De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Schandpaal of opsporing?
Door een foto van een verdachte in de stad op te hangen, nagel je ze natuurlijk niet aan de schandpaal. Je nodigt ze uit voor een goed gesprek om te achterhalen wat hun aandeel in een strafbaar feit was. Hier is geen sprake van een schandpaal, meneer Jensma, maar van strafrechtelijke zorgvuldigheid.
Politie met getrokken wapen – dat zijn in Nederland zeer nieuwswaardige beelden. Dat zegt wat over onze samenleving en cultuur. Blijkbaar zijn we het niet gewend als agenten hun wapen op anderen moeten richten. De rechtstaat is er door geschokt, we willen dat de daders ‘hangen’. Maar wie was er precies bij? Wie was op het moment supreme zo dreigend dat agenten naar hun pistool moesten grijpen? Een oproep om zich te melden bood weinig soelaas. Agressieve hooligans hielden zich verborgen. Dus dreigde Aboutaleb foto’s van verdachten in op grote beeldschermen in de stad te plaatsen. Een stap te ver, schrijft Folkert Jensma in het NRC (26 september):
Aboutaleb beoogt een schandpaaleffect dat preventief werkt. De hoofdofficier zou ermee instemmen. Daarmee gaat het openbaar bestuur een grens over.
Naadloos breit Jensma zijn argument uit (met excuses voor de lange quote):
Een schandpaal is een straf, en wel uit de Middeleeuwen. Een burgemeester is bovendien geen rechter. En een afgeslagen bestorming is ook geen terreurdaad waarbij doden vielen. Beeldschermen op straat is een uiterste middel, dat alleen denkbaar is als al het andere is mislukt.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Deze crisis is een crisis van ‘bigness’
Schrödinger’s cat uitgelegd
Schrödinger’s Cat is a thought experiment, devised by Austrian physicist Erwin Schrödinger to demonstrate the problems arising from the theory of quantum mechanics when going from a subatomic to a macroscopic system. Minute Physics provides an energetic and entertaining view of this experiment.
Twee manieren om demonstranten te verwijderen
De politie in New York arresteerde demonstranten bij de beurs op Wall Street. Joop.nl meldt twee versies: van de NOS en de Huffington Post. Which way is the right way?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.