Het echte probleem van Griekenland is niet economisch. Het is de onmogelijkheid om te hervormen. Het stroprige en opgeblazen staatsbestel maakt iedere poging tot verandering een Herculische taak en maakt iedere politieke belofte bij voorbaat een loze, stelt Katinka Barysch, deputy director van het Centre for European Reform. The German idea of sending Athens a ‘budget commissioner’ was daft. Berlin itself could not tolerate such interference in its fiscal sovereignty (the constitutional court would never allow it). But to restrict such budgetary oversight to Greece alone would be disdainful and a political non-starter. The idea predictably caused outrage in Greece. Chancellor Angela Merkel has quietly dropped the proposal but the underlying problem persists: Greece’s donors – not only Germany but also other EU governments and the IMF, no longer trust Greek politicians to turn their country around. Greece desperately needs a deal on a new bail-out package before March 20th when €14.4 billion in debt repayments are due. The IMF and eurozone governments insist that new money will only be forthcoming if there is a realistic prospect of Greek debt becoming sustainable in the foreseeable future. The IMF says that ‘sustainable’ would mean a debt level of 120 per cent of GDP by 2020 – although most economists think that 60-80 per cent is the most that a weak economy like Greece could cope with.
Hoezo sneeuwoverlast, horrorwinter, sneeuwpocalyps?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De online sociale beweging Anonymous maakte het leven van tieners kapot met treiterij, maar schoot Tunesiërs te hulp toen Ben Ali’s regime de Jasmijnrevolutie probeerde neer te slaan. Hoe werkt deze ongrijpbare beweging, zonder formele leiders, organisatiestructuur, toelatingseisen of regels? Een gastbijdrage van Justus Uitermark, socioloog aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Anonymous is als een virtuele zwerm vogels, steeds weer worden er nieuwe formaties gevormd rond uiteenlopende collectieve acties. Acties die soms grootschalig en risicovol zijn, soms gedragen worden door hoogdravende idealen en andere keren ‘alleen maar voor de lol’ zijn of eerder lijken op laag-bij-de-grondse pesterijen. De bekendste actie is het uitschakelen van de websites van financiële instellingen (zoals Mastercard, VISA en Paypal), toen deze in 2010 Wikileaks hun diensten ontzegden. Maar er zijn veel en veel meer voorbeelden.
Ondanks het gebrek aan eenheid en structuur en in weerwil van het ontbreken van een gemeenschappelijke noemer of leider, krijgt de beweging dingen voor elkaar. Anonymous werkt. Hoe kan dat? Hoe komen die collectieve acties tot stand? En waarom verschuift de aandacht van het pesten van christelijke pubers naar het ondersteunen van de Arabische revoluties? Justus Uitermark beantwoordt deze vragen in het artikel Revolutie ‘for the lulz’. De opkomst en transformatie van de online sociale beweging Anonymous. Hieronder een korte introductie op het artikel en een uitnodiging om vooral verder te lezen.
Hackers rekruteren voor Defensie is ongeveer hetzelfde als krakers vragen om te gaan werken voor een projectontwikkelaar. Dat moet je niet willen, zegt organisatiepsycholoog Marlies Brenters in deze gastbijdrage.
Defensie vindt geen mensen voor cyberleger. Dat was de conclusie van de commissie die de overheid adviseert over hoe zich te wapenen tegen cyberaanvallen. De bedrijfscultuur blijkt een groter probleem dan geld als het gaat om het aantrekken van hackers in de strijd tegen digitale inbraken, spionage en het zelf ontwikkelen van cyberwapens.
De uitkomsten zijn niet verrassend. En eigenlijk was er geen onderzoek nodig geweest om hier achter te komen. Een vergelijking van wat dit soort creatieve, anarchistische ICT-ers drijft en wat Defensie als organisatie kenmerkt, had al snel tot de conclusie geleid: een mismatch.
Ambitieuze, creatieve ICT-ers wil het liefst bij Google werken. Niet alleen omdat Google tot de top behoort als het gaat om het ontwikkelen van innovatieve producten, maar ook omdat er een vrije, open en informele sfeer heerst waarin dit soort mensen bij uitstek gedijen. Een van de kernwaarden van Google vat het bedrijfs-DNA als volgt samen: you can be serious without a suit. Creatieve ICT-ers met een anarchistische inslag dulden al helemaal geen enkele regel die hun vrijheid inperkt. Zelfs de egalitaire bedrijfscultuur van Google waarin medewerkers alle ruimte krijgen om te doen wat ze leuk vinden, zal door hen nog als te benauwend worden ervaren. Hackers opereren niet voor niets op zichzelf of in losse netwerkverbanden en willen zeker niet tot de gevestigde orde behoren.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Twee keer per jaar staan daklozen in de warme belangstelling van de media: de kerstdagen en de vorstperiode. De rest van het jaar haalt dakloosheid alleen het nieuws als er ergens wordt geprotesteerd tegen de vestiging van een opvanghuis. Nieuws dat hooguit de lokale katernen van dagbladen haalt.
De extra publiciteit wordt mede gegenereeerd door persberichten van gemeenten en hulpverleningsorganisaties. Zodra het woord “Elfstedentocht’ valt, is er een kans reclame te maken voor inspanningen om Nederland daklozenvrij te maken. Dat lukt aardig, afgaande op de berichtgeving rond de winteropvang voor daklozen. Van de 18 duizend daklozen die het CBS in 2009 telde, zijn er enkele honderden over.
Het CBS lokaliseerde 6.500 daklozen in de vier grote steden. In Den Haag kwamen 100 daklozen op de winteropvang af, in Amsterdam zorgden 170 daklozen voor extra drukte. Utrecht doet boven de 101 reguliere bedden wat extra matrassen erbij. Een Rotterdams wethouder vertelt tegen een reporter van de NOS dat van de 2500 daklozen er nog maar 20 over zijn. Toch is de winteropvang door 248 mensen bezocht.
Waar zijn de overige 5.881 grootstedelijke daklozen van het CBS gebleven?
Buiten de grote steden telde het CBS 11.200 daklozen. Een Groningse buurtagent plaatst een twitteroproep en vraagt burgers te helpen zoeken naar bevriezende dak- en thuislozen. In Breda zijn 60 bedden beschikbaar, maar die krijgt men nooit vol, aldus een medewerker. Bergen op Zoom breidt de capaciteit uit van 18 naar 24 matrassen. In Arnhem zoekt het Rode Kruis naar kleumende daklozen. In het Drentse Nieuw Amsterdam plaatste het Leger des Heils wel 6 extra bedden bij. In Den Bosch zijn 30 bedden beschikbaar, waar 5 euro voor betaald moet worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Een leuk filmpje, snel, flitsend en vermakelijk. Even de wereldgeschiedenis in 10 minuten, vertelt beginnend bij een goedkope hamburger.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.