niet door de cijfers worden beïnvloed. Het hoort blijkbaar tot de Nederlandse folklore van Tweede Kamerverkiezingen.”
Maurice de Hond verwondert zich over de discrepantie tussen de cijfers uit de CPB-berekening betreffende de aanpak van files, en de indruk van de kiezer over welke partij de files het beste aanpakt. Uit de berekening blijkt dat de VVD het minst effectief is, terwijl de kiezers de VVD daarin het hoogste waardeert van alle partijen.
Slechts achttien procent van de ondervraagden hechtte veel waarde aan de CPB-doorrekening.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“In Athens, Mr. Iordanidis, the graduate who makes 800 euros a month in a bookstore, said he saw one possible upside. ‘It could be a chance to overhaul the whole rancid system,” he said, “and create a state that actually works.’ ”
(Steven Erlanger in The New York Times)
Grappig hoe één quote, één ‘detail’ uit een mensenleven je plotseling het gevoel geeft dat iets groots niet zal gaan werken – dat effect had dit citaat bij mij althans. Aan het woord is Aris Iordanidis, een 25-jarige afgestudeerde econoom. Aris moet met zijn leeftijd en studie het Griekse equivalent van een bink met vooruitzichten zijn. Hij spreekt hoopvolle woorden dat de huidige economische crisis wellicht een mogelijkheid is om ‘the whole rancid system’ te veranderen in ‘a state that actually works’. Maar dan zijn salaris: 800 euro. En dan bedenk je dat zijn land vanwege de euro niet kan devalueren ten opzichte van bijvoorbeeld Italië en Turkije, en ook niet een heel klein beetje aan de renteknop kan draaien – Griekenland kan alleen maar groeien als het concurrerender wordt dan het nu is.