We moeten eens af van de termen allochtoon-autochtoon, schrijft de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling in een vandaag gepubliceerd advies. Het is inderdaad gek dat we zo lang vast houden aan dit rare onderscheid, want het verbloemt meer dan het verheldert. Tien jaar geleden werd ik na een aantal sollicitatierondes en een assessment aangenomen als leerling journalist bij het Utrechts Nieuwsblad. Ik kwam in een trainee-groepje terecht van academici die van regionale dagbladuitgever Wegener een tweejarige opleiding kregen, in combinatie met een baan. Uiteraard kwam aan het begin van de training de CEO Jan Houwert langs om het nieuwe vlees te keuren. De HR-meneer liep handenwringend door het zaaltje. ,,Meneer Houwert,'' piepte hij van genot, ,,het is ook deze keer gelukt een aantal allochtonen te vinden.'' Blijkbaar had hij het over mij. Blij waren ze er maar mee. En ze kregen ook nog eens een bonus van het Rijk om achterstandsgroepen te helpen of zoiets. Officieel ben ik allochtoon.
Pictures of Tokyo underground (subway, metro, T-bane, tube, U-Bahn) commuters on the way to work.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
DATA - 
Nederlandse ondernemingen hebben sinds 2000 minimaal 345.000 hectare grond aangekocht in onder meer Tanzania, Ethiopië en Costa Rica. Dat vormt bij elkaar een gebied iets groter dan de provincie Friesland.
Ons land is lang niet de enige die dit doet. Rijke landen hebben in toenemende mate behoefte aan uitbreiding van hun landbouw- en bosgronden. Het zuidelijk halfrond is hiervoor de klos. Bij onze investeerders zijn Afrikaanse landen het meest in trek, maar er zijn ook stukken grond aangekocht in Zuid- en Midden-Amerika en Azië. In Maleisië is het grootste stuk buitenlands land in Nederlands bezit te vinden: 62.000 hectare (ongeveer 4x de oppervlakte van de gemeente Amsterdam). Dit blijkt uit de Land Matrix, de online database over grote landaankopen die eind april gelanceerd is.
Er woedt al lang een debat over de zogenaamde ‘land grabs’, het opkopen van land heeft veel invloed op de lokale samenleving. Al die tijd was echter niet geheel duidelijk door wie, wat, waar en wanneer land grabs precies plaatsvinden. Een aantal NGO’s heeft de handen ineen geslagen om dit in kaart te brengen. Op dit moment hebben zij een database met 1006 transacties beschikbaar gemaakt die sinds 2000 plaatsvonden. Dit is ongeveer de helft van de data die ze bezitten, de overige informatie zijn ze nog aan het checken en ze vullen de database gaandeweg aan.
De 11-jarige Andrew Gathae was in januari aan het voetballen in een park in Nairobi. Dat mocht niet. De gemeentelijke politie (zo te lezen een soort stadswacht) wilde blijkbaar een signaal afgeven en besloot de jongen te castreren. Zijn vriendjes brachten hem thuis en zijn moeder kreeg hem nog net op tijd in het ziekenhuis. De burgemeester kondigde een groot onderzoek aan, maar tot op heden is er niets gebeurd. Meer bij het Keniase blog My254.com.
En als er wel recht wordt gesproken, is men niet altijd onder de indruk. Je zou denken dat de veroordeling van Charles Taylor een golf van opluchting en vreugde door Liberia en Sierra Leone zou gaan. Niets blijkt minder waar. De meeste mensen halen hun schouders op, zegt The Economist. Het bijeenschrapen van het dagelijks brood is wel even wat belangrijker dan een verleden dat men zo snel mogelijk wenst af te sluiten. Dat afsluiten kan nog wel even duren. De zaak tegen Taylor lijkt meer vragen op te roepen dan te beantwoorden, constateert Foreign Policy.
Ondertussen lijkt er maar geen einde te komen aan het lijden in de Congo. Onder de radar van de internationale media zijn weer 20.000 mensen op de vlucht geslagen vanwege nieuwe gevechten na de hevige verkiezingsstrijd. De vluchtelingenorganisatie UNHCR maakt zich ook nog eens zorgen over 38.000 ontheemden die ze niet kan bereiken. De laatste golf komt bovenop een grotere exodus uit Oost-Congo van bijna 300.000 mensen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Frankrijk heeft dus na 17 jaar eindelijk weer een linkse president. Nou ja, links? Links van het midden. Een prettig bijverschijnsel daarvan zal zijn dat de strenge Europese bezuinigingsnorm (tekorten mogen de 3% niet overschrijden) van kanttekeningen zal worden voorzien. Goed nieuws als we de economen en Nobelprijswinnaars Paul Krugman en Joseph Stiglitz mogen geloven. Beiden zijn tegen de Europese bezuinigingswoede. Stiglitz noemde in diverse interviews en publicaties streng bezuinigen in tijd van economische crisis ‘een manier om zelfmoord te plegen’. Zoiets drijft de economie namelijk nog veel verder in het slop.
Wat de overwinning van Hollande in de praktijk echt gaat betekenen zullen we nog te zien krijgen. Veel zal afhangen van de keuze van zijn kabinet. Komt de linkse Martine Aubry aan de bak of wordt het een rechtsere keuze?
En intussen is het nog maar de vraag of de Fransen vóór François Hollande of toch meer tégen Nicolas Sarkozy hebben gestemd. De geringe marge, zo’n 52 tegen 48 procent, geeft te denken. Misschien toch in grote mate het laatste. Op een van de blogs van het Franse blad Le Nouvel Observateur schrijft mediadeskundige David Réguer dat het ‘zeven hoofdzonden’ waren die Sarkozy de das omdeden:
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
