Gij zult God niet lasteren, hufter!

Lange tijd heeft het verbod op godslastering in Nederland in de juridische wachtkamer gestaan. Omdat in de meeste Westerse landen nog nauwelijks tegen wordt opgetreden, is de gedachte ontstaan dat het wel geschrapt zou worden. Maar eergisteren vernamen we van D66-er Boris van der Ham, die het van de VVD vernomen had, dat het verbod op godslastering niet uit het wetboek wordt geschrapt. Met dank aan de SGP. Nog een paar jaar geleden leek Nederland een van die weinige landen te gaan worden waar de vrijheid van meningsuiting een absolute status zou krijgen. De liberalen richtten speciaal daarvoor een zaaltje in. Columnisten en cartoonisten moesten vooral blijven melden wat ze te melden hadden, en op de wijze die ze daarvoor nodig vonden. In 2009 werd door niemand minder dan toenmalig VVD-leider Rutte zelfs de suggestie gedaan om ook Holocaustontkenning toe te staan. Ach, waar een overmoedig land groot in kan zijn: proefballonnen blazen. Ik ben blij en verheugd dat de SGP het gekoesterde verbod op de godslastering heeft weten te behouden. Voor hoelang is maar de vraag, maar ik hoop voor zolang als nodig is. En daar heb ik twee goede redenen voor.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 23-09-2022

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 01-03-2022

Gehelen en puzzelstukjes

Onderstaand een bijdrage van een gastauteur die om privacyredenen zijn naam niet bij het artikel wil.

Het was in de week van het autisme. In Oegstgeest was een bijeenkomst voor opa’s en oma’s van autistische kleinkinderen, georganiseerd door het Centrum voor Autisme. Ik ging er als oma naar toe, want ik heb een kleinzoon met die stoornis. Hoewel ik weinig hoorde wat ik niet wist over deze ingrijpende gedragsstoornis, was het een bijzondere ervaring. Er waren 150 mensen op afgekomen.
De inleiders hadden een betoog, maar lieten zich veelvuldig onderbreken. Dat vertraagde wel, maar was niet echt storend. Het effect van een “lotgenoten-bijeenkomst” was het gevolg van de openheid. Hé ja, heb jij dat ook? Vinden jullie het ook zo lastig om een concrete commandotoon aan te slaan? Hebben jullie het probleem ook gerelativeerd, door te zeggen dat het kind zo gezeglijk was bij opa en oma? Voelen jullie ook de ontbrekende emotionele verbinding met het kleinkind?

De inleiders poogden educatief en praktisch te zijn. Het onderwerp was te groot voor de avond, maar de interactie met de lotgenoten kwam gemakkelijk. Dat gaf veel om te overdenken. De vraag is: wat is het precies, een autistische stoornis? Al gauw klinkt het woord etiket en over-diagnose. Maar is dat terecht? De wanhoop, de eenzaamheid en het onbegrip bij ouders en kinderen zijn heel echt. Daar is niets modieus aan.

Een trek van autisten is een stoornis in de verbeelding van wat er niet is, zo werd ons voorgehouden. Dat zal wel, maar autisten zijn toch vooral bekend van hun ongelooflijk oog voor details: wat ze slechts kort hebben waargenomen, wordt door sommigen gedetailleerd verbeeld. (Ik heb het Paleis op de Dam wel in mijn hoofd, maar kan het niet tekenen.) Maar dat is het nu net: ze hebben zo veel oog voor details, dat ze daar last van hebben en het geheel niet zien.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Meisjes raken gewond | vier versies

Twee meisjes uit de nederzetting Kiryat Arba bij Hebron zijn dinsdagavond bekogeld met stenen. De kolonisten gingen vervolgens verhaal halen bij de ‘Arabieren’. Wat hieronder volgt is – ter lering – vier versies van hetzelfde nieuws. Onderaan geef ik mijn commentaar.   

De versie van het persbureau:

 De 41-jarige Palestijn Marwan Burkan uit Hebron op de Westoever is dinsdagavond ernstig gewond geraakt nadat kolonisten uit de nederzetting Kiryat Arba zijn huis waren binnengedrongen en hem in elkaar hadden geslagen, bericht AFP. Het persbureau hoorde dit van de chauffeur van de ambulance die Burkan naar het ziekenhuis bracht. Burkan woont vlak naast Kiryat Arba. Palestijnen kwamen op het geweld af, maar werden toen zij met stenen begonnen te gooien door militairen verjaagd met traangas.  
Een woordvoerster van het leger  vertelde AFP dat het incident was veroorzaakt doordat twee Joodse meisjes met stenen waren bekogeld. De vader van één van hen was toen een huis van een Palestijn binnengedrongen  om verhaal te halen, zei ze. Maar volgens de legerwoordvoerster was niemand gewond en was de orde hersteld.
De versie van het Israelische Ynet (de site van Yediot Ahronot):
Twee joodse meisjes zijn dinsdagavond in Hebron door Palestijnen met stenen bekogeld toen zij naar de wijk Givat Ha’avot liepen (noot: Givat Ha’avot is niet een wijk in Hebron maar in feite een aparte nederzetting, gelieerd aan Kiyat Arba, A-P). Een van de meisjes raakte lichtgewond. Ze liep een fractuur in haar hand op.
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Spaanse olifant in het Catshuis

Terwijl het CPB het guldenonderzoek van de PVV afkraakt, vragen weinigen zich af wat de euro ons nu eigenlijk kost. Spanje redt het niet. Een eerlijke en relevante vraag is dan ook: wie gaat de redding van Spanje betalen? Voorheen hoorde ik economen van links tot rechts zeggen dat Spanje ‘too big to fail is’. Dat kan wel zo zijn, maar falen doen ze. Dus nogmaals: hoeveel euro’s gaat dat de Nederlandse schatkist kosten? In de Volkskrant becijferden David Hollanders en Harrie Verbon dat de Europese malaise ons 74 miljard kost. Let wel: Spanje houden de heren nog buiten de berekening.

Wezenlijke vragen

Terwijl Mark, Maxine en Geert bakkeleien over een lousy 14 of misschien wel 15 miljard staat een veelvoud van dat bedrag op het spel. Geert Wilders heeft met zijn foponderzoek dan wel ongelijk, maar dat wil niet zeggen dat we met het behoud van de euro goedkoper uit zijn. Integendeel: meer Europa, zal de Nederlandse belastingbetaler meer miljarden kosten. De Europese weeffout is nog steeds niet opgelost. Zuidelijke devaluatie-economieën in een geldunie met exporterende Noord-Europese landen is vragen om moeilijkheden. Het ergste van alles is dat basale feiten niet erkend worden en wezenlijke vragen niet gesteld worden. Feit: Spanje is failliet. Vraag: wie gaat dat betalen?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Argentinië slaat wild om zich heen

De ruzie tussen Spanje en Argentinië escaleert, na de aankondiging van de Argentijnse president Cristina Fernández de Kirchner dat zij het Spaanse aandeel in oliemaatschappij YPF gaat nationaliseren, om de olievoorziening in haar land veilig te stellen. Voormalig staatsoliebedrijf YPF werd twintig jaar geleden geprivatiseerd, waarna het meerderheidsaandeel in handen kwam van het Spaanse Repsol. Of Repsol fatsoenlijk gecompenseerd gaat worden, is nog maar de vraag. Kirchners achterban steunt de maatregel: YPF is van ons.

Onlangs liep Kirchner ook al boos weg uit de top van Amerikaanse landen, omdat ze niet genoeg steun kreeg voor haar claim dat de Falkland eilanden bij Argentinië horen (iets waar velen het op zich wel mee eens zijn, maar waar voorlopig toch niks aan te doen valt). Ook hier heeft Kirchner thuis volop support: Malvinas son Argentinas. Met de Verenigde Staten ligt ze ook overhoop: Argentinië verliest bepaalde voorrechten op de Amerikaanse markt.

Al die uithalen naar het buitenland zijn bedoeld om de aandacht af te leiden van binnenlandse problemen, met name een economie de naar beneden spiraalt (voor zover daar betrouwbare cijfers over bestaan, want de statistieken worden gemanipuleerd). De nationalisatie van YPF kan op korte termijn even een impuls geven, maar op de langere termijn is het slecht voor het investeringsklimaat, als buitenlandse bedrijven bang zijn dat hun bezittingen worden afgepakt.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende