--wat hieraan vooraf ging-- 19 juli 2023 Het zal de oplettende lezer zijn opgevallen dat ik de laatste paar dagen ben stil gevallen. Da’s omdat ik ziek ben. Maagproblemen. Ik zal je de details besparen, maar leuk is anders. Morgen moet ik naar het AMC voor een echo, en dan komt er hopelijk een diagnose en een oplossing – enfin, we gaan het zien. [caption id="attachment_345497" align="alignleft" width="150"] Bron: Pixabay.com[/caption] Geluk bij een ongeluk: het zijn aanvallen. Die zijn hevig en kunnen lang duren, maar als het voorbij is… Als de aanval voorbij is, ben ik een springend hert, ja ik voel nog wel pijn maar vager – ik slik natuurlijk tig pillen tegen pijn en misselijkheid – helpt niet altijd. Net het laatste pilletje tegen misselijkheid genomen. Doet niet veel. Ik zit niet te creperen, maar echt lekker voelt mijn maag ook niet. Ik maak nog maar een kop thee, dan trekt het wel weg zometeen. En anders kieper ik er nog een paracetamol in. Ik ben wel een beetje nerveus voor morgen, voor het ziekenhuis. Mijn lieve vriend René zal me om half acht thuis ophalen en met de auto naar het AMC brengen – “locatie radiologie G1-257 Echo/Vaatcentrum route 79” staat in het bericht op mijn telefoon. Ik heb gebeld, want ik moet legitimatie meenemen, maar ik ben mijn paspoort kwijt – geen idee waar ik dat kreng heb opgeborgen, ik weet alleen dat het in een paars doorzichtig zakje zit waar ook mijn Covid-inenting-boekje bij zit. Ik had dat altijd bij me, maar ik ben de laatste tijd een paar keer van dagelijkse tas gewisseld en…kweenie! Ik heb op de logische plekken gezocht, maar noppes. Gelukkig heb ik hem wel digitaal. Dus daarom belde ik, of dit een probleem is. De medewerker had het over een dagpas en dat het wel goed zou komen, ik snapte er niks van, maar het advies is om een half uur voor de echo-afspraak bij de patiëntenregistratie te melden. Ik ben al geregistreerd bij het AMC, dus dat zal wel goed komen. [caption id="attachment_346077" align="alignright" width="256"] Bron: eigen foto's[/caption] Maar dat springend hert is toch wel een prettige bijkomstigheid. Ik moet wel oppassen dat ik mezelf niet voorbij loop en pauzes inlassen. Maar mijn tuin begint op te knappen. Ik doe allerlei klusjes; ramen lappen, kussenhoezen van de tuinmeubelen wassen, ik heb al mijn foto’s (die van voor het digitale tijdperk) uit een stoffige doos gehaald en in een plastic, luchtdichte bak in de schuur gezet. A few trips down memory Lane, poeh….er zaten ook nog dagboeken bij, nou…ik schrijf ze al mijn hele leven maar teruglezen is…lastig… Ik ben weer bezig om dingen op Vinted te verkopen, zowel kleding als mijn handgemaakte sieraden, dus daar moet je foto’s van maken en bewerken en een omschrijving maken en alles bijhouden in een spreadsheet en verdomd ik verkoop als een malle! Levert niet veel op hoor, zeker de sieraden verkoop ik ver onder de werkelijke waarde (zeker als je de tijd die ik eraan heb besteed meetelt). En ik geef ook bij elke zending een klein cadeautje, maak een feestje van het pakketje. Want dat vind ik leuk. It’s a hobby…. Anyway, ik haal echt álles uit de momenten dat ik me goed voel. Gister zag ik dat The Last Leg weer begonnen is. De eerste aflevering deed me zowat huilen van het lachen, van begin tot eind – je moet wel een beetje weten wat er in het VK speelt en je Engels moet op niveau zijn, maar zelfs als je niet alles snapt ga je dit leuk vinden: https://www.youtube.com/watch?v=AG1iGVwg4MY&ab_channel=Alistair
Begrijpen doe ik nog steeds weinig van dit liedje, maar deze verstilde versie valt in ieder geval niet te versmaden. Houdt deze Jennah Bell in de gaten, die gaat het nog ver schoppen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tijdens het Hellenisme kregen de Academie van Plato en de Peripatetische school van Aristoteles gezelschap van nieuwe filosofische stromingen, zoals het Cynisme. In deze vijfdelige reeks: de hedonisten.
In Epikouros’ tuin waren ook slaven en vrouwen welkom, wat in die tijd niet vanzelfsprekend was. Voor Epikouros was ieder mens echter in potentie gelijk aan ieder ander. Dat maakte hem nog niet tot politiek activist. Hij raadde de mensen aan een teruggetrokken en onmaatschappelijk leven te leiden. Wie ongelukkig wil worden, die moet vooral carrière maken. Dat leidt immers alleen maar tot botsingen en complicaties. Een carrière leidt nooit tot verzadiging.
Het meest maatschappelijke onderdeel van Epikouros’ filosofie was wellicht zijn omschrijving van het recht. Natuurlijk recht is volgens hem een afspraak die gericht is op wederkerig nut. De kern van die afspraak is dat men elkaar niet benadeelt. Dit recht is beperkt tot rationele en redelijke wezens. Voor wezens die niet bereid of in staat zijn verdragen te sluiten, bestaat er volgens Epikouros geen recht. Dierenrechten kunnen volgens deze filosofie dus niet bestaan. Om rechten te hebben moet men menselijke hersens bezitten.
Misdaad is volgens Epikouros voor een wijs man of vrouw nooit een aantrekkelijke optie. Wie van de misdaad leeft, moet immers constant op zijn hoede zijn, en dat is allemaal maar ongemakkelijk.
Stel je voor: na de enorme nederlaag voor de regeringspartijen bij de provinciale statenverkiezingen besloot Rutte in een ‘epifaan’ moment zijn regering te ontbinden. Hij vond dat hij de kiezers een nieuw mandaat moest vragen. Was dat in ons land mogelijk geweest? In Spanje leden de regeringspartijen in mei grote verliezen bij de regionale verkiezingen. Daarop besloot premier Pedro Sanchez van de sociaaldemocratische PSOE nieuwe verkiezingen uit te schrijven. Hij hoopt a.s. zondag op hernieuwde steun voor zijn linkse regering. Maar dat is allerminst zeker. In de polls gaan de conservatieven van de Partido Popular (PP) aan kop. De kans wordt groot geacht dat de PP samen met de extreemrechtse partij Vox een nieuwe zeer conservatieve regering gaat vormen. Heeft Sanchez verkeerd gegokt?
In Spanje is de politiek strikt verdeeld in links en rechts. Grote coalities bestaan er tot nu toe niet. Het politieke landschap is sinds kort wel enigszins veranderd. De gematigd rechtse partij Cuidadanos doet niet mee met deze verkiezingen, een voordeel voor de PP. Vox is de afgelopen tijd flink gegroeid. De PP werkt op regionaal niveau wel met Vox samen, maar hoopt zondag genoeg stemmen te halen om alleen te kunnen regeren. Vox blijft voor een deel van de centrum-rechtse kiezers een brug te ver. Aan de linkerkant wordt de sterk verzwakte junior-regeringspartner Podemos vervangen door het nieuwe platform Sumar van de minister van Arbeid Yolande Diaz. Volgens haar gaat het zondag om een keuze tussen twee coalities: “De coalitie van rechten, vrijheid en vooruitgang – een coalitie van ons en de socialistische partij – en de coalitie van haat, die de rechten van vrouwen en LHBT’s verwerpt, en die bedrijven tegen werknemers opstelt.” Wat Diaz mee heeft is een de inhaalslag die het land de afgelopen jaren gemaakt heeft inzake vrouwen- en homorechten. Maar een voortzetting van de linkse coalitie lijkt nu toch moeilijk en is waarschijnlijk alleen mogelijk met steun van regionale partijen die weinig op hebben met de centralistische PP. De gok van Sanchez is waarschijnlijk dat de gedoodverfde winnaar PP stemmen tekort komt om alleen te regeren, dat het met Vox niet lukt en dat hij met zijn sociale beleid nog voldoende kiezers heeft kunnen overhalen om zijn minderheidsregering met eventuele gedoogsteun van regionale partijen voort te zetten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Carla Torgerson en singer-songwriter Chris Eckman vormden de kern van rockband The Walkabouts. Soms deden ze met hun tweeën muzikale projecten ernaast on de de naam Carla & Chris
In het kader van Zonnige Zomerse vergeZichten over mooie nieuwe progressieve idealen hier de aftrap met een pleidooi voor radicale transparantie van alles wat overheid en politiek is.
Een goed werkende democratie is van de bevolking. De bevolking kiest de vertegenwoordigers daarin, en heeft daarmee een belang om te weten waar die vertegenwoordigers voor staan en hoe ze tot hun besluiten komen. En de gehele overheid plus alle politieke organen zijn uitvoeringsorganen in dienst van de bevolking.
Daarmee is ook alle informatie daarover van de bevolking.
Maak de vergelijking met een willekeurige organisatie of bedrijf. Komt het ooit voor dat de directeur of CEO buitengesloten wordt van informatie binnen de eigen organisatie? Nee, natuurlijk niet! Zie de bevolking als gezamenlijke CEO. Immers, als de bevolking niet de baas is, wie dan wel? En is het dan nog een democratie?
Om dus als bevolking goed te kunnen beoordelen of alles gaat zoals het wil, moet alle informatie ten alle tijde direct beschikbaar zijn voor iedereen. Radicale transparantie dus. Alle notities, agenda’s, rapporten, gespreksverslagen, sms’jes, appjes, etc… in functie opgesteld, gaan direct een openbaar register in.
Ontwerp het werk van de overheid en de politieke organen zo dat dit mogelijk wordt.
Dit is niet alleen een heel natuurlijk uitgangspunt voor een echte democratie, het is ook de beste waarborg tegen misbruik van macht. Macht van spelers binnen de overheid of politiek, maar ook de macht van grote organisaties die met veel geld invloed kunnen uitoefenen buiten het zicht van de bevolking.
RECENSIE - Mama las Marx: een pakkende titel, zeker als je – zoals ik – door Marx bent gevormd tijdens je studiejaren 1970. Marxisme was een cruciaal gedachtengoed waarmee ik en anderen in mijn naaste omgeving ons sociaal en politiek engagement konden onderbouwen. Soms in combinatie met het lidmaatschap van de Communistische Partij Nederland. Nog voor de val van ‘de muur’, het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en de teloorgang van de wereldomvattende communistische beweging, begon de bezinning op het geïnstitutionaliseerde Marxisme, schrijft Barbara Henkes.
De vraag of en hoe marxisme en feminisme op elkaar aansloten stond bijvoorbeeld centraal in de Nederlandse Socialisties-feministiese Teksten (Uitgeverij SUN) en tijdens de Communist University in Londen in 1980, terwijl studenten en docenten aan het befaamde Centre for Contemporary Cultural Studies (CCCS) in Birmingham zich bezonnen op hoe ‘het culturele’ beter geïntegreerd kon worden in het Marxistische denken. Sinds 1990 verdween het Marxistisch gedachtengoed op de achtergrond, al lijkt er sprake van een zekere herwaardering in het huidige, neoliberale tijdsgewricht.
Maar het gaat de auteur van dit boek niet zozeer om het marxistisch gedachtengoed of om een herwaardering van het communisme. Elke Weesje wil daarentegen aandacht schenken aan de ervaringen van degenen die, geboren tussen 1937-1952, opgroeiden in een communistisch nest in de slagschaduw van de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog. De auteur maakt duidelijk in welke emotionele achtbaan communisten en hun naasten gevangen zaten, nadat ze eerst hun vervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden overleefd, zich daarna vanwege hun consequent verzet mochten verheugen in grote populariteit, die echter binnen drie jaar omsloeg in afkeer en verdachtmakingen onder invloed van de Koude Oorlog. Met de Russische inval in Hongarije in 1956 als tragisch dieptepunt. Tijdens haar stage bij het IISG, begeleid door Margreet Schrevel, kwam Weesjes in contact met de geschiedenis van het Nederlandse communisme en sprak met kinderen die grotendeels na de tweede wereldoorlog opgroeiden in een communistisch gezin. Zij raakte gefascineerd door deze tweede generatie, die een weg zocht tussen de loyaliteit en bewondering voor hun emotioneel verwonde communistische ouders, en de afweer en vijandschap vanuit de samenleving tegenover hun ouders die ook op de kinderen afstraalde.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Countryzanger Jason Aldean heeft zichzelf met bovenstaand nummer het mikpunt van een sociocultureel relletje gemaakt. ‘Try that in a small town’ verwoordt namelijk precies wat veel conservatieve Amerikanen denken over de rellen en plunderingen die nogal eens gepaard gaan met demonstraties tegen politiegeweld.
Probeer dat eens in een klein stadje
Kijk hoe ver je komt op straat
Hier zorgen we voor de onzen
Ga die streep over en het duurt niet lang
voor je erachter komt, ik raad aan dat je ’t laat
Probeert dat in een klein stadje
Jesse Klaver wil zelf geen fractievoorzitter worden, want hij wil ‘plaatsmaken voor een nieuw gezicht’. Ik vraag me af of hij zich daarbij Frans Timmermans had voorgesteld.
Het lijkt er daarmee op dat juist de nieuwe combinatie op links met een PvdA-oudgediende aan de startstreep van de verkiezingscampagne zal verschijnen, waar veel van de andere partijen kiezen voor ‘nieuw elan’ (kuch). Aan de andere kant kan GroenLinks zich met de ‘Green Deal’-eurocommissaris bijna geen groenere kandidaat wensen. Kan Timmermans op het nationale podium het kunstje herhalen dat hij deed tijdens de vorige Europese verkiezingen, toen hij ruim 18% van de stemmen binnen haalde?
Nu we hebben gehoord hoe AnnenMayKantereit een cover aanpakt, willen we natuurlijk ook wel weten hoe ze in het Duits klinken.
Ik zou denken dat dit muziek is waar de ouders van deze jongeren nog wel eens dansje op kunnen maken. Maar je hoort mij niet klagen.