Bradley Manning genomineerd voor Nobelprijs
, door
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
10.613 mensen jarig op 29 februari
, door
DATA - 
Op dit moment zijn er 10.613 mensen in leven die op schrikkeldag geboren zijn. Van de mensen die op 29 februari 1912 geboren zijn, zijn er nu nog 5 in leven. Zij worden officieel geen 100, maar 25. Op de laatste schrikkeldag, in 2008, zijn er 481 baby’s geboren. In de afgelopen vijftien schrikkeljaren, sinds 1940, zijn op 29 februari gemiddeld 560 kinderen geboren. Dat is iets hoger dan het normale gemiddelde dat rond de 540 ligt.
Dit blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
Trouwen op schrikkeldag
Stellen grijpen schrikkeldag massaal aan om te trouwen. Op de laatste schrikkeldag, in 2008, vonden er 450 huwelijkssluitingen plaats. Zoveel trouwerijen vonden er nooit eerder plaats op een schrikkeldag. Op een gewone doordeweeksedag in februari stappen veel minder mensen in het huwelijksbootje, gemiddeld vinden er 130 trouwerijen plaats. Geteld vanaf schrikkeldag 1944, vieren in totaal 5.359 mensen hun trouwdag komende 29 februari.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Iran en de bom
, door
Zoals de wereld nu bezig is met Iran heeft heel veel overeenkomsten met hoe de wereld 9 jaar geleden bezig was met Irak. Hebben we lessen geleerd van toen of worden we weer een oorlog in gerommeld. Met de kennis van toen….
Minister Rosenthal twee weken geleden:
“Iran is nu aan zet om met bewijslast te komen dat de nucleaire installaties geen militaire maar enkel civiele bedoelingen hebben. Het afgesproken sanctiepakket moet de druk opvoeren.”
Minister van Defensie van de VS Panetta:
“The consensus is that, if they decided to do it, it would probably take them about a year to be able to produce a bomb and then possibly another one to two years in order to put it on a deliverable vehicle of some sort in order to deliver that weapon.”
Net als in 2002/2003 zegt geen van de bewindslieden keihard dat Iran kernwapens heeft of een oorlog zal starten. Maar net als toen met Irak wordt keer op keer de suggestie gewekt dat het niet ver meer weg is en dat Iran wel degelijk kwaadwillend is.
Zelfs nu naar buiten komt dat de Amerikaanse inlichtingendiensten helemaal niet geloven dat Iran een kernwapen aan het ontwikkelen is, zal de retoriek niet stoppen. Sterker nog, de roep om sancties zal alleen maar toenemen en in Israël zullen de voorbereidingen voor het voeren van een beperkte oorlog (zo die niet al geweest is) gewoon doorgaan.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Overheid gevaarlijker dan cybercriminelen”
, door
Foto:
copyright ok. Gecheckt 18-03-2022
Stil verwijt
, door
We hebben twee konijnen te logeren, van de buren. Het hok staat naast de vuilnisbakken. Ik gooide net wat afval weg en zag ze zitten, in het donker. Ze schrokken van het dichtklappen van de afvalcontainer.
De witte heet Smokey, de naam van de zwarte weet ik niet. Ik hoor de buurmeisjes alleen over Smokey praten. Er zit een zeker ontzag in hun stemmen als ze mijn kinderen inwijden in de wensen van het konijn. Ze zijn de exclusieve woordvoerders van een mysterie.
Het leek me koud in het hok. De dieren waren bovendien in de meest tochtige en zichtbare hoek gaan zitten, als een stil verwijt. Ik heb niet bedacht dat ze hun leven achter gaas in de achtertuin van een rijtjeshuis moeten doorbrengen, maar tegen zoveel hulpeloosheid is geen argument opgewassen.
Er zijn allerlei redenen waarom ik geen dieren in huis wens te hebben, maar dit is de belangrijkste: als ik een huisdier zie, zie ik een verwijt.
Terwijl ik naar binnen liep, kon ik me niet aan de indruk onttrekken dat twee paar ogen me indringend volgden.
Ik ruimde het aanrecht op.
’s Middags had ik even de hoop gekoesterd dat ik de spitskool die in het groenteabonnement zat aan de konijnen kon slijten. De ontdekking van een gedeeld belang – wij verlost van de spitskool, zij van het stro – schiep een band. Maar volgens mijn vrouw waren ze recent bij de dierenarts geweest en die had enig overgewicht geconstateerd. Er was een dieet opgesteld en spitskool paste daar niet in, meende ze.
De konijnen moesten hun lot in blakende gezondheid zien te dragen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
De grote volksverhuizing
, door
Terwijl iedere scheet in de Amerikaanse presidentsverkiezingen wordt opgeblazen tot orkaanproporties, blijft de aandacht voor China minimaal. En dat is jammer, want de ontwikkeling van China lokt alleen maar superlatieven uit. The Economist heeft sinds kort een speciale sectie in zijn blad om het land eindelijk eens wat beter voor het voetlicht te brengen en dat levert mooie verhalen op.
Onderstaand filmpje vertelt even kort hoe gigantisch de veranderingen in China zijn aan de hand van de volksverhuizingen. Ik zou zeggen kijk en verwonder.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Good job, bad job
, door
Arne Kalleberg‘s Good Jobs, Bad Jobs: The Rise of Polarized and Precarious Employment Systems in the United States, 1970s to 2000s is a very clear and detailed examination of the evolution of the labor market in the United States over the past 40 years, deepening the precarization conceptual framework presented in his 2008 ASA presidential address.
“Work in America has undergone marked transformations in the past four decades. Globalization and deregulation have increased the amount of competition faced by American companies, provided greater opportunities for them to outsource work to lower-wage countries, and opened up new sources of workers through immigration. The growth of a ‘new economy’ characterized by more knowledge-intensive work has been accompanied by the accelerated pace of technological innovation and the continued expansion of service industries as the principal source of jobs. Political policies such as the replacement of welfare by workfare programs in the 1990s have made it essential for people to participate in paid employment at the same time that jobs have become more precarious. The labor force has become more diverse, with marked increases in the number of women, non-white, older, and immigrant workers, and growing divides between people with different amounts of education. Ideological changes have supported these structural changes, with shifts towards greater individualism and personal accountability for work and life replacing notions of collective responsibility.
These social, political, and economic forces have radically transformed the nature of employment relations and work in America. They have led to pervasive job insecurity, the growth of dual-earner families, and 24/7 schedules for many workers. More opportunities for entrepreneurship and good jobs have arisen for some, while others still only have access to low-wage and often dead-end jobs. These changes in have, in turn, magnified social problems such as poverty, work-family conflicts, political polarization, and disparities by race, ethnicity, and gender. The growing gap between ‘good’ and ‘bad’ jobs represents a dark side to the booming American economy of the 1980s and 1990s; it has contributed to a crisis for the middle class in the United States in the past decade.” (1)
Foto:
copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Hedendaagse tempeliers (1)
, door
De Standaard (hier te lezen in de Google cache) vermeldt het op zich triviale feit dat de Vlaming Guy Fosté, in het dagelijks leven marketeer voor een energiebedrijf, is verheven tot “personal piper to the most noble comte Eric Hugh de Montgomery”. Ik houd van dit soort titels, en geniet dubbel als ik vervolgens lees dat Eric Hugh de Montgomery “Sovereign Grand Commander” is van “The Order of the Fleur de Lys“.
En daarmee hebben we het ineens over de Tempeliers. U weet wel, de geheimzinnige ridderorde die opduikt in alle complottheorieën en die te maken heeft met alle gebeurtenissen uit de wereldgeschiedenis. Het is weinig bekend dat ze onder een andere naam nog altijd bestaan.
Het begint met de Kruistochten. In 1071 versloegen de Seljukische Turken de Byzantijnen in de slag bij Manzikert, waarover ik al eens blogde. De verslagen partij zocht steun in het westen, die in groten getale kwam: tienduizenden soldaten hielpen de Byzantijnen een deel van het verloren gebied heroveren, en trokken vervolgens naar Jeruzalem, dat in 1099 werd ingenomen. Vanaf dat moment lagen er verschillende vorstendommen aan de oostkust van de Middellandse Zee, bestuurd door christelijke heersers, waarvan er een de trotse titel “koning van Jeruzalem” voerde. Onthoud die even, ik kom erop terug.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.