De Duitse bondskanselier Olaf Scholz verscheen deze week in de Bondsdag met een ooglapje en beschadigd gezicht ten gevolge van een val tijdens het joggen. 'Ik kijk uit naar de memes' zei hij. Het beeld past goed bij alle verhalen over de moeizame verhoudingen binnen zijn coalitie van sociaaldemocraten, groenen en liberalen halverwege de rit. Scholz heeft het niet makkelijk als scheidsrechter tussen zijn groene en liberale ministers. Het ene conflict volgt op het andere. Maar Scholz blijft positief gestemd. Na de 'heidagen' van zijn kabinet op een kasteel bij Berlijn, vorige week, wees hij op de behaalde resultaten zoals het voordelige treinkaartje voor regionaal vervoer en de snelle installatie van LPG-terminals na het wegvallen van Russisch aardgas. Bij de begrotingsbehandeling presenteerde hij woensdag zijn Pakt für Deutschland, een plan om de bureaucratie te verminderen en urgente projecten zoals de woningbouw te kunnen versnellen. Scholz vindt het de hoogste tijd om Duitsland wendbaarder en moderner te maken en bureaucratie te bestrijden. Het idee is dat de verschillende overheidsorganisaties beter op elkaar afgestemd worden en sneller gaan werken. Wetgeving rond ruimtelijke ordening moet vereenvoudigd worden. Ook wil hij meer digitaliseren. Bouwvergunningen moeten online aangevraagd kunnen worden. “Burgers zijn deze stilstand beu. En dat ben ik ook,” zei Scholz. Opvallend was zijn uitval naar de AfD: “De grote meerderheid van burgers weet dat het zelfverklaarde ‘alternatief’ in feite een sloopploeg is - een sloopploeg voor ons land.” Onvrede over immigratie De coalitie, maar ook de christendemocratische oppositie, heeft nog geen goed antwoord gevonden op de gestegen populariteit van de rechtse Alternative für Deutschland. De partij is in de peilingen groter dan de SPD. In de oostelijke deelstaten stijgen de cijfers tot boven eenderde. De vrees voor invloed van extreem-rechts is groot. Inlichtingendiensten houden de partij in het vizier. Maar de AfD profiteert van het afnemend vertrouwen van burgers in de overheid. Het gevaar, schrijft Springer directeur Mathias Döpfner, zit er in dat 'de partij zich met wrok en angst voedt, woede, haat en afgunst exploiteert en samenzweringstheorieën stimuleert niet alleen om de top aan te vallen, maar ook buitenlanders, Joden, de LGTBQ+-gemeenschap of zo ongeveer iedereen die als anders kan worden beschouwd.' Pogingen om potentiële AfD-stemmers er van te overtuigen dat zij nieuwe nazi's binnenhalen zijn tot nu toe mislukt. Het wordt tijd om hun ongenoegen eindelijk eens serieus te nemen, schrijft Döpfner. Het grootste probleem is het immigratiebeleid. Duitsland heeft immigranten nodig, maar op de eerste plaats mensen die iets voor de economie van het land kunnen betekenen. Asielzoekers uit oorlogsgebieden moeten worden opgevangen. Maar de opvang moet volgens hem anders. Zet mensen meteen aan het werk, adviseert hij, leer ze de taal en de lokale waarden en normen - en wie niet wil moet zo snel mogelijk worden uitgezet 'Het huidige immigratiebeleid van Duitsland is disfunctioneel. De meeste politici en journalisten zijn zich hiervan volledig bewust, maar ze zullen het gewoon niet hardop zeggen. En het enige wat dit doet is de AfD versterken, evenals andere groepen links en rechts die geen echt respect voor de democratie hebben.' Döpfner raakt een gevoelige snaar met dit laatste punt. Het publieke debat in Duitsland is nog steeds uiterst voorzichtig, en angstig politiek correct. Wie daar niet in mee gaat voelt zich al snel buitengesloten. Dat voedt extreemrechtse groepen op het internet waarin kritische geluiden langzaam maar zeker worden omgevormd tot AfD standpunten, of erger. Een effectief antwoord op deze ontwikkeling blijft uit, de polarisatie groeit. Döpfners agenda Opmerkelijk in dit verband is de oppositie van Springer directeur Döpfner tegen Europese wetgeving inzake vrijheid van de media. Het oorspronkelijk wetsontwerp is sterk afgezwakt onder invloed van Duitsland. De Duitse delegatie zou zijn gezwicht voor bezwaren van Döpfner die de lobby van Europese uitgevers tegen de wet aanvoerde. Het bezwaar zou zijn dat deze wetgeving de beslissingsruimte voor uitgevers te veel beperkt, onder meer ten gunste van de inbreng van journalisten. Directeur Schröder van de Europese van Journalisten: ‘Media-eigenaren lijken nogal bang te zijn dat journalisten het zullen overnemen, of iets dergelijks.’ Daarnaast hebben de lidstaten bij de behandeling van het wetsontwerp in juni aangegeven dat zij een algemene uitzondering willen behouden voor het gebruik van toezicht op journalisten voor ‘nationale veiligheidsdoeleinden’. De invloed van Springer's directeur op de standpunten van de Duitse delegatie zou te maken kunnen hebben met de vrees in politieke kringen voor de macht van Springer's roddelblad Bild. 'Hem niet tot vijand willen maken is, volgens velen, een kwestie van gezond politiek instinct', schrijft FTM. Döpfner heeft een eigen politieke agenda, zoals Die Zeit openbaarde. Bij de verkiezingen van 2021 gaf hij met Bild de liberale FDP een steuntje in de rug. Nu remt de kleinste coalitiepartner van de regering-Scholz steevast het groene en sociale beleid dat SDP en Groenen voorstaan. En blijft de coalitie alleen in stand dankzij het bemiddelend werk van de scheidsrechter met het lapje.
Bluesrocker Eric Gales weet ook wel hoe hij zijn gitaar moet laten janken. Hij leerde de gitaar ondersteboven bedienen van zijn oudere broer, die linkshandig is.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op 17 augustus jl. verscheen er in Trouw een interessante opinie van Universitair Hoofddocent Sociale Geografie en Planologie Evert Meijers van de Universiteit Utrecht. Hij stelde dat Nederland een ‘Randstadparlement’ heeft, en baseerde zich daarbij op de relatie tussen herkomst van Kamerleden en de Kamervragen die gesteld worden.
Meijers: “Van de in 2017 gekozen vertegenwoordigers die een zetel bemachtigden, stelden slechts 17 Kamerleden vragen over álle twaalf provincies. En 38 procent stelde de meeste Kamervragen over de provincie waar ze zelf wonen. Kamerleden uit de Randstad hebben veel minder oog voor ‘de regio’ dan Kamerleden die daar zelf vandaan komen: gemiddeld de helft minder.”
Om daadwerkelijk te weten of Nederland een ‘Randstadparlement’ heeft, is het interessant om voor zowel de Tweede als Eerste Kamer een langere periode te onderzoeken. Hoe heeft de woonplaats van politici zich door de jaren heen ontwikkeld? Die vragen zijn met data uit het biografisch archief van PDC te beantwoorden.
PDC onderzocht voor de periode 1958-2019 hoeveel procent van de Kamerleden in Noord-Holland, Zuid-Holland of Utrecht woonden. Als meetmoment is 1 januari gekozen, met een interval van vijf jaar.
COLUMN - De Tweede Kamer lijkt ook tijdens de demissionaire status van het kabinet gewoon door te willen gaan met wetgeving. Het ziet er niet naar uit dat er veel onderwerpen controversiëel worden verklaard, volgens Nieuwsuur gisteren. Maar wat gaan onze volksvertegenwoordigers doen met de recente berichten over die gigantische fossiele subsidies? En wat is hun antwoord op het rapport dat minister Van der Wal gisteren naar de Kamer stuurde waarin geconcludeerd wordt dat een derde van alle subisidieregelingen in de landbouw schadelijk is voor de biodiversiteit?
In opdracht van het Ministerie van Landbouw heeft de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) onderzocht hoe allerlei subisieregelingen uitpakken voor natuur en biodiversiteit. Het gaat om inkomenssteun aan boeren tot subsidies voor innovatieve staltechnieken en behoud van grasland. Twaalf subsidieregelingen ter waarde van een miljard euro worden beoordeeld als mogelijk schadelijk. ‘Het Rijk werkt zichzelf met deze subsidies in feite tegen’, concludeert de NRC. Het probleem is dat de meeste subsidieregelingen schaalvergroting in de hand werken. En dat schaadt op den duur de biodiversiteit. Minister van der Wal noemt de uitkomst van het onderzoek ‘serieus’ en…..belooft nieuw onderzoek.
Het geval lijkt sterk op de nog altijd vigerende regelingen die het gebruik van fossiele brandstoffen stimuleren. Een recent onderzoek waarin alle regelingen zijn opgeteld laat zien dat de fossiele sector zich jaarlijks mag verheugen op een overheidsbijdrage van 37,5 miljard. Het gaat dan om belastingvoordelen, prijssteun en overheidsinvesteringen die er niet alleen toe leiden dat de overheid inkomsten misloopt, maar die ook strijdig zijn met het beleid van het kabinet om het gebruik van fossiele brandstoffen af te bouwen. Het bedrag aan fossiele subsidies blijkt nog hoger dan het bedrag van 35 miljard dat het kabinet opzij heeft gelegd voor het Klimaatfonds. Ook op dit gebied werkt het Rijk zichzelf dus tegen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
In 1519 zeilde de Spaanse veroveraar Hernán Cortez vanuit Cuba naar het Zuid-Amerikaanse vasteland. In twee jaar tijd zou hij het Azteekse rijk in wat nu Mexico heet onderwerpen
Politiek is voor een belangrijk deel het afwegen van belangen. Wat weegt het zwaarst? Aan welke belangen moeten we prioriteit geven? Op dat punt verschillen politieke partijen en aan de hand van die verschillen bepalen kiezers straks hun keuze, althans dat mag je hopen. Een van de vragen is dan welke prioriteiten we moeten stellen als het gaat om klimaat en biodiversiteit.
Vorige maand schreef ik in deze rubriek over de ideeën van de Franse milieufilosoof Baptiste Morizot. Hij vindt dat we het dualisme, de tweedeling mens-natuur, moeten vervangen door het besef dat ‘het leven voor de mens alleen leefbaar is als het ook leefbaar is voor het weefsel van het levende als geheel.’ Natuurbescherming is volgens Morizot ook een verkeerde, in wezen paternalistische, term die uitgaat van het ‘anders-zijn’ van de natuur ‘tegenover een superieure mens, die als enige een rationeel innerlijk bezit.’ Dat mogen de ‘rentmeesters’ van het CDA zich wel aantrekken. Ecopaternalisme noemt hij het, een bron voor onterechte toeëigening en uitbuiting.
Met een afweging van belangen tussen mens en natuur zitten we volgens Morizot dus op het verkeerde spoor. In zijn boek Het levende laten opvlammen betoogt hij dat alles wat leeft een gemeenschappelijk belang heeft dat moet worden verdedigd tegen de uitbuiting voor het individuele belang van de rupsjes-nooit-genoeg onder de mensen. Voor een begrip van dat gemeenschappelijke belang gaat de filosoof terug naar het begin van het ontstaan van alle leven. Daar ontstond in de evolutie iets wat we een belang kunnen noemen dat geschaad dan wel beschermd zou moeten worden. Zelfs het kleinste organisme heeft belang bij zoiets als ruimte, vrijheid, voedsel, zou je kunnen zeggen.
ANALYSE - van Prof. Dr. Gerrit Voerman en dr. Léonie de Jonge, eerder verschenen bij het Montesquieu Instituut.
Op 19 augustus richtte Pieter Omtzigt bij de notaris officieel zijn eigen partij op, het NSC. Hoewel er nog weinig bekend is over het programma en de kandidatenlijst, lijkt het er sterk op dat zijn nieuwe partij aanzienlijke elementen van het CDA heeft overgenomen, zowel op het gebied van ideologie en programma als wat betreft het personeel. De vraag is dan ook: staat NSC, de afkorting van Omtzigts partij, voor Nieuw Sociaal Contract of Nieuw Sociaal CDA?
Het document Grondgedachten & Uitgangspunten biedt inzicht in het ideologische profiel van het NSC. Hierin staan termen als ‘de overheid als schild voor de zwakken’, ‘solidariteit’, ‘goed rentmeesterschap voor de schepping’, ‘persoonlijke verantwoordelijkheid’, ‘gespreide macht en verantwoordelijkheid’, het belang van het ‘maatschappelijk middenveld’ – allemaal kernbegrippen van het CDA. Ook het begrip ‘subsidiariteit’ wordt inhoudelijk in de uitgangspunten van het NSC aangeduid, zij het niet letterlijk genoemd.
Het is duidelijk dat de partij van Omtzigt zich baseert op het christendemocratische gedachtegoed. Daarnaast wordt er rijkelijk geput uit de katholieke sociale leer, met als centraal uitgangspunt de personalistische mensvisie die de mens beschouwt als een onderdeel van de gemeenschap. Deze opvatting staat in de Grondgedachten & Uitgangspunten van het NSC centraal en wordt gezien als ‘ons alternatief voor het heersende individualisme’. Verder is het document doordrenkt van confessionele noties. Hoewel het woord ‘God’ nergens te bespeuren is, zijn de standpunten vaak expliciet gebaseerd op christelijke waarden en (katholieke) deugden zoals rechtvaardigheid, dienstbaarheid, naastenliefde en barmhartigheid. Al met al kunnen de uitgangspunten van het NSC, die in grote mate overeenkomen met die van het CDA, worden gekarakteriseerd als communitaristisch. Niet de staat of de markt is het vertrekpunt maar de samenleving, die wordt opgevat als een waardengemeenschap.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De ronkende gitaarsolo van Mick Ronson, de schallende saxofonen en Bowie’s virtuose uithalen maken dit een gedenkwaardig stukje Americana.
Een stampend technoplaatje voor de dinsdagavond? Ja wacht, niet zomaar techno, maar politieke techno. Paula Temple wil met het nummer ‘Colonize’ verbeelden “what it would sound like to resist the control systems we encounter every day, to refuse standardisation and covert forms of colonization.” Meer van dit? In 2019 maakte ze een heel album vol met (stampende) politieke techno, Edge of Everything.
Voor het album Utility stelde (Sam) Barker – een bekende uit de Berlijnse technoscene – zich tot doel om dansbare elektronische muziek te maken zonder de percussie centraal te stellen, omdat hij constateerde dat mensen op de dansvloer nog slechts als Pavlov-honden reageren zodra ze de zo bekende en vertrouwde drums horen. Dat betekent absoluut niet dat er geen ritme meer in zijn muziek zit, maar het nodig zeker wel uit om je lichaam eerder melodieus dan puur ritmisch te laten bewegen.