De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Fotos am Freitag | Oorlog
Op een dag als vandaag kun je in deze rubriek eigenlijk alleen maar stilstaan bij oorlog en de herinnering daaraan. Een selectie uit de schatkamers van Flickr.

Thanks With Wound, Kevin Dooley, Via Moi, Jayel Aheram, Quod, x-ray delta one, Danny Hammontree, Shavar Ross, Morning Calm News, Pensiero / Stefano Corso
2,3 miljoen mensen maakten oorlog nog mee
DATA - Alle mensen die op dit moment 67 jaar of ouder zijn hebben de Tweede Wereldoorlog nog meegemaakt. In december 2011 waren dat iets meer dan 2,3 miljoen Nederlanders. Zij zijn voor december 1944 geboren.
Velen van hen waren nog kind tijdens de oorlog, ruim 171.000 Nederlanders hebben de Hongerwinter van 1944 als baby doorgemaakt. De tieners van de oorlogsjaren zijn nu tussen de 80 en 90 jaar oud, daarvan zijn er nog bijna 585.000 in leven. Ook zijn er nog ruim 100.000 twintigers uit de oorlogstijd in leven. Zij zijn nu ouder dan 90.
Deze cijfers, afkomstig van het Centraal Bureau voor de Statistiek, zijn een schatting. De groep mensen die tussen december 1944 en mei 1945 geboren is zit er niet bij. Wel zijn eerste generatie allochtonen in de cijfers meegenomen die nog niet allemaal in Nederland woonden ten tijde van de oorlog. Mensen die de afgelopen 67 jaar emigreerden uit ons land zitten niet in deze cijfers.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Kroes: ‘Maak je geen zorgen meer over ACTA’
De nieuwe erfzonde
Er was eens een geschiedenis die geen geschiedenis werd. Ik heb het over de nieuwe erfzonde die antisemitisme heet en de historische gruwel die eraan kleeft.
Laten we bij het begin beginnen.
De oudste wortel van de Europese boom die antisemitisme heet, schiet min of meer met de kruisiging van Jezus Christus, zo’n 2000 jaar geleden, de grond in. Het is een magisch moment, waarop de ene erfzonde ongezien overgaat op de andere, ijverig gevoed door de Katholieke Kerk om aan het christenvolk te laten zien dat wie niet aan Christus gelooft een ellendig lot beschoren is.
Eind 19e eeuw beginnen in Europa nieuwe antisemitische wortels te groeien. De ene heet nationalisme, dat joden uitsluit vanwege hun anders-zijn; de andere is de rassentheorie van enkele pseudowetenschappers die zogenaamd wetenschappelijke wegen zoeken om joden op basis van erfelijke kenmerken tot minderwaardige wezens te degraderen. Voor de Europeanen is dan duidelijk waarom joden eeuwenlang onder erbarmelijke omstandigheden leven: ze zijn inferieur, de rassentheorie zegt het.
Niet lang na het aantreden van Hitler als president van Duitsland in 1933, worden tal van anti-joodse maatregelen genomen. Met de Neurenbergerwetten uit 1935 verliezen ze al hun burgerrechten, Duitsland moet volledig worden ‘ontjood’. En dan schiet een joodse jongen, waarschijnlijk uit woede en wanhoop over het nieuws dat zijn in Duitsland woonachtige familie naar Polen wordt gedeporteerd, een Duitse diplomaat neer. Het gebeurt op klaarlichte dag, 7 november 1938, te Parijs. En vormt de opmaat naar de grootste pogrom uit de wereldgeschiedenis. Naziminister Goebbels verspreidt de leuze dat niet een enkel individu voor de moord op de diplomaat verantwoordelijk is, maar het gehele Jodendom. Twee dagen later breekt in Berlijnse straten de hel los. Joden worden in elkaar geslagen en hun winkels vernield. Hitler laat in een toespraak weten dat het ‘Joodse ras’ in de komende oorlog vernietigd zal worden. Dat gebeurt bijna.
Frietverbod
Hogerhand wil ons echt ontzettend graag tegen onszelf beschermen. Nou ja, tot op zekere hoogte dan. Allerlei twijfelachtige, zwaar gesuikerde en van kleurstoffen en conserveermiddelen voorziene meuk mag gewoon in de supers blijven liggen. Maar tegen het Enge Vet moet de jeugd beschermd worden, desnoods met geweld. De PvdA in Amsterdam gaat daar heel ver in.
Het is allemaal nog maar weer eens een gevolg van die onzalige campagne waar het Voedingscentrum alweer tientallen jaren geleden mee uitpakte: “Let Op Vet”. Ongetwijfeld vond men het in die tijd heel spitsvondig, maar het ontploft nu al jaren in hun gezicht. We weten namelijk inmiddels veel meer over vet, onder meer dat het ene vet het andere niet is. Wat, paradoxaal genoeg, intussen bij ongeveer iedereen bekend is–en toch wordt een opschrift “0% vet” als een verkoopargument van de eerste orde beschouwd.
Laten we het eens hebben over die frietjes die in de nabijheid van scholen niet meer mogen als het aan Van der Laan c.s. ligt. Als ik ze thuis maak, snijd ik allereerst aardappelen in reepjes. Aardappelen zijn, in weerwil van het volkse spraakgebruik, groenten. Knolgroenten om precies te zijn. Ze zijn weliswaar koolhydraatrijk, maar dat zijn andere knolgroenten ook. Ze bevatten daarnaast ook heel veel waardevolle bouwstoffen, al geldt voor de aardappel net als voor elk ander op zichzelf gezond voedingsproduct dat te veel nooit goed is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Het drieletterwoord voor hypocrisie
Al in 1996 sprak Herman van Rompuy ware woorden over de Christendemocratie in het algemeen en het CDA van deze dagen in het bijzonder: de hypocrisie is een Christelijke deugd (uit VN). We zien het terug bij de vleugel die anderhalf jaar geleden, achter de voor macht gevoelige neus aan, richting Wilders glibberde en nu de macht weer in het midden schijnt te liggen, zich bij hem vandaan spoedt met een snelheid die vooral verraad dat ze het verleden achter zich wil laten.
Die andere, aanmerkelijk dunbevolktere vleugel van Aantjes en Hirsch Ballin, vraagt zich ondertussen af of die breuk met de PVV ook nog iets betekent? Wellicht. En anders misschien voor hun eigen positie binnen die partij?
Eerst het woord, in Trouw, aan Henk Bleker: Echt verrast was hij niet […] Ik heb altijd het gevoel gehad dat de onderhandelingen nog op het laatste moment konden knappen […] De PVV is zo onvoorspelbaar. […] Hij wil eigenlijk nog zo min mogelijk over de PVV praten. […] Het is voor mij een gesloten boek. Ik leg het ergens in een hoekje, ik laat het daar liggen, er komt stof op, en het stof blijft erop. Heeft Bleker dan spijt dat hij ooit deze samenwerkingsconstructie is aangegaan? Andere mogelijkheden waren niet geslaagd. Het CDA stond toen voor een enorm dilemma. […] Ik wil er verder geen energie en tijd meer aan besteden. Het gaat mij nu nog maar om één ding; het CDA. Dat is nu het belangrijkste.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.