De economische crisis en de toekomst

In de jaren ’90 vormde het marktkapitalisme het nieuwe geloof in Amerika. Zelfs de meest fervente ongelovigen omarmden het. De jaren ’90 in de VS kenmerkten zich door sterke economische groei. De snelle opkomst van de IT-industrie bijvoorbeeld, deed de beurskoersen enorm stijgen. Door alle voorspoed nam het geloof in de markt dusdanig toe, dat men geloofde dat er een nieuwe, frictieloze economie was ontstaan. Het gebruik van computers zou de economie dusdanig verbeteren dat de conjunctuurbeweging veranderde. Hierdoor zou een nieuwe crisis onmogelijk zijn. Prof. dr. Maarten van Rossem onderzoekt in zijn laatste lezing in de serie Kapitalisme de invloed van het marktmechanisme op de financiële crisis. Naar Amerikaans voorbeeld introduceerde ook Nederland het principe van het marktmechanisme. Privatisering en liberalisering waren het gevolg. Hoewel in de VS vooral de republikeinen zich traditiegetrouw op marktwerking richten, werd het idee in Nederland opgepakt door de linkse premier Wim Kok. Hij behoorde tot de sociaaldemocratische politici die zich baseren op de beweging ‘De Derde Weg’. De aanhangers daarvan beschouwen het marktmechanisme als belangrijke factor binnen de sociaaldemocratie. Naast Wim Kok zijn ook Tony Blair en Bill Clinton bij deze beweging te scharen. Soms introduceerden de democraten het marktmechanisme iets te enthousiast in hun politiek. De liberale insteek leidde in Nederland bijvoorbeeld tot een (te) sterke sanering van de verzorgingsstaat, zo stelt Maarten van Rossem.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Shell moet niet zeuren

Er komen te veel regels uit Brussel. Vooral met betrekking tot openheid over geldstromen bij olie, mijn- en bosbouw. Dat vinden althans grote bedrijven zoals Shell. De regering-Rutte zwicht voor de krokodillentranen van deze firma’s en oefent nu druk uit op Brussel om de regels te versoepelen. Want regels zijn volgens deze neoliberale regeringsploeg al snel een belemmering. Met het toegeven aan Shell gaat de regering voorbij aan mens en milieu, stelt PvdA-Europarlementariër Judith Merkies. Bovendien is transparantie een uitstekende winststrategie.

Rutte houdt niet van regels. Maar hoe zit het met maatschappelijk verantwoord ondernemen? Met de verantwoordelijkheid van Europese bedrijven voor de landen waar zij actief zijn? In hoeverre sluiten Rutte en de zijnen hun ogen voor de indirecte steun van grote bedrijven aan corrupte regimes? Bedrijven als Shell hebben al een onvoldoende voor democratisch en transparant handelen. Terwijl het bedrijf het afgelopen jaar forse winst maakte, is het onduidelijk of gastlanden meeprofiteren en of burgers lijden onder de neveneffecten van olie- en gaswinning. Onze regering moet niet toegeven aan de krokodillentranen van de bedrijven, maar werken aan vrijheid en democratie. Want daar staat de partij van premier Rutte toch voor?

Maar al te vaak zijn lokale bevolkingsgroepen en hun leefomgeving de dupe van activiteiten van bos- en mijnbouwbedrijven. En al te vaak staan schandalen in ontwikkelingslanden in de krant omdat de lokale bevolking wordt uitgebuit door grote multinationals. Niet zelden wordt hun leefomgeving geheel vervuild en uitgeput achtergelaten. Neem Zambia: Mopani Copper Mines (MCM), een dochteronderneming van het Zwitserse concern Glencore MCM, heeft veel schade aangebracht aan het milieu en belasting listig ontweken. MCM verkocht koper voor een kwart van de wereldmarktprijs aan het moederbedrijf – en betaalde over dat schijntje belasting aan Zambia. De winst is voor Glencore, dat zelf – u raadt het al – wel wereldprijzen hanteert.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom is de regeringscoalitie voor strenger drugsbeleid?

Vanmiddag vindt in de Tweede Kamer een plenair debat plaats over het drugsbeleid. Het was al bekend dat de huidige coalitie voor beperkingen in het gedogen van softdrugs was. Maar nu treedt de VVD naar buiten met het voorstel om hasj maar gewoon helemaal te verbieden. De reden? Marokkaanse drugsbendes verdienen er teveel aan.

Zowel bij dit voorstel als bij het overige beleid van de laatste anderhalf jaar ontbreekt het volledig aan een realistische onderbouwing. Sinds wanneer helpt het illegaal maken van drugs tegen de drugshandel? 50 jaar “war on drugs” heeft ons immers geleerd dat precies het omgekeerde het geval is. Waar is de bewijsvoering dat het illegaal maken van iets ervoor zorgt dat er minder gebruik zal zijn? Het enige wat zal gebeuren (en dat is wel aantoonbaar) is dat de aanvoer voor het gebruik zich van het gedooggebied in de coffeeshops naar de illegale straathandel zal verplaatsen.
En waarom worden drie decennia van succesvol gedoogbeleid genegeerd? Komt dit alleen maar doordat de buitenlanders niet meer mogen profiteren (hetzij als crimineel, hetzij als consument) van ons half-gedoogbeleid? En als dit al het geval is, waarom dan niet juist kiezen voor de omgekeerde weg. Alles legaal maken zodat de illegale bendes niet meer kunnen profiteren en we open met onze buurlanden kunnen praten over verandering van de positie ten opzichte van drugs. Weg probleem.

Foto: copyright ok. Gecheckt 27-02-2022

VVD wil hasj-verbod

De VVD wil een totaalverbod op hasj. Gesteund door PVV en CDA zal de partij daar bij de minister op “aandringen”. Mocht de partij daarin slagen dan maakt het Nederland weer ietsje minder Nederland zoals we het al jaren kennen. Softdrugs (waaronder hasj) horen nou eenmaal een beetje bij Nederland.

Maar Nederland is een democratie, dus zo’n voorstel moet kunnen, hoewel het wel een beetje neigt naar “dictatuur van de meerderheid”-wetgeving. De reden die de partij opgeeft is dan ook een beetje vaag. Het heeft niets van doen met Nederland, maar met het buitenland. Er schijnen buitenlandse criminele organisaties te profiteren van het Nederlandse gedoogbeleid. Joh! Verhip! Zo had ik het nog nooit bekeken. Je tolereert een illegaal middel, en vervolgens wil je gaan het verbieden omdat het geleverd wordt! Ook vanuit het buitenland! De logische conclusie is dan dus dat als Nederlandse wetgeving er de oorzaak van is dat het buitenland schade leidt dat we het dan moeten verbieden? Misschien moet de minister eens met Shell om de tafel over Nigeria.

Goed ik dwaal af. Buiten het feit dat het een mooi staaltje is van het omdraaien van de oorzaak en het gevolg (vraag het maar aan de VS), lijkt dit me juist hét moment om ons gedoogbeleid (of algehele legalisatie) van softdrugs te exporteren. Juist nu, nu ook (zelfs!) in de VS steeds meer duidelijk wordt dat de “war on drugs” jammerlijk heeft gefaald. En we hebben de cijfers om het hard te maken dat het gedoogbeleid echt werkt. Dat moet de VVD toch ook inz… Oh nee, wacht.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

PonPonPon

Kijk, hier houdt uw enige echte drs. Boobelino de Soto wel van. Schattige Japanse meisjes in bizarre lollypoproze speelomgevingen. Maar zelfs deze margeblogger weet niet wat hij hiervan maken moet. Humpfff..

ponponpon from baesamor on Vimeo.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Kan de pensioenleeftijd niet wat omhoog?

Op mijn 4de, we schrijven 1981, gaat mijn opa Theo na 40 trouwe dienstjaren weg bij de PTT. Nu, 30 jaar later, leeft mijn opa nog steeds. Sterker nog: hij is zo gezond als een vis. Hij fietst, klaverjast en doet boodschappen. Ziet hij ergens een prei die 20 eurocent goedkoper is, dan fietst hij gerust 5 kilometer om. Zo gezond is hij. Opa duif, zo noemen we hem, kost de samenleving bakken met geld. Dat is hem niet kwalijk te nemen, maar toch. Het wringt. Parasiteert hij niet op de arme drommels die voor hun 65ste het loodje leggen? Wie voor zijn pensionering sterft, kan immers fluiten naar z’n centjes. Moet dat niet anders? Kan dat niet eerlijker?

In 1889 voert de Duitse rijkskanselier Otto von Bismarck het pensioen in voor mannen van 70 jaar. Duitsers werden destijds gemiddeld 72 jaar. En nu? Nu moeten we maar liefst 20 jaar volmaken na ons pensioen. Twintig lange jaren. Vissen. Sjoelen. Eendjes voeren. Gepensioneerd zijn was een recht, maar het is inmiddels een straf. Hoeveel potjes kun je klaverjassen, zonder elkaar de hersens in te slaan? Hoeveel obese eendjes heeft dit land nodig? Genoeg is genoeg. Hier dat pak kaarten, gooi weg dat oude brood! De zeventiger van nu is de vijftiger van vroeger. Waarom zou iemand van 70 geen boeiend, interessant en nuttig werk kunnen doen?

Foto: copyright ok. Gecheckt 11-03-2022

Sargasso geeft cursus datajournalistiek & Excel

DATA - Datajournalistiek is hot. Bij Sargasso zijn we van mening dat je geen hardcore programmeur hoeft te zijn om uit de voeten te kunnen met data, maar dat je je wel een aantal vaardigheden eigen moet maken. Excel is wellicht de belangrijkste. Daarmee kun je de helft van het datajournalistieke werk al doen. Daarnaast kun je jezelf erg veel werk besparen als je data makkelijk kunt importeren, opschonen en bewerken, zonder al teveel handmatig, dus tijdrovende arbeid. Een investering van 1 of 2 dagen levert later erg veel tijdwinst op.

Sargasso biedt daarom twee Excel-cursussen aan, voor beginners en voor gevorderden. We willen deze cursussen tegen zo laag mogelijke kosten aanbieden, zodat ook freelancers in de gelegenheid zijn ze te volgen. Daarom peilen we eerst de interesse en doen dan een voorstel voor verschillende datums.
Datajournalistiek voor beginners

Begin je te zweten zodra je een spreadsheet voor je ziet? Loop je te stoeien met simpele berekeningen? Dan is deze cursus wellicht iets voor jou. De beginnerscursus richt zich op het eigen maken van basale Excel-vaardigheden. De eendaagse cursus start met een introductie over hoe je Excel kan gebruiken in journalistieke verhalen. Daarna ga je onder leiding van een gecertificeerde docent aan de slag met een dataset. We proberen sets uit te kiezen die je voor een echt journalistiek onderzoek kan gebruiken.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

Een klezmer-orkest van één tamboerijn

Toen Het Parool in 2006 een verkiezing van het ‘mooiste Amsterdamse woord’ uitschreef, won achenebbisj. Dat was lang niet het enige jiddische woord dat in de lijst terecht kwam: ook attenoje(‘krijg nou wat’), gebbetje(grapje), en mesjogge(‘gek’)stonden hoog en hadden een Jiddische oorsprong.

Wie in Amsterdam naar ‘echt Amsterdams’ wil luisteren, hoort nog steeds een heleboel joodse klanken. Dat observeert ook Megan Raschig in het artikel “Goeie Ouwe Gabbers: Listening to ‘Jewishness’ in Multicultural Mokum” dat vandaag verscheen in het elektronische wetenschappelijke tijdschrift Quotidian.

Voor haar artikel heeft Raschig gesproken met enkele Amsterdammers — vooral met mensen die zich bezig houden met het Jiddisch. Het is fijn dat iemand zich over deze materie bezig buigt, want het Joodse geluid van Amsterdam is een onderwerp dat meer studie verdient dan de uitleg dat veel Amsterdamse woorden Jiddisch zijn. Maar het is jammer dat er nogal wat ontbreekt aan Raschigs artikel, dat het Joodse geluid dat ze laat horen nogal eenzijdig is, een beetje alsof iemand belooft dat ze klezmer gaat laten horen en dan alleen met een tamboerijn rammelt.

De minst belangrijke ommissie, maar wel een veelzeggende: geluidsvoorbeelden. Voor een artikel dat zo de nadruk legt op ‘geluid’ is het merkwaardig dat er helemaal geen geluidsvoorbeelden gegeven worden. Quotidian is een elektronisch tijdschrift, dus dat had best gekund, maar deze lofzang op de concrete auditieve ervaring blijft nu hangen in abstracte beschrijvingen.

Vorige Volgende