Defensieminister Hennis (VVD) heeft de Tweede Kamer "keer op keer" onjuist geïnformeerd over de luchtaanval op de Iraakse stad Hawija in 2015, zo blijkt uit onderzoek van een commissie onder leiding van oud-minister Winnie Sorgdrager. Het zal niemand meer verbazen. Defensie heeft wat openbaarheid betreft een bijzonder slechte reputatie (zie bijvoorbeeld hier, hier, en hier). Dat wordt nu ook bevestigd door hoogleraar staatsrecht Wim Voermans. Hij deed onderzoek naar het onjuist of onvolledig informeren van het parlement. In de jaren 2001 tot 2020 telde hij 69 incidenten. 14 keer was Defensie de 'schuldige'. Een greep uit die incidenten: in 2003 misleidde toenmalig minister Kamp (VVD) de Kamer over een schietincident in Irak. Eimert van Middelkoop (ChristenUnie) hield tussen 2007 en 2010 informatie achter over de kosten van de JSF. En in 2020 bleek dat de voortgang van de politietrainingsmissie in Afghanistan te rooskleurig en positief werden voorgesteld om politiek draagvlak te behouden. De huidige minister van Defensie Ruben Brekelmans belooft beterschap. De vraag is of dat gaat lukken in het huidige politieke en bestuurlijke klimaat. Dit kabinet staat bepaald niet bekend als voorvechter van de openbaarheid van bestuur. Boeren Dat blijkt ook uit de steun die landbouworganisaties van minister Femke Wiersma krijgen in een zaak van journalisten van FTM, NRC en Omroep Gelderland. Zij waren op zoek naar cijfers over aantallen dieren in Nederlandse boerenbedrijven. Boerenorganisaties hebben publicatie ervan tot dusverre weten te voorkomen. Dat deden ze via de rechter, de media en recentelijk ook via hun goede contacten met landbouwminister Wiersma (BBB). Tijdens een rechtszaak op 13 januari trok zij plots een bijna twee jaar oud besluit tot openbaarmaking van gegevens van boeren in. De journalisten werden al twee jaar aan het lijntje gehouden. De overheid hield al die tijd vol die gegevens wel te willen verstrekken, maar vanwege juridische procedures van boeren is dat tot op de dag van vandaag nog niet gebeurd. Op het laatste moment maakte Wiersma een draai met een telefoontje naar haar vertegenwoordiger in de rechtszaal om te vertellen dat ze van mening is veranderd. De BBB minister toonde zich daarmee een werktuig van de branchebelangen, waarbij je je kunt afvragen hoe serieus zij de rechterlijke macht neemt. Uitholling van de Woo ‘Onder de Woo moet milieu-informatie, voor zover het gaat om emissiegegevens, openbaar worden gemaakt,' had Wiersma's voorganger Adema gezegd in antwoord op Kamervragen. Nederland heeft zich daartoe verplicht bij het Verdrag van Aarhus. Op zich is het geen geheim meer waar in Nederland veehouders zitten en welke dieren zij in hun stallen hebben. Het Handelsregister van de Kamer van Koophandel bevat alle gegevens van boerenbedrijven. Maar boerenorganisaties proberen te verhinderen dat journalisten deze gegevens publiceren. Ze vrezen voor de veiligheid van hun leden. ’Het publiceren van deze informatie is volstrekt disproportioneel en vormt een vergaande inbreuk in de levenssfeer van veehouders en hun gezinnen,’ was de reactie op het besluit van Adema. Een mediacampagne volgde. LTO-voorzitter Koopmans: 'De Woo móet op dit punt aangepast worden.’Volgens Caroline van der Plas is het grondrecht op een transparante overheid een bedreiging voor de boer. Volgens haar maakt de Woo boeren ‘vogelvrij’. En ook al blijkt alle ophef over 'intimidatie' van boeren schromelijk overdreven, staatssecretaris Eddie van Marum (BBB) van Binnenlandse Zaken heeft toegezegd dit punt graag mee te nemen bij de evaluatie van de Woo die dit jaar moet plaatsvinden. FTM, een van de indieners van het Woo-verzoek: 'het wettelijk recht op een transparante overheid wordt uitgehold. En dat terwijl we de overheid alleen vroegen transparant te zijn over gegevens die goeddeels allang openbaar zijn.' [overgenomen van Free Flow of Information]
We hebben natuurlijk allemaal wel eens dat knotsgekke nummer Hocus Pocus voorbij zien komen. Vooral de jodelende Thijs van Leer maakt een onvergetelijke indruk.
Je zou bijna vergeten dat Focus nog veel meer materiaal heeft nagelaten, dat de moeite waard is.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
ANALYSE, LONGREAD - door Bram van Gendt
Sinds 2023 probeerde de VVD kiezers aan zich te binden met ferme taal over asielmigratie. De partij liet het kabinet Rutte IV vallen om een verkiezingscampagne te voeren die volledig om dit marginale thema moest draaien (we hebben het over slechts enkele tienduizenden asielmigranten per jaar). Deze roekeloze en machtsbeluste koers heeft de VVD, zoals inmiddels duidelijk is, niets opgeleverd. De PVV zette de toon op dit onderwerp en behaalde een klinkende overwinning met de inhoudsloze leus “De Nederlander op 1”. Hiermee werd gesuggereerd dat oorspronkelijke Nederlandse burgers benadeeld worden door een links-liberale elite, die vooral prioriteit gaf aan linkse hobby’s zoals ‘klimaatgekte’ en het verspillen van geld aan ‘asieltuig’. Vooral dat laatste sentiment sloeg aan bij kiezers, nu asielmigratie hoog op de politieke agenda stond: de uitgeknepen burger die zijn zuurverdiende geld ziet verdwijnen in de zakken van asielzoekers.
Het gevolg was dat de VVD ervoor zorgde dat de PVV van 17 naar 37 zetels steeg. Door deze politieke crisis, mede veroorzaakt door Brekelmans (die in een stuk in EW Magazine de deur voor de PVV op een kier zette) en Yesilgöz, zitten we nu opgescheept met het meest radicale kabinet in de parlementaire historie. De rampzalige gevolgen voor de kwaliteit van het openbaar bestuur zijn al zichtbaar: onder asielminister Marjolein Faber wordt de gehele asielketen de komende jaren ontmanteld, terwijl wekelijks symboolpolitiek wordt opgevoerd. Ik vermoed dat historici haar over enkele decennia zullen aanwijzen als een van de slechtste, zo niet dé slechtste minister ooit. Een andere bewindspersoon die die de twijfelachtige eer kan verdienen, en waarvoor de VVD eveneens verantwoordelijk is, is minister Femke Wiersma. Haar ministerschap is dan ook als volgt samen te vatten: het geld voor boeren om de omslag te maken is verdwenen, en nu wordt er maar wat geïmproviseerd.
ANALYSE - Het kabinet-Schoof is redelijk uniek in de verdeling van portefeuilles. Veel lijkt erop gericht om elkaar tegen te werken, met het oog op een snelle val van het kabinet en een gunstige electorale uitgangspositie. Een analyse van Jasper van der Heide (redacteur-analist bij het Montesquieu Instituut)
De verdeling van de ministersposten is een essentieel onderdeel van de formatie, waar een formatie op kan klappen. Een aantal posten zijn daarbij het meest begeerd, zoals het minister-presidentschap, Financiën en Buitenlandse Zaken. Daarnaast heeft een partij vaak haar ‘kroonjuwelen’. Zo zal D66 doorgaans onderwijs willen en de PvdA Sociale Zaken.
Bij het kabinet-Schoof waren nog twee regels te zien. Allereerst mocht de PVV niet posities krijgen die teveel raken aan de rechtsstaat of het internationaal aanzien. Het meest prominent is het premierschap, dat Wilders aan zich voorbij moest laten gaan. Dit was al het geval bij kabinet-Rutte I, waar geen bewindslieden van de PVV in werden opgenomen.
Ten tweede is te zien dat de PVV, NSC en BBB de portefeuilles kregen waarop zij de door VVD-geleide kabinetten afgelopen jaren onwelwillendheid of incompetentie verweten. Dit valt uit te leggen als het claimen van de kroonjuwelen, immers zijn de partijen vaak issue owner op het thema. Maar wat redelijk uniek is, is de manier waarop de coalitiepartijen ermee omgaan. Zij willen vooral benadrukken dat de ander de problemen óók niet kan oplossen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Ik heb altijd over Johnny Rotten (alias van John Lydon) gedacht als voorman van de Sex Pistols. Een stereotype punkrocker dus.
Wie schetst dus mijn verbazing om te leren dat ‘ie in de jaren tachtig broeierige synthesizermuziek heeft gemaakt? Dit nummer is nog gebruikt in Miami Vice en de science fiction-film ‘Hardware’ (1990).
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
‘This Is Not America’ werd gemaakt voor de spionagefilm The Falcon and the Snowman uit 1985. Het markeerde het begin van de samenwerking tussen David Bowie en de jazzformatie rond Pat Metheny.
Het sterke van de titel is dat je ‘m op tal van manieren kunt uitleggen.
Why couldn’t the LAFD keep its equipment in working order? A lot of people blame budget cuts, but there’s another root issue – increasing prices and metastasizing production delays for these vehicles.
The cost of fire trucks has skyrocketed in recent years––going from around $300 -500,000 for a pumper truck and $750-900,000 for a ladder truck in the mid-2010s, to around $1 million for a pumper truck and $2 million for a ladder truck in the last couple years.
Meanwhile, the time it takes to get a fire truck delivered has grown dramatically, from less than a year before the pandemic to anywhere between 2 and 4.5 years today. (It’s not just trucks, all fire equipment is increasing quickly in price, from air supply packs to maintenance contracts.)
Toen Courtney Hadwin als veertienjarige meedeed aan America’s Got Talent leek ze nog een verlegen meisje. Totdat ze begon te zingen en veranderde in een jonge versie van Janis Joplin.
Inmiddels zes jaar verder laat Hadwin zien dat ze dat kunstje nog altijd beheerst.
Elon Musk heeft via een videoverbinding leden van de radicaalrechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) toegesproken bij het begin van de verkiezingscampagne. De man die bij de inauguratie van Trump de Hitlergroet bracht zei onder meer:
“Ik denk dat er eerlijk gezegd te veel aandacht is voor schuld uit het verleden en dat we dat achter ons moeten laten. Kinderen moeten niet schuldig zijn aan de zonden van hun ouders of zelfs hun overgrootouders.”
Voodoo-infused garageblues van een echte Haitiaanse priesteres, zo presenteert Moonlight Benjamin zichzelf. Of het betoverend is, moet u zelf maar beoordelen, maar het klinkt lang niet slecht.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
