Wanhopige Partido Popular ondermijnt Spaanse democratie

In Spanje blokkeert de rechtse Partido Popular benoemingen van hoge rechters. Het tekent de verrechtsing van de partij, schrijft gastauteur Nick Ottens. De Spaanse oppositie heeft het land in een grote institutionele crisis gestort, volgens linkse media zelfs de grootste sinds de gefaalde legercoup van 1981. Premier Pedro Sánchez spreekt van een ‘ongekende situatie in onze democratie.’ Wat is er aan de hand? Het Constitutionele Hof van Spanje, het best te vergelijken met de Raad van State in Nederland, heeft de Senaat verboden om hervormingen van het hof te debatteren. Premier Sánchez wil het makkelijker maken om hoge rechters te benoemen. Daar is, afhankelijk van het soort rechters, nu een meerderheid van drie vijfde tot driekwart van de zetels in zowel het Congres als de Senaat voor nodig. De linkse Sánchez heeft die meerderheid niet. De rechtse Partido Popular (PP) blokkeert al vier jaar zijn benoemingen. Dat is ongekend. In het verleden had de PP ook niet altijd zo’n grote meerderheid, maar de PSOE, de partij van Sánchez, hield benoemingen van conservatieve rechters niet tegen. Dat de PP zo ver gaat, tekent de verrechtsing van de partij. De christendemocraten voelen de hete adem van Vox in hun nek, een nieuwe partij die in Europa samenwerkt met Forum voor Democratie en in eigen land volhoudt dat de misdaden van Franco door links worden overdreven. De opkomst van Vox heeft weer te maken met de radicalisering van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging. Die riep in 2017 de onafhankelijkheid uit na een referendum dat door het Constitutionele Hof was verboden. De PP, destijds landelijk aan de macht, arresteerde de Catalaanse regio-regering en schortte de autonomie van Catalonië op. Negen politici werden veroordeeld voor opruiing tegen de Spaanse staat. De Catalaanse regio-president, Carles Puigdemont, vluchtte naar het buitenland. Nationalistische Spanjaarden, en dat is de meerderheid van het volk, waren verbolgen. Een deel – 15 procent – stemt op Vox. Toch werkt Sánchez samen met één van de partijen die het referendum uitschreef en Catalonië nog steeds bestuurt. Voor Vox reden om de premier van landverraad te betichten. In een poging de wonden te helen, liet Sánchez vorig jaar de negen Catalaanse gevangenen vrij. Ook heeft hij opruiing uit het strafboek geschrapt. Dat was voor de PP aanleiding om hem een landverrader te noemen. Met de steun van Catalaanse partijen heeft Sánchez tevens de toegang tot abortus vergemakkelijkt, euthanasie gelegaliseerd en rechtsbescherming voor transgenders in het leven geroepen. De PP en Vox kijken met afgrijzen toe hoe separatisten links aan een meerderheid helpen om progressief beleid te voeren. Hun laatste hoop: het Constitutionele Hof. Daar heeft rechts nog wel een meerderheid van zes tegen vijf. Vier van de hoge rechters hebben hun termijn echter uitgezeten en hadden in juli vervangen moeten worden. Dat lukt niet vanwege de blokkade van de PP en Vox. Sánchez overtuigde het Congres, de Spaanse Tweede Kamer, ervan dat een simpele meerderheid volstaat om rechters te benoemen. Nog voor de wijziging in de Senaat kon worden behandeld, stapte de PP naar het Constitutionele Hof en vroeg de rechters om in te grijpen. De progressieve vijf weigerden, maar de zes conservatieve rechters stelden de PP (hun eigen partij) in het gelijk en verboden de Senaat om ook maar over de wetswijziging te praten. Zoiets is nog nooit voorgekomen. De PP beweert dat Sánchez niet de juiste route heeft gevolgd om de benoemingsprocedure aan te passen. De veranderingen zijn als amendement aan hervormingen van het strafrecht toegevoegd en hadden moeten worden ingediend als volwaardig wetsvoorstel. Dat is juridische muggenzifterij. Het is voor heel Spanje duidelijk waar het de PP om te doen is. -- Nick Ottens deed drieënhalf jaar verslag vanuit Barcelona. Hij schrijft voor Atlantic Sentinel.

Door: Foto: SBA73 (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: K@mphuis (cc)

Ongehoord

ANALYSE - Met enige verbazing las ik het bericht dat D66’er Tjeerd de Groot een journalist en cameraman van Ongehoord Nederland tegenover een aantal Tweede Kamer bezoekers voor “fascisten” uitmaakte. Wat niet verbaasde, was dat hij kort daarna zijn woorden introk. In dit land houden we van benoemen, behalve als het over extreemrechts gaat, want zodra je daar spijkers met koppen slaat, lopen ze zielig de uitzending uit, of doen zelfs aangifte, zoals bovengenoemde journalist Jonathan Krispijn vlak na het voorval deed. De slachtofferrol, die kennen ze op rechts wel.

