Voorpagina

Zoekresultaten voor

'Klimaatsceptici'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Klimaatsceptici misinformeren over wetenschappelijke ijsberenwereld

, door

hondijsbeerIn de periferie van het internet gaan er berichten rond die claimen dat de IUCN Polar Bear Specialist Group (PBSG) een wetenschapper zou hebben uitgesloten omdat ‘hij niet gelooft in klimaatverandering’. Klinkklare quatsch zo blijkt uit navraag bij de direct betrokkene.

Dr Mitchell Taylor zou de gebeten poolhond zijn, ondanks zijn dertig jaar ervaring met onderzoek naar ijsberen mocht hij niet naar de bijeenkomst van de PBSG in Kopenhagen. Het ‘nieuws’ werd de wereld ingeslingerd door Daily Telegraph columnist Christopher Booker: een man die claimt dat asbest even ongevaarlijk is als talkpoeder, stelt dat BSE geen Creutzfeldt–Jakob veroorzaakt, verkondigt dat meeroken volledig onschadelijk is, regelmatig Intelligent Design verdedigt én niet gelooft in man-made global warming. ‘Polar bear expert barred by global warmists’ was de ronkende titel van zijn column drie weken terug. Onze nationale klimaatscepticus Hans Labohm stookte het vuurtje gisteren nog eens verder op: “Hij [Dr Mitchell Taylor] is geen lid van de broeikaskerk…”.. enzovoorts…

Maar dan nu de feiten.

Wetenschapsblogger Tim Lambert mailde gewoon even met de voorzitter van de PBSG: Dr Andy Derocher. Hij legt uit dat het artikel van Booker bol staat van valse informatie en zodoende misleidend is. De PBSG is een groep van onafhankelijke wetenschappers die zich bezighoudt met onderzoek naar ijsberen met als doel het inventariseren van de populatie status en die informatie wordt weer verwerkt in de IUCN Rode lijst van bedreigde diersoorten. De richtlijnen van de groep -die zijn opgesteld toen Taylor er nog wel deel van uitmaakte- stellen dat alleen actieve wetenschappers lid mogen zijn. Dr Mitchell Taylor is sinds 2008 niet meer actief en werd daarom binnen de PBSG vervangen door Dr. Lily Peacock. De Canadese overheid besloot niet tot herbenoeming van Taylor omdat dit niet strookt met de richtlijnen van PBSG. De claim dat ‘de huidige voorzitter een oud-student zou zijn van Taylor die hem nu een loer draait’ blijkt totale onzin. Derocher verklaart dat Taylor in geen enkele situatie zijn supervisor is geweest. Verder meldt Derocher dat de vorige voorzitter die afzwaaide in 2008 nu ook niet aanwezig was op de bijeenkomst in Kopenhagen, zo zijn de regels immers.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

KRO diep in klimaatsceptici zwendel

, door

Heibel bij de Katholieke Radio Omroep. Vanavond zendt deze omroep de documentaire “The Great Global Warming Swindle” uit. Een zeer omstreden documentaire die de invloed van de mens op het klimaat bagatelliseert. Vorige week kondigde KRO-directeur Ton Verlind de uitzending al aan op zijn weblog. Verlind spreekt van “gerenommeerde wetenschappers” die aan het woord komen en die wijzen op het feit dat de huidige opwarming gevolg is van verhoogde zonneactiviteit. Donderdag 12 juli (20.25-21.45 uur, Ned. 3)

Carl Wunsch, professor of physical oceanography at MIT, said the film, The Great Global Warming Swindle, was ‘grossly distorted’ and ‘as close to pure propaganda as anything since World War Two’ (Guardian).

Gisteren plaatste Verlind enkele reacties die hij binnenkreeg op zijn weblog. Uiteraard kwamen er dreigementen van mensen die hun abonnement op de Boer-Zoekt-Vrouw-omroep zullen opzeggen als ze deze huichelachtige documentaire durft uit te zenden. Een senior-docent Meteorologie van de Universiteit Utrecht verzucht “Is het werkelijk allemaal te doen om controverse? Wat een armoedige insteek. En wat een gemiste kans”. Maar er zijn ook steunbetuigingen van mensen die in Labohm, Roosendaal en Richel grote denkers zien.

Of KRO’s Reporter de documentaire zal voorzien van redactioneel commentaar is nog onduidelijk. Wel zegt de omroep die ooit Giel Beelen de laan uit stuurde omdat hij “Mein Kampf een indrukwekkend boek” noemde op haar website dat ze graag een tegengeluid wilde laten horen. Hier op Sargasso staan de kritieken op the Great Swindle nog even op een rij:

Foto: Bron: Livius.org

Skepsis (3): Sextus Empiricus

, door

Tijdens het Hellenisme kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme, de Cyreense School, het Epicurisme en de Stoa. Een andere nieuwkomer was de Skepsis.

Met hun oefening in het niet-oordelen lijken de sceptici op het boeddhisme, dat in de hellenistische wereld niet onbekend was. In een eerder blogje zagen we Boeddha al voorbijkomen bij Hegesias, met zijn onthechting van het leven. Met het opschorten van al het oordelen komen de sceptici wellicht nog dichter in de buurt van de centrale leer van het boeddhisme.

Sextus Empiricus

Skeptici bleven de filosofen tot in de Laat-Romeinse tijd uitdagen met hun grondige vragen. Een denker die we voor de volledigheid  noemen, is de arts Sextus Empiricus.

Hij sloot zich aan bij de radicale Skepsis van Pyrrhon waarin zelfs het vermoeden dat er geen zekerheid kan bestaan geen zekerheid genoemd mag worden. Afgezien van het feit dat hij de sceptische methode wist toe te passen op de geneeskunde, waarmee hij zichzelf een onbevooroordeelde kijk oplegde, heeft hij met zijn geschriften enorm bijgedragen aan het feit dat we überhaupt nog veel over de sceptici weten.

Sceptici nu

Foto: © Sargasso logo Quack?!

Quack?! Evangeliseren voor wetenschappers

, door

ESSAY - Wetenschappers gaan onderling, als het goed is, methodisch, kritisch en rationeel te werk. Daaraan ontlenen ze vaak de gedachte dat de buitenwacht hun resultaten vanzelfsprekend zouden moeten accepteren. Dus is de communicatie gericht op de presentatie van feiten in plaats van emoties. Dat is geen kracht, maar een zwakte.

In de techno-optimistische decennia na de Tweede Wereldoorlog werden wetenschappers wel eens neergezet als de hogepriesters van het nieuwe tijdperk. Het was een mooie metafoor, die inmiddels meer werkelijkheid is geworden dan men zich realiseert, niet zozeer doordat wetenschappers een prominentere rol in de samenleving hebben gekregen, als wel door het wegkruimelen van de religieuze concurrentie.

Wat de wetenschap zich nauwelijks realiseert is dat ze steeds meer daadwerkelijk trekken van een religie heeft gekregen. Dat heeft wél te maken met ontwikkelingen in de wetenschapspraktijk zelf. Albert Einstein was zo’n beetje de laatste representant van de klassieke wetenschapper, de (doorgaans) man die in zijn eentje experimenteerde en/of met een theorie kwam. Sindsdien is vanuit de astronomie en deeltjesfysica een complex wetenschapsmodel uitgerold waarin resultaten groepsinspanningen zijn, gecontroleerd in een internationaal web van peer reviews. Anders gezegd: het wetenschappelijke proces is zo ingewikkeld dat ook wetenschappers zelf soms moeite hebben om bij te blijven. De specialisaties raken steeds verder verkokerd.

Vorige Volgende