Beste Mark, Deze week kwam naar buiten dat jouw bedrijf Facebook een kantoor heeft in Nederland. Dat vinden we spannend, want dat betekent dat we ook een beetje meedoen met de grote jongens. Het bleek echter helaas slechts om een brievenbusmaatschappij te gaan; een fiscaal slimmigheidje om de vennootschapsbelasting te omzeilen. Jammer! Aangezien de kans dat ik je tegen het lijf loop dus onverminderd klein is, schrijf ik je maar eens een brief. Ik ben dan wel geen aandeelhouder van je, maar vertegenwoordig wel een deel (volgens RTL 36 euro) van jouw kapitaal. Ik ga er dus vanuit dat je razend benieuwd ben naar wat ik te vertellen heb.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Hoe moet een oud nieuwsmedium berichten over nieuws dat volledig anders kan zijn op het moment dat het is gedrukt? Je zou zeggen dat een krant er dan moet voor zorgen dat die goede achtergrondverhalen levert. Artikelen die niet online te vinden zijn. Verhalen waar een nieuwsconsument met liefde voor wil betalen.
Ik heb dat soort artikelen dit weekend in de kranten niet gevonden. Er was geen strijd om het meest interessante nieuwsverhaal. Wat het wel was: een concurrentiestrijd tussen de kranten. En als deze werd beslecht door wie het meest over de tong (of toetsenbord) ging, dan won het NRC.
De krant die zich profileert als betrouwbaar, intellectueel, uitdagend en onmisbaar had een arts weten te strikken die zijn beroepsgeheim gaarne schond. Maar zorgde dat voor een verhaal dat de lezer wilde hebben? Ik betwijfel het. In feite werd het nieuws in een ander jasje gestoken. Namelijk in een hijgend kijk-ons-eens-iets-hebben-dat-lijkt-op-een-primeur-jasje. Wisten we na het artikel meer? Nee, de onzekerheid of prins Friso het haalt of niet, was nog steeds even groot.
Natuurlijk, het is mooi als een journalist zo’n bron weet te vinden. Toch was het naar mijn mening ‘à la NRC’ geweest als er niet zo’n enorm egoverhaal van was gemaakt. Daarbij had het het NRC gesierd als de redactie zich had afgevraagd wat zijn lezer wérkelijk wil weten. Dat kan toch niet zo moeilijk zijn? Simpelweg de vraag: wat gebeurt er met je als je twintig minuten geen zuurstof krijgt? Of: wat is een goede ski-uitrusting als je off piste gaat skiën? En daarmee hoort het klaar te zijn. Al die speculaties over de eventuele toestand van prins Friso schiet de lezer niets mee op. Bovendien, een beetje nieuwsconsument vindt zijn portie wel via andere bronnen als die daar behoefte aan heeft. Daarbij is het maar de vraag of de NRC-lezer wel echt zo overvoerd wil worden met zoveel (non-)info.
Volgens Maxime Verhagen heeft de ‘gewone’ Nederlander niks van ACTA te vrezen. Dit verdrag is namelijk bedoeld om kinderporno sites uit de lucht te halen. Ga naar de link en luister het nog eens terug want hij zei het echt!
En da’s mooi want hoewel ik best graag een downloadje mag draaien beperk ik mij tot films en boeken die in het wat meer geaccepteerde deel van het mediaspectrum vallen. De uitspraak is echter we een boeiende blik in het hoofd van onze Minister-van-alles. Kennelijk maakt deze zich bij distributie van fotografisch bewijs van kindermisbruik in de eerste plaats druk over mogelijk auteursrechtelijke aspecten. Is dit beroepsdeformatie of gewoon sterke taakgerichtheid? Daar zou een journalist eens in moeten duiken. For the lulz.
Maar zelfs uit de surrealistische farce die modern westers copyright is komen mooie dingen. Nee ik heb het niet over meer muziek, films of boeken. Want er is geen enkel bewijs dat er meer cultuur wordt gemaakt als we 14-jarige downloaders harder aanpakken. Wel is de laatste weken weer heel duidelijk is gebleken wat het nut is van een gemeenschappelijke vijand. Dankzij ACTA zijn meer Europeanen dan ooit actief betrokken bij een kritische discussie over modern auteursrecht en de balans met burgerlijke vrijheden. Dat is pure winst. Verder lijkt ACTA stervende nu zelfs Eurocommissaris Viviane Reding terugtrekkende bewegingen maakt (ze ziet de politieke bui al hangen) en het ene na het andere Europese land ondertekening opschort. Burgers hebben na ruim 3 jaar ‘crisis’ een vrij scherp bullshit filter ontwikkeld voor het soort neo-liberale onzin waar ACTA vol mee staat en men pikt het gewoon niet meer. Net als bij Software Patenten duurt het altijd even voor de protesten op gang komen maar als ze eenmaal los gaan kiezen volksvertegenwoordigers toch voor de mensen die hen weer op een zetel kunnen stemmen over een paar jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Beleidsmakers denken dat de informatie die ze verstrekken makkelijk te vinden is. Maar ouders doen vrijwel geen beroep op informatie van de Onderwijsinspectie om de onderwijskwaliteit op de (basis-)school van hun kinderen te controleren. Ze vinden ook dat ze weinig invloed hebben op de kwaliteit van de school, zegt Victor Bekkers, hoogleraar Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.
Ons onderzoek onder 25 verschillende basisscholen toont aan dat ouders de informatie van de Inspectie van het Onderwijs nauwelijks gebruiken om de kwaliteit van de school van hun kind te controleren. Opvallend veel ouders zeggen dat die gegevens hen niet veel zeggen.
Schooldirecteuren en schoolleidingen maken wel gebruik van de door de inspectie verzamelde gegevens bij het vaststellen van hun beleid. Bij (zeer) zwakke scholen gebeurt dat in de vorm van een ‘reactieve reflex’: in een poging om het negatieve stempel van de Inspectie kwijt te raken, pakken ze de geconstateerde tekortkomingen aan. Scholen die het beter doen, integreren de Inspectienormen in hun documenten en systemen van kwaliteitsbewaking doorgaans vanuit een proactieve strategie.
Inspectie richt zich te veel op cognitieve resultaten
Anders dan ouders maken schoolleiders wel gebruik van de informatie, maar zijn ze niet altijd tevreden over de manier waarop de gegevens zijn verzameld. De inspectie zou zich bij haar kwaliteitstoets vrijwel exclusief richten op cognitieve opbrengsten (smalle benadering van kwaliteit). Volgens de directies en het management moet een basisschool ook aandacht hebben voor de creatieve en sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen. En hoewel die aspecten doorgaans moeilijker zijn te meten, moet de Inspectie deze ook meerekenen omdat ze passen in een breed kwaliteitsoordeel. Onderwijskwaliteit omvat meer dan gekwantificeerde opbrengstcijfers.
Wie houdt er niet van Murakami? De bizarre vondsten, de eenvoudige, maar meeslepende stijl, de vreemde plotwendingen (of het gewoon afsterven van het plot). Ik geniet vaak van zijn boeken en ook de laatste serie 1Q84 heb ik met huid en haar verslonden. Zijn mooiste boek vind ik echter het boek waarmee hij doorbrak: Norwegian Wood. Hoe prachtig en deprimerend kun je eenzaamheid verwoorden?
Jammer genoeg geeft Murakami zelden interviews en weten we maar weinig van hem. Daarnaast is de mentale afstand tot Japan zo groot – tenminste voor mij – dat ik soms moeite heb een voorstelling te maken, de letters tot echte Japanse beelden tot leven te wekken. Daarom vond ik onderstaande documentaire zo aardig. Hij neemt je mee langs Murakami’s leven (Murakami wilde maar half meewerken aan deze BBC-documentaire, dus als maker moet je toch maar wat). Enjoy.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.