Ja mensen, het echte slachtoffer is hier Krispijn en op Twitter liet hij weten dat de kwalificatie door De Groot hem echt pijn deed, want zijn “Joodse voorouders zijn slachtoffer geworden van echt fascisme”. Samen met zakelijk directeur van Ongehoord, Reinette Klever, deed hij aangifte. Het mooie van een aangifte is dat daar één en ander onder de loep genomen wordt, en ik dacht, laten we De Groot even helpen.

Het begin van Ongehoord Nederland

Ergens in 2019 kwamen 4 initiatiefnemers met het idee een omroep op te richten. Onder hen waren Joost Niemöller en Arnold Karskens. Beiden hebben journalistieke ervaring maar komen al jaren niet meer aan de bak in het reguliere circuit. De 2 anderen zijn ex VVD’er Ybeltje Berckmoes-Duindam en de PVV liefhebbende acteur en schrijver Haye van der Heijden.

Foto: Linda Trimm (cc)

Waterschapsdemocratie? Een goed idee!

ANALYSE - van Hans Vollaard en Harmen Binnema, eerder verschenen bij Stuk Rood Vlees.

De verkiezingen van waterschappen zijn in potentie het grootste democratisch feestje in Nederland. Aan geen enkele verkiezing mogen zoveel mensen meedoen. Waterschappen krijgen echter regelmatig kritiek op hun democratische gehalte, omdat een deel van het algemeen bestuur van waterschappen wordt benoemd door belangenorganisaties. Bovendien is de vraag of kiezers en gekozenen wel verstand hebben van waterkwesties. Zouden taken als bescherming tegen het water en schoon water niet beter in handen zijn van experts? Het eerste onderzoek ooit naar de democratische kwaliteit van waterschappen laat evenwel de meerwaarde van democratie zien voor waterschappen, ook al is er nog flink wat werk te verrichten om van waterschappen een levende democratie te maken.

Waterschappen zijn, op basis van huidige opvattingen over democratie, het jongste democratische orgaan van Nederland. Pas vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw hebben alle inwoners immers kiesrecht gekregen in het waterschapsbestuur. Dat is een stuk later dan in het nationaal, provinciaal en lokaal bestuur (1919) en de Europese Unie (1979). Maar nu mogen bij geen andere verkiezing zoveel inwoners stemmen als bij waterschappen. Bij Tweede Kamerverkiezingen en provinciale verkiezingen zijn immers alleen mensen met de Nederlandse nationaliteit kiesgerechtigd. Bij gemeenteraadsverkiezingen mogen daarnaast ook EU-burgers stemmen, net als niet-Nederlandse inwoners die minstens vijf jaar onafgebroken legaal in Nederland verblijven. Bij waterschapsverkiezingen geldt die verblijfseis van vijf jaar voor niet-Nederlanders niet, waardoor in maart 2023 zo’n 14 miljoen inwoners mogen stemmen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Closing Time | Monument

Monument is een liedje van de Kewi’s uit 1983. De Kewi’s waren Kees Maas en Willem Wisselink, (KeWi) en het internet laat niet zo veel los over dit aantrekkelijke orgel- en synth-popliedje met bijzondere tekst, en geestig ook nog. En hier is nog meer Kewi’s

 

Ik heb nog nooit een monument gemaakt
Ik heb dat alleen bedacht voor jou
Met veertig zuilen en een oprijlaan
En in het midden een fontein
Mooi, mooi monument
Meisjelief, ik bouw een monument voor jou, o ja
Een monument der liefde
Ik ben er pas mee begonnen, ja
Kijk niet op als het nog even duurt
Het is niet leuk als je me nu verlaat
Nee, een verstandig meisje doet dat niet
Dit monument dat is voor jou
Mooi mooi monument
Mooi mooi monument
Mooi mooi monument

Foto: De Nieuwe Wereld, foto Bram Hendrickx, via Wikimedia Commons.

2023 een nieuwjaar?

2022 was een jaar dat van zich deed spreken. Vanaf 24 februari zette het de wereld op z’n kop en dat hield niet meer op. Een oorlog die een pandemie naar de achtergrond dreef. En zo zou 2022 zomaar ook 2023 kunnen gaan beheersen, of krijgt het bestaan enige lichtheid terug?

De redactie wenst u in ieder geval een goed en mooi nieuw jaar toe. Net als bij het vorige nieuwe jaar richten een aantal van onze redacteurs zich persoonlijk tot u. Ieder op z’n eigen manier. Met een terugblik op 2022, met een wens voor 2023, met een tip voor een artikel dat het teruglezen waard is, of een serie die nog niet het publiek heeft gekregen dat het verdient.

-o-o-o-
János Betkó: “Erger dan dit kan het echt niet meer worden”. Zodra iemand deze gevleugelde woorden uitspreekt op tv, wéét je gewoon dat het altijd erger kan. In het echt werkt het trouwens ook zo: bij menig kater-uit-de-hel dacht ik, toen ik nog jong en naïef was, dat het echt niet erger zou kunnen, en dat nog wat gif in het lijf misschien louterend zou werken (nope it doesn’t). Hoeveel mensen zullen eind 2020 (de tering), 2021 en nu weer gedacht hebben “erger dan dit…”. Nee, ik ga ‘em niet eens afmaken deze keer.

Foto: Maria Willems (cc)

That Funny Little Store

COLUMN - Vivienne Westwood overleden, 81 jaar.

In 2016 bezochten M&M Londen. Beetje de stad verkennen, lopen over het Beatles zebrapad en the Tower Bridge, en we bezochten ook The Tate Modern, waar ik me halverwege het bezoek afvroeg waarom het eigenlijk The Tate Modern heette, want eigenlijk had ik het allemaal al eerder gezien. Misschien was Londen niet meer zo hip and happening meer als in de sixties en de seventies, toen Pop en Punk daar de toon aangaven.

En we gingen ook nog even, op bescheiden schaal, shoppen. Bij mij bestond dat uit een bezoek aan een boekwinkel om daar de Engelse vertaling van De Avonden van Gerard Reve aan te schaffen, net uit. Tot mijn verrassing kende de verkoper het boek.

Voor M. bezochten we Camden Market, dat gezellige allegaartje van punk, gothic, emo en metalmode, voor wat kleurrijke panty’s (keuze genoeg) en een knalgele jas. Allemaal alleszins betaalbaar.

Maar. Er stond nog een adres op M.’s to visit list: het modehuis van culticoon Vivienne Westwood. Nee, gewoon dat je het gezien hebt. Dat je weet wat er hangt. Er hoeft niet gelijk iets aangeschaft te worden, gewoon, kijken, is bijzonder toch? Sex Pistols, Malcom McLaren, Johnny Rotten, gescheurde kleding, veiligheidsspelden, zij is wel beeldbepalend geweest  – kom op, het is geschiedenis.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Closing Time | Zwei Mann Orchester

Een beetje meer hedendaags klassiek in Closing Time” staat op mijn lijstje wensen voor het nieuwe jaar. We zullen zien of een goed begin het halve werk zal zijn.

We trappen af met ‘Zwei-Mann-Orchester’, bedacht door componist Mauricio Kagel (1931 – 2008).

Het originele werk ging in 1973 in première bij het Donaueschingen Festival en is sindsdien talloze malen elders uitgevoerd.

Is het een muziekstuk? Of een installatie? Een project wellicht? In ieder geval: de 200 pagina’s tellende partituuur schrijft voornamelijk voor dat er meer dan 200 instrumenten nodig zijn en twee musici die de verzameling bespelen. Het werk heet dan ook ‘Tweemans orkest voor twee eenmansorkesten’.

Foto: bron: livius.org

Plato (11): De liefde van Sokrates

ACHTERGROND - Dit is de elfde aflevering van een reeks over de Atheense filosoof Plato, die veel mensen vooral kennen om zijn zogenoemde ideeënleer, om de Platonische liefde en om zijn ideale filosofenstaat. Dat is echter wat misleidend. Plato’s filosofie is breder en gaat dieper.

Plato is bekend geworden door de uitdrukking ‘een platonische relatie’ – een liefdesrelatie zonder seks. Maar die uitdrukking is nogal misleidend. In het boek ‘Symposion’, dat handelt over de liefde, bepleit Plato helemaal niet dat de mens zich zou moeten afkeren van de fysieke liefde.

Griekse liefde

In de tijd van Plato waren partners nooit gelijk aan elkaar: ongelijkheid in de liefde was de norm. Mannen waren niet alleen fysiek sterker dan hun vrouwen, maar ook ouder: zij trouwden op latere leeftijd. Vrouwen golden als vanzelfsprekend als ondergeschikt. In de hele Oudheid gold voor vrouwen monogamie als ideaal, terwijl dat voor mannen juist niet zo was. De man werd verondersteld een jager te zijn.

Verder was het in Griekenland normaal dat oudere mannen niet alleen op vrouwen, maar ook op jonge jongens jaagden, en zich aan hen verbonden door een deel van hun opvoeding op zich te nemen. Deze liefde werd vaak als ‘puurder’ gezien dan de liefde tussen man en vrouw, omdat ze niet gericht was op de noodzakelijke voortplanting.

Closing Time | Cornelis Vreeswijk

De Nederlands-Zweedse troubadour Cornelis Vreeswijk, bekend van vrolijke liedjes als “De nozem en de non”, zag het niet bepaald zonnig in.

Bent u vooruitstrevend?
Ha, daar blijf ik bijna in.
Een merkwaardig soort illusie:
naar de afgrond coûte que coûte.
En misschien wordt het morgen beter,
maar het wordt toch nooit goed.

Wie zal zeggen wat het nieuwe jaar gaat brengen? In elk geval wenst Sargasso u het allerbeste toe: het ongelijk van Cornelis Vreeswijk.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